Στον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό [2o μέρος]

14 Σεπτεμβρίου 2013

ζ’. Χαίρε Σταυρέ, το κατάλυμα και η κατοικία των μοναχών· συ που ανεβάζεις σε ύψη πνευματικά εκείνους που σε αγαπούν ειλικρινά, και τους αναδεικνύεις κατοίκους του ουρανού και επίγειους Αγγέλους, φυγαδευτές των δαιμόνων, και ιατρούς των νοσημάτων.

Χαίρε Σταυρέ, το λειτουργικό και αγαπητό «Δώρημα» των Αρχιερέων, οι οποίοι με σένα ολοκληρώνουν κάθε λειτουργική τελετή και πράξη, ώστε να είναι και αντιπρόσωποι του Χριστού στη γη.

timios-stavros

Χαίρε, το φωτιστικό αξίωμα της ιερωσύνης, με το οποίο οι ιερείς διδάσκουν και φωτίζουν τους αμύητους, αλλά άξιους του φωτισμού, και τους οδηγούν στο δρόμο της ολοκληρώσεως με τη θεία Χάρη.

Χαίρε, η καθαρτική δύναμη των διακόνων γιατί λαμβάνοντες αυτή την ενέργεια από σένα, απομακρύνουν κάθε αταξία, και την ξεχωρίζουν από τον ευσεβή λαό, τον άξιο του Τίμιου Αίματος και Σώματος του Χριστού, τον οποίον και εντάσσουν στην Εκκλησία.

η’. Χαίρε, η δυνατή πανοπλία των Αγίων Μαρτύρων, με την οποία πολέμησαν τις επιθέσεις και τα φοβερά τεχνάσματα του πονηρού, και αναδείχθηκαν νικητές, αντιμετωπίζοντας τον δυνατό πόλεμο.

Χαίρε στεφάνι, άνωθεν πλεγμένο, που λάμπεις και ακτινοβολείς περισσότερο από σμαράγδι, τον πολύτιμο λίθο, και που τοποθετήθηκες πάνω στις τίμιες κεφαλές τους (των Μαρτύρων δηλ.) και προσδίδεις ευπρέπεια και ομορφιά.

Χαίρε η πρόρρηση των Προφητών, το κήρυγμα και το καύχημα των Αποστόλων. Γιατί εσένα προεκήρυξαν και προκατήγγειλαν μέσα στον κόσμο, με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, διδάξαντες με τη δύναμή σου όλα τα έθνη, και τα καθοδήγησαν σε μίαν πίστη και ενότητα.

Χαίρε η ασφάλεια και το καταφύγιον όλων με τη Χάρη σου κάθε πιστός και ευσεβής, διαφεύγει κάθε βλάβη και πειρασμό.

θ’. Αλλ’ ω Σταυρέ, τρισμακάριστε και πολυπόθητε! Πολλά ιερά ονόματα δίνεις σ’ αυτούς που θέλουν να σε εγκωμιάσουν! Ποιός μπορεί να σε ανυμνήσει όπως πρέπει και όπως σου αξίζει; Ξύλον τίμιο και πανάγιο! Ποιός μπορεί άξια να σε δοξάσει και να σε μακαρίσει; Ω ρίζα ζωής και ζωοποιέ! Ποιός μπορεί να ψηλαφήσει με καθαρότητα τα άγια χαρίσματά σου; Ποιός θα μπορέσει να προσκυνήσει την αγιότητά σου με άξια χείλη; Ποιός θα μπορέσει να σφραγίσει τον εαυτό του με το ιερό σημείο σου «του φυγείν από προσώπου τόξου»; Ποιός δεν θα χαράξει το σημείο σου στον εαυτό του για να λάβει φωτισμό και κάθαρση ψυχής; Ποιός δεν θα ασφαλίσει τα πρόθυρα του σπιτιού του με το σημείο σου, για να προφυλαχθεί από κάθε πειρασμό; Ποιός δεν θα σφραγίσει τον εαυτό του με το σημείο σου πριν από κάθε κίνηση και διάβημά του, προκειμένου όλες οι σκέψεις και οι πράξεις του να είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού;

ι’. Πόσο μεγάλη είναι η δύναμή σου! Πολλά και εκλεκτά τα ονόματα σου! Ονομάζεσαι Σταυρός και σκήπτρο, «ράβδος ευθύτητος, ράβδος βασιλείας», «σημείωση», σφραγίδα, ελπίδα, πίστη, όπλο, ασπίδα, θυρεός, ρομφαία, μάχαιρα, τόξο, τείχος, είσοδος της κατοικίας που οδηγεί στην άνω Πόλη και ό,τι άλλο θα μπορούσαν να σε ονομάσουν εκείνοι που είναι ειδικοί στους λόγους και σε αγαπούν τόσο πολύ.

Με σένα ο Χριστός, ο Θεός μας, έκανε γνωστό στους ανθρώπους το μεγάλο και απόκρυφο μυστήριο της οικονομίας Του. Με σένα αποκτήσαμε την επίγνωση της Αγίας Τριάδος, δηλαδή το να πιστεύουμε «εις Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα». Πατέρα μεν, άναρχο και αναίτιο Υιόν δε, εκ του Πατρός προερχόμενον (και έτσι ως προς την αιτίαν δεν είναι άναρχος)· κατά τον χρόνον όμως είναι και άναρχος· και Πνεύμα το Άγιον, το σύνθρονο και ομότιμο…

ιβ’. Εμείς, ευλογημένοι χριστιανοί μου, ας πανηγυρίσουμε στην εορτή του σεβασμίου Σταυρού με καθαρή καρδιά και λαμπρότητα. Ας έχουμε πάντοτε στην καρδιά μας τον ιερό πόθο και τη Χάρη του, και ας μην τον απομακρύνουμε ποτέ από κοντά μας. Εκδιώκεται δε, με την απροσεξία και την αμέλεια, με τη ραθυμία και την οκνηρία, με άλλες απρεπείς πράξεις, με τις οποίες δεν συμφωνεί η πανήγυρις του Σταυρού. Εάν έτσι πανηγυρίζουμε και έτσι εορτάζουμε, τότε πραγματικά οι συνάξεις μας έχουν τη Χάρη του Χριστού, ο οποίος ας ευχηθούμε να μας σώσει, να μας διαφυλάξει και να μας αναδείξει άξιους να γίνουμε μέτοχοι των Ζωοποιών Παθών του· και να μας καταξιώσει και της λαμπροφόρου Αναστάσεως, και της τωρινής, και της μελλούσης· εκεί που βρίσκεται των «ευφραινόμενων πάντων η κατοικία». Γιατί σ’ Αυτόν αρμόζει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν.

(Πηγή: «Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός», εκδ. Ι. Μ. Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος, σ. 69-83).