Επί της ακροτόμου Πέτρας του οσίου πατρός ημών Σίμωνος του μυροβλύτου κατηξιώθημεν να υμνώμεν και δοξολογώμεν, ελέει του Κυρίου και προνοία της Θεοτόκου, «εν εσπέρα και πρωΐ και μεσημβρία», αλλά και εν ολονυκτίαις και εν παντί καιρώ τον Τριαδικόν Θεόν και τους αγίους Του, χρησιμοποιούντες, κατά τας τυπικάς ανάγκας και διατάξεις ανάλογα ψάλματα. Και οτέ μεν ταύτα ανήκουν εις τα καθιερωμένα και εν τοις παλαιοίς βιβλίοις τεθησαυρισμένα αρχαία και ανεπανάληπτα μέλη των γνωστών υμνωδών και παλαιών διδασκάλων, οτέ δε εις τα επί αιώνας από γενεάς εις γενεάν προφορικώς διασωθέντα και μέχρις ημών φθάσαντα κατανυκτικά αγιορειτικά μουσικά ακούσματα. Η βυζαντινή μουσική συνεχίζει νυν και εν Αγίω Όρει να αποτελή την έκφρασιν των εσωτέρων επιθυμιών της ανθρωπίνης ψυχής και δη των μοναχών.
Η Ιερά ημών Μετάνοια ηυτύχησε να πλουτή κατά τον παρελθόντα αιώνα μουσικούς και καλλιφώνους ιεροψάλτας, διασώσαντας και παραδόντας δια των τελευταίων και ήδη κεκοιμημένων προκατόχων πατέρων μας σημαντικά και παραδοσιακά ψάλματα, έχοντα το τερπνόν και σύντομον της μικρασιατικής ψαλτικής, αφού οι πλείστοι των Σιμωνοπετριτών, την τελευταίαν εκατονταπεντηκονταετίαν προήρχοντο αποκλειστικώς εκ της Μικράς Ασίας.
Εις το Άγιον Όρος, το οποίον ήτο και εξακολουθεί να είναι εις εκ των σπουδαιοτέρων φορέων πολιτισμού με ιδιαιτέραν αίσθησιν της εκκλησιαστικής μας παραδόσεως, αλλά και βασικός θεματοφύλαξ και ανθηρά κοιτίς βυζαντινών ηχητικών ακουσμάτων, εν τη ροή του χρόνου, από της εποχής του αγίου Ιωάννου του Κουκουζέλη άχρι και σήμερον, πλείστοι γνωστοί, αλλά και άγνωστοι, υμνωδοί κατέθεσαν το ιδικόν των ηχόχρωμα, ως κατάθεσιν ψυχής αγαπώσης τον Κύριον ημών. Ταύτην την ιεράν και ζώσαν ψαλτικήν παρακαταθήκην προσεπαθήσαμεν να διασώσωμεν, συνεχίζοντες την ελάχιστην και ταπεινήν προσφοράν εις τον χώρον της αθωνικής μουσικής παραδόσεως, κατεχούσης πολύτιμα αρχαία μέλη, αλλά και μέλη νεωτέρων, αγιορειτών ή μη, μελουργών. […]
Εις τους τέσσαρας τόμους, περιλαμβάνονται τα αμετάβλητα και βασικά, κυρίως, στοιχεία και μέλη ψαλλόμενα εις τον Εσπερινόν, τον Όρθρον και την θείαν Λειτουργίαν και απηχούντα την ψαλτικήν παράδοσιν της Ιεράς ημών Μονής, ου μόνον, αλλά και ετέρων εν Αγίω Όρει ιερών καθιδρυμάτων και διακεκριμένων μελωδών, μουσικολόγων και ψαλμωδών.
Ευχόμεθα η κυκλοφορία και των μουσικών τούτων τόμων να συμβάλη εις τον εμπλουτισμόν της λειτουργικής μας παραδόσεως και να εμπνεύση την αγάπην και τον σεβασμόν εις την λογικήν λατρείαν και την ιεράν υμνωδίαν.
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, Αρχιμανδρίτης Ελισαίος Κυριακή της Πεντηκοστής του σωτηρίου έτους 2001 (Από τον πρόλογο της έκδοσης).
Περιεχόμενα:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ
ΤΥΠΙΚΑ
ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ
ΑΛΛΗΛΟΥΪΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΧΕΡΟΥΒΙΚΑ
ΧΕΡΟΥΒΙΚΑ ΕΧΟΝΤΑ «ΠΑΣΑΝ ΝΥΝ ΒΙΟΤΙΚΗΝ»
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ
ΑΓΑΠΗΣΩ ΣΕ
ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ, ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ
