Η Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αποφυγή των διακρίσεων

17 Φεβρουαρίου 2016
[Προηγούμενη δημοσίευση:http://bitly.com/23HKM3A]

Ενότητα 3- Οδηγία 2000/ 78/ Ε.Κ.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης στις 27 Νοεμβρίου 2000 εξέδωσε την ‘‘Οδηγία 2000/78/Ε.Κ’’ με σκοπό (Άρθρο 1) την διαμόρφωση ενός γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία προκειμένου, να υλοποιηθεί η αρχή της ‘‘Ίσης μεταχείρισης’’ στα Κράτη μέλη.

Το Άρθρο 2 των γενικών διατάξεων της συγκεκριμένης Οδηγίας αναφέρεται στην έννοια των διακρίσεων, τονίζοντας ότι η αρχή της ίσης μεταχείρισης σημαίνει την απουσία άμεσης ή έμμεσης διάκρισης για έναν από τους λόγους που αναφέρονται στο Άρθρο 1.

Ως ‘‘άμεση διάκριση’’ ορίζεται στο Άρθρο 2 όταν για έναν από τους λόγους που αναφέρονται στο Άρθρο 1 ένα πρόσωπο υφίσταται μεταχείριση λιγότερο ευνοϊκή  από αυτή την οποία υφίσταται ή θα υφίστατο σε ανάλογη περίπτωση ένα άλλο πρόσωπο. ‘‘Έμμεση διάκριση’’ ορίζεται, όταν μια εκ πρώτης όψεως ουδέτερη διάταξη, κριτήριο ή πρακτική ενδέχεται να προκαλέσει μειονεκτική μεταχείριση  ενός προσώπου μίας ορισμένης θρησκείας ή πεποιθήσεων, με μία ορισμένη ειδική ανάγκη, μίας ορισμένης ηλικίας ή ενός ορισμένου γενετήσιου προσανατολισμού.

domination concepts - orange on pyramyd of apples

Η συγκεκριμένη Οδηγία 2000/78/Ε.Κ. τοποθετείται στα πλαίσια του πεδίου εφαρμογής, της εντός των ορίων των εξουσιών που απονέμονται στην Κοινότητα, και εφαρμόζεται σε όλα τα πρόσωπα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Παρ’ όλα αυτά, η παρούσα Οδηγία δεν καλύπτει την διαφορετική μεταχείριση λόγω υπηκοότητας και δεν θίγει τις διατάξεις και τις προϋποθέσεις που αφορούν την εισδοχή και την παραμονή υπηκόων τρίτων χωρών και απατρίδων στην επικράτεια των κρατών -μελών, ούτε στην μεταχείριση  που απορρέει από την νομική κατάσταση των εν λόγω υπηκόων τρίτων χωρών ή απατρίδων.

Επίσης, η παρούσα Οδηγία δεν εφαρμόζεται στις πάσης φύσεως παροχές που καταβάλουν τα δημόσια συστήματα ή τα εξομοιούμενα προς αυτά συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης ή προστασίας. Τα Κράτη-μέλη μπορούν να προβλέψουν την εφαρμογή της συγκεκριμένης Οδηγίας στον τομέα των ένοπλων δυνάμεων.

Εφόσον, οι διατάξεις της Οδηγίας 2000/78/Ε.Κ. τηρούνται κανονικά, η παρούσα Οδηγία δεν θίγει το δικαίωμα των Εκκλησιών και των λοιπών δημόσιων ή ιδιωτικών ενώσεων, των οποίων η δεοντολογία εδράζεται στο θρήσκευμα ή στις πεποιθήσεις με την προϋπόθεση να ενεργούν σύμφωνα με τις συνταγματικές και νομοθετικές διατάξεις. Παράλληλα, απαιτείται από τα πρόσωπα που εργάζονται για λογαριασμό τους, μια στάση καλής πίστεως και συμμόρφωσης ως προς την δεοντολογίας τους.

Τα Άρθρα 5 και 6 αναφέρονται αντίστοιχα στις ‘‘εύλογες προσαρμογές για τα πρόσωπα με ειδικές ανάγκες’’ και στην ‘‘δικαιολογημένα διαφορετική μεταχείριση λόγω ηλικίας’’. Το πρώτο κεφάλαιο της Οδηγίας τελειώνει με τα Άρθρα 7 και 8, τα οποία αναφέρονται αντίστοιχα στην ‘‘θετική δράση, στα θετικά μέτρα’’ και στις ‘‘ελάχιστες προϋποθέσεις’’ της Οδηγίας.

       Το Κεφάλαιο 2 υπεισέρχεται στο θέμα των ένδικων μέσων και της εκτέλεσης με ειδικότερες ενότητες άρθρων, τα οποία σχετίζονται με την ‘‘υπεράσπιση των δικαιωμάτων (Άρθρο 9)’’, το ‘‘βάρος της αποδείξεως (Άρθρο 10)’’, την ‘‘προστασία έναντι αντιποίνων (Άρθρο 11)’’, την ‘‘ενημέρωση (Άρθρο 12)’’, τον ‘‘κοινωνικό διάλογο (Άρθρο 13)’’, και τον ‘‘διάλογο με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις ( Άρθρο 14)’’.

       Το Κεφάλαιο 3 αναφέρεται στην περίπτωση της Β. Ιρλανδίας και συγκεκριμένα στην προσπάθεια αντιμετώπισης της χαμηλής εκπροσώπησης μίας από τις κυριότερες θρησκευτικές κοινότητες σε θέσεις της αστυνομικής υπηρεσίας της Β. Ιρλανδίας (Άρθρο 15 παρ.1). Επίσης, το συγκεκριμένο Κεφάλαιο σχολιάζει την βούληση διατήρησης της ισορροπίας σχετικά με τις δυνατότητες απασχόλησης για τους εκπαιδευτικούς στην Β. Ιρλανδία (Άρθρο 15 παρ.2).

       Τέλος, το Κεφάλαιο 4 περιέχει τις ‘‘Τελικές διατάξεις’’ της Οδηγίας σχετικά με τα ‘‘απαραίτητα μέτρα συμμόρφωσης (Άρθρο 16)’’, τα οποία λαμβάνουν τα κράτη-μέλη, τις ‘‘κυρώσεις (Άρθρο 17)’’, την ‘‘εφαρμογή (Άρθρο 18)’’, την ‘‘Έκθεση (Άρθρο 19)’’, την ‘‘έναρξη ισχύος (Άρθρο 20)’’, και τους ‘‘αποδέκτες (Άρθρο 21)’’.

[Συνεχίζεται]