Ο ψαλμός ρμ΄ (140) θεωρείται ιδιαίτερα σπουδαίος για τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας εξαιτίας του ευχαριστιακού περιεχομένου του. Από τη μελοποίηση στίχων του ψαλμού αυτού προέκυψαν τα «Κεγραγάρια», που ψάλλονται πάντοτε στην ακολουθία του Εσπερινού. Στην ιστορία της μελοποιίας κατέχουν σημαντική θέση καθώς παραδίδονται στη χειρόγραφη μουσική παράδοση από κορυφαίους μελοποιούς. Τα παλαιά επώνυμα κεκραγάρια αποδίδονται στον Άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό και τον Ιωάννη Γλυκύ. Στις αγιορείτικες αγρυπνίες είθισται να ψάλλονται με αργό τρόπο και το ήθος τους αποπνέει κατάνυξη και μεγαλοπρέπεια.
Ο Ιάκωβος Πρωτοψάλτης μεσουρανεί κατά τον ΙΗ΄αι. και θεωρείται ο κατανυκτικός και μυσταγωγικός μελοποιός, τα μαθηματάτου του οποίου «κέρδισαν» τους αγιορείτες πατέρες και ψάλλονται αδιάκοπα μέχρι σήμερα στο Άγιον Όρος.
Χορoί Βατοπαιδινών πατέρων ψάλλουν τα αργά «Κεκραγάρια» του Ιακώβου Πρωτοψάλτη σε ήχο Δ΄, «Άγια».
