Αρχιπέλαγος Τσάγκος

Στα 1874, με τις ευχές του Πατριαρχείου, απέπλευσαν από την Κωνσταντινούπολη με ένα ατμόπλοιο με προορισμό την Καλκούτα των Ινδιών, δύο Έλληνες· ένας ιερέας και ένας νέος λαϊκός, τελειόφοιτος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, ο Φιλόθεος Αθηναΐδης. Στη ρότα για τις Ινδίες το πλοίο τους ναυάγησε καταμεσίς του Ινδικού ωκεανού, νότια από τα γνωστά νησιά Μαλδίβες, στο άγνωστο αρχιπέλαγος Τσάγκος, όπου μόνο μικρά νησάκια υπάρχουν.

Ο μοναδικός επιζών του ναυαγίου είναι ο νεαρός Φιλόθεος. Το νησί στο οποίο τον ξεβράζει η θάλασσα έχει πολύ μικρή έκταση, αλλά είναι κατοικημένο από ιθαγενείς ανθρωποφάγους. Εξαιτίας μιας φαινομενικά τυχαίας σύμπτωσης ο Φιλόθεος αποκτά τον σεβασμό των ιθαγενών και κατορθώνει να επιβιώσει μαζί τους για τρία χρόνια περίπου.

Όμως έχει στην καρδιά του τη φλόγα της ιεραποστολής. Σιγά-σιγά, παρά τις δύσκολες συνθήκες, κυριαρχεί πνευματικά πάνω στους ντόπιους και τους κατηχεί στην ορθοδοξία. Ο Φιλόθεος γίνεται αυτό που επιθυμούσε: ένας ορθόδοξος ιεραπόστολος. Κι ο Θεός είναι συνέχεια δίπλα του…

Μια αληθινή ιστορία που διασώθηκε μέσα από τα κείμενα του ίδιου του Φιλόθεου Αθηναΐδη, και είναι ιδιαίτερα επίκαιρη αυτές τις μέρες, καθώς η Εκκλησία της Ελλάδας έχει αφιερώσει την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στην Εξωτερική Ιεραποστολή.

Η Άννα Ιακώβου γράφει μυθιστορηματικά μια πολύ ενδιαφέρουσα αληθινή ιστορία, για μια άγνωστη μορφή της νεότερης ιστορίας της ορθοδοξίας, σ΄ ένα παιδικό βιβλίο που εικονογραφεί ο Σπύρος Γούσης.