«Ελλάδα, στους ώμους τη γη κουβαλάς»

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

                             24 και 25 Μαρτίου

Τις πιο αγαπημένες επικές και θρησκευτικές μελωδίες του, παρουσιάζει ο Σταμάτης Σπανουδάκης, το Σάββατο 24 και την Κυριακή 25 Μαρτίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τίτλο «Ελλάδα, στους ώμους τη γη κουβαλάς».

ΗΡΩΔΕΙΟ 2011

 Η συναυλία, που οργανώνεται από το «Μελωδικό Καράβι» και την εφημερίδα «Δημοκρατία»,  συνδυάζεται ιδανικά με το διπλό ιστορικό και θρησκευτικό μήνυμα της Εθνικής Γιορτής της 25ης Μαρτίου, και έρχεται να προσφέρει όραμα και ανάσα υπερηφάνειας στους δοκιμαζόμενους Έλληνες.

ΗΡΩΔΕΙΟ 2011

Η ορχήστρα εγχόρδων «Τάμαλο», με πρώτο βιολί τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, μαζί με τη μεικτή και την παιδικήχορωδία του Σπύρου Λάμπρου, συμπράττουν επί σκηνής σε μια μουσική γιορτή.

Μαζί, οι μουσικοί που χρόνια τώρα έχουν γίνει «κομμάτι απ´ την ψυχή» του Σταμάτη Σπανουδάκη: o Πάνος Κατσικιώτης στα τύμπανα, ο Νίκος Χατζόπουλος στο κοντραμπάσο, ο Ντίνος Γεωργούντζος στο πιάνο και τα πλήκτρα, και ο Στέφανος Λαρεντζάκης στα κρουστά.

Σε μια ιδιαίτερη στιγμή της συναυλίας οι πρωτοψάλτες Γιώργος και Κωνσταντίνος Μπιλάλης θα μας μεταφέρουν στην καθ’  ημάς ανατολή.

Για να συμμετέχει το κοινό σε όλα τα τραγούδια, ο Σταμάτης Σπανουδάκης φρόντισε να λειτουργήσει ειδικό σύστημα υπερτιτλισμού με τους στίχους των τραγουδιών.

ΗΡΩΔΕΙΟ 2011

Για τη συναυλία ο Σταμάτης Σπανουδάκης εμπνεύστηκε από τις παρακάτω εικόνες και στίχους του έργου του, για να δώσει μια μοναδική διάσταση και χαρακτήρα στην παράσταση αυτή:

«Αλέξανδρος, Ηφαιστίων, Βουκεφάλας, η Ελλάδα αγκαλιάζει την Ανατολή, τα Ευαγγέλια γράφονται στα Ελληνικά.

Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, Βόσπορος, Πόλη γλυκιά, Μαύρη Τρίτη,  Τέσσερα Βήτα, η Ελλάδα σώζει και δημιουργεί την Ευρώπη.

Πλαστήρας, Σαιτάν Ασκέρ, Παρίσι της Ανατολής, Σμύρνη, φωτιά, καταστροφή, η Ελλάδα που ξεχνάει τα παιδιά της.

Κυρά Δέσποινα, Υπέρμαχος, Θάλασσα μου, Βασίλισσα των ουρανών, που η Ελλάδα κυλάει απ´ τα μάτια Σου.

Όσα γίνανε, δεν ξεγίνονται, ούτε ξεχνιούνται.  Είναι η δύναμη που ζητάμε τώρα, είναι η ελπίδα που είναι κρυμμένη στο αύριο. Γιατί είναι όλα «κομμάτια απ´ την ψυχή μας».

Η μουσική και τα λόγια,  οι ήρωες και οι «αγαπημένοι» μου θα γιορτάσουν την αληθινή Ελλάδα, του τότε, του τώρα και του πάντα, την παραμονή και ανήμερα της 25ης Μαρτίου, για πρώτη φορά όλοι μαζί».

Σταμάτης Σπανουδάκης

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης μίλησε για τη συναυλία του, στην Πεμπτουσία.

Κύριε Σπανουδάκη, στις 24 και 25 Μαρτίου δίνετε στο Μέγαρο Μουσικής συναυλία με τίτλο «Ελλάδα στους ώμους τη γη κουβαλάς».  Αλήθεια, τι σημαίνει αυτός ο τίτλος;  Πρόκειται για την Ελλάδα «του Αλέξανδρου», «του Μαρμαρωμένου Βασιλιά», «της Σμύρνης»;  Ή πρόκειται για τη σημερινή Ελλάδα;

Ο πλήρης στίχος είναι: «Ελλάδα στους ώμους τη γη κουβαλάς, εσύ που χάραξες τους δρόμους, τη φωνή σου να βρεις ζητάς». Αυτό το τελευταίο, «τη φωνή σου να βρεις ζητάς», είναι το ποθούμενο για κάθε υγιή, ακόμα, Έλληνα. Η «φωνή» της Ελλάδας σήμερα. Καλλιτεχνικά, πολιτικά, θρησκευτικά, ηθικά, κοινωνικά και παλληκαρίσια. Ο Θεός να δώσει να την βρούμε, πριν είναι αργά. Βέβαια είναι πια αργά, αλλά εγώ πιστευω και ελπίζω στα θαύματα. Και στόν Έναν.

ΗΡΩΔΕΙΟ 2011

Οι ήρωές σας και τα γεγονότα της ιστορίας μας, που σας έχουν εμπνεύσει, έχουν γίνει «κομμάτι απ’ την ψυχή μας».  Μπορούν να επιδράσουν λυτρωτικά σ’ έναν λαό εξουθενωμένο, χωρίς ελπίδα και όνειρα;

Μακάρι να ‘ναι και κομμάτι της ψυχής σας. Αυτό είναι το «κρυμμένο και ελπιδοφόρο» «γιατί» πίσω από όσα λέω, ή κάνω. Να διαφυλαχτούν και να ξανααναπνεύσουν οί ήρωες μας στο ασφαλέστερο μουσείο της γης. Τις καρδιές των Ελλήνων. Υπάρχει ελπίδα. Και πολλοί, που κοιτάνε προς τα πάνω, και οχι δεξιά κι αριστερά, την βλέπουν.

Θα θέλατε να μας μιλήσετε για το διήμερο αφιέρωμα στο Μέγαρο Μουσικής;  Πώς έχετε σκεφθεί τη συνύπαρξη όλων αυτών των αγαπημένων σας (και αγαπημένων μας) έργων;

Ο συνδετικός κρίκος ήταν, είναι και θα είναι για μένα πάντα η μουσική. Η συνέχεια, η αποδοχή, ο ρυθμός, οι στίχοι και οι μελωδίες, σαν να «σκηνοθετούν» τον εαυτό τους. Εγώ είμαι απλά παρών και το κατά δύναμιν έτοιμος για τίς ευχάριστες, συνήθως, εκπλήξεις, που μια έκθεση στον κόσμο πάντα κρύβει. Μ´ εναν περίεργο τρόπο είμαι στην σκηνή, αλλα περισσότερο αισθάνομαι ακροατής της μουσικής και μέρος του κοινού. Και γεύομαι, όσο είναι αυτό δυνατόν, το πώς ο καθένας εκλαμβάνει αυτό, που για άλλους, πολλές φορές, λόγους έγραψα.

Τι εύχεστε να αποκομίσουν όσοι θα έρθουν στο Μέγαρο Μουσικής αυτές τις δύο ημέρες;

Χριστό και Ελλάδα.