Για τα μάρμαρα του Παρθενώνος

18 Μαΐου 2014

Σε σχετική συζήτησι και στο Αγιονόρος, περί επιστροφής των πολύπαθων μαρμάρων στην Ελλάδα και στον οικείο τους χώρο, προκληθείς ο εκεί μονάζων επίσκοπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Ροδοστόλου Χρυσόστομος, ο οποίος υπήρξε Σχολάρχης της Αθωνιάδος επί πολλά έτη, να ‘πη κάτι, είπε:

 Parthenon_marbles_new-1200x675

«Μάλλον κανείς δεν ξέρει για ποσοστή φορά ακούσθηκαν και ακούονται ευμενείς δηλώσεις προσωπικοτήτων κύρους ή φήμης και γίνονται δέουσες και δίκαιες προτάσεις. Μη τρέφετε όμως φρούδες ελπίδες. Φύσει ψυχροί και λιθοκάρδιοι, ιδίως περί τα τοιαύτα, και οι σημερινοί «πολιτισμένοι» gentleman της Αγγλίας, θα αναισθητούν ες αεί, και όταν ακόμη ο κόσμος όλος φθάση να τους «’ξεφωνίζη» ως δόλιους «κληρονόμους» και ως αναίσχυντους κλεπταποδόχους του Sirbανδαληστού συμπατριώτου των εκείνου (Eλγίνου)».

Ακολούθως προσεκόμισε το ακόλουθο σημείωμα με την παράκλησι, αν δεν είναι δύσκολο, να αναρτηθή και στο διαδίκτυο, ώστε να πληροφορηθούν όσοι συμβαίνει να μη άκουσαν τίποτα για την «Κατάρα της Αθηνάς», όπως την ‘στιχούργησε ο στο ηρωϊκό Μεσολόγγι θαμμένος Lord George Gordon Byron:

Ο φιλέλλην Λόρδος Βύρων, όταν είδε τον Παρθενώνα από άγγλο βανδαλισμένον:

(20 στίχοι, κατ’ επιλογή, απ’ τους ‘πάνω από 200 του ποιήματος του «Η κατάρα της Αθηνάς» (The curse of Minerva), προς ερεθισμό -με το «επιγονάτιό» τους (laptop)- να το διαβάσουν όλοι όλο, είτε στο πρωτότυπο είτε στα ελληνικά σε θαυμάσιες μεταφράσεις).

Be ever hailed with equal honour here

The Gothic monargh and the Pichtish peer.

Arms gave first his right, the last had none,

But basely stole what less barbarians won..

And thus – accursed be the day avd year !

She sent a Pict to play the felon here.

Oh, loathed in life; nor pardoned in the dust,

May Hate pursue his sacrilegious lust!

Linket with the fool that fired the epfesiam done

Shall vengeance follow far beyond the tomb.

Μortalo the blue – eyed maid resumed, once more

Bear back my mandate to thy native shore…

Tough fallen, alas ! this vengeance yet is mine,

To turn my councels far from lands like thine.

Hear then in silence Rallas’ stern behest;

Hear and believe, for Time will tell the rest.

First on the head of him who did this deed

My curse shall tight, – on him and all his seed;

Whithout one spark of intellectual fire

Be all the sons as senseless as the sire;

If one with wit the parent brood disgrace,

Blieve him bastard of a brighter raceo.

(The works of Lord Byron- Poety, vol.1 Edited by Ernest Hartley Coleridge, M.A. London: John Marray, Albe Marie St Νew York: Charles Scribner’s sons, 1903).

Μετάφρασις (κάπως ελευθέρα):

Γότθος και Πίκτης (=Σκώτος) σε πράξεις ατιμίας,

με ξίφος σο χέρι ο εις, τερατοπειρατής ο άλλος.

Καταραμέν’ η ‘μέρ’ αυτή κι ο χρόνος όλος νάναι,

Σκωτσέζο πούστειλαν εδώ νάρθη να κακουργήση.

Άτιμος νάναι ατή ζωή, ασυγχώρητος και στον τάφο,

μίσος ν’ ακολουθή αυτόν και την βέβηλή του πράξι.

Τον Ηρόστρατο ‘ζήλεψ’ ο άτιμος, ναό να αφανήση,

Ερινύς διώκτρια και στου τάφου του τα πέρα.

«Θνητέ!, -η γλαυκώπις Αθηνά ‘μίλησε και πάλι-·

Τις αποφάσεις μου αυτές στη χώρα σου να φέρης.

Αν και πεσμένη καταγής, η εκδίκησις μ΄ ανήκει,

απ΄ τις σοφές μου συμβουλές τη γη σου να στερήσω:

Άκουε λοιπόν με προσοχή της Αθηνάς την προσταγή,

άκουσε και πίστευε· τ’ ακόλουθα ο χρόνος θα τα δείξη.

Πρώτα, σ’αυτόνε πούκαμε την ατιμία τούτη,

θ’ αστράψη η κατάρα μου και στην γενιά του όλη·

Χωρίς σπινθήρα πνεύματος θα έρχωνται στον κόσμο·

μωροί, χαύνοι, ανόητοι, σαν τον γονιό τους θάναι·

Κι’ αν κανείς από αυτούς με πνεύμα λάχη νάρθη,

νόθος είναι, μάθε το, γένους λαμπροτέρου».

* * *