Ο σεβασμός της θρησκευτικής πολυμορφίας στην Ευρώπη
20 Μαρτίου 2016[Προηγούμενη δημοσίευση:http://bitly.com/21V0eeh]
Πηγή:www.taringa.net
Ενότητα 5- Σ.Λ.Ε.Ε.
Οι τροποποιήσεις που εισάγει η Σ.Λ.Ε.Ε. σχετίζονται γενικά με την προσαρμογή των διατάξεων στις νέες διαδικασίες λήψης αποφάσεων και στις νέες νομικές πράξεις που θεσπίζονται.
Η προσπάθεια εννοιολογικής και ουσιαστικής οριοθέτησης των αρμοδιοτήτων της Ε.Ε. οδηγεί σε διαφάνεια των δραστηριοτήτων της Ένωσης, ώστε ο κάθε πολίτης να έχει επίγνωση του τι κάνει και τι θέλει στα πλαίσια των ενωσιακών διαδικασιών.
Στην πραγματικότητα, ενώ οι αρχές που διέπουν την άσκηση αρμοδιοτήτων της Ένωσης προβλέπονται στις νέες διατάξεις της νέας Σ.Ε.Ε., η διατύπωση των διάφορων αρμοδιοτήτων περιλαμβάνεται στην Σ.Λ.Ε.Ε.
Στις διατάξεις γενικής εφαρμογής της Σ.Λ.Ε.Ε. ( Τίτλος ӀӀ ‘‘Διατάξεις Γενικής Εφαρμογής’’) ανήκουν τα Άρθρα 10 και 17, τα οποία αναφέρονται αντίστοιχα στην καταπολέμηση των διακρίσεων εκ μέρους της Ένωσης και στον σεβασμό των θρησκειών και των θρησκευτικών οργανώσεων.
Συγκεκριμένα, το Άρθρο 10 της Σ.Λ.Ε.Ε. όπως και η αρχή της ισότητας του άρθρου 8 της Σ.Λ.Ε.Ε. διατρέχουν τόσο την Συνθήκη για την Ε.Ε., όσο και την Συνθήκη για την λειτουργία της Ε.Ε. Το Άρθρο 10 της Σ.Λ.Ε.Ε. περιλαμβάνει την αρχή της μη διάκρισης λόγω φύλου, φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας και ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού.
Περαιτέρω, το Άρθρο 19 της Σ.Λ.Ε.Ε. θεμελιώνει την αρμοδιότητα της Ένωσης για την λήψη ειδικών μέτρων κατά των διακρίσεων, ενώ στο Άρθρο 157 της Σ.Λ.Ε.Ε. παρέχεται το δικαίωμα ίσης αμοιβής[37] μεταξύ ανδρών και γυναικών για όμοια εργασία ή για εργασία ίσης αμοιβής.
Το Άρθρο 17 της Σ.Λ.Ε.Ε. κατοχυρώνει τον σεβασμό στην θρησκευτική πολυμορφία, την ανεξιθρησκία και τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις στην Ένωση. Οι διατάξεις του Άρθρου 17 Σ.Λ.Ε.Ε. εμπνέονται από το πρώην Άρθρο 6 της Συνθήκης για την Ε.Ε. και βασίζονται στην Δήλωση αριθμ.11 που προσαρτήθηκε στην τελική πράξη της Συνθήκης του Άμστερνταμ για το καθεστώς των εκκλησιών και των μη ομολογιακών οργανώσεων.
Συναφές με το Άρθρο 17 Σ.Λ.Ε.Ε. είναι και το Άρθρο 22 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. σύμφωνα με το οποίο, η Ένωση σέβεται την πολιτιστική, θρησκευτική και γλωσσική πολυμορφία.
Ζητήματα λειτουργίας θρησκευτικών και φιλοσοφικών οργανώσεων[38] ή άλλων πεποιθήσεων έχουν εγερθεί στο πλαίσιο της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας και ιδίως στην λίστα των εξαιρέσεων στην Αρχή για λόγους δημόσιας τάξης ή δημόσιας ασφάλειας.
Συμπεράσματα (International Religious Freedom Report for Greece, 2011)
Η συγκεκριμένη αναφορά για την Ελλάδα κρίνεται ως ιδιαιτέρως χρήσιμη, καθώς να οδηγήσει μέσω της κριτικής σε μία περεταίρω αναβάθμιση του σημερινού πολιτιστικού επιπέδου της χώρας.
Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι γενικά η Κυβέρνηση σεβάστηκε την Θρησκευτική Ελευθερία και έλαβε μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ασκεί σημαντική κοινωνική, πολιτική και οικονομική επιρροή εντός των ορίων της ελληνικής επικράτειας. Ωστόσο, κατά καιρούς έχουν εκφραστεί παράπονα από θρησκευτικές μειονότητες όπως η Μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη, η οποία θεωρεί ότι υποεκπροσωπείται στην απασχόληση στον δημόσιο τομέα.
Η Κυβέρνηση δεν τηρεί στατιστικά στοιχεία για τις θρησκευτικές ομάδες και θεωρεί ότι το 98% του Κράτους απαρτίζεται από ‘‘Έλληνες Ορθόδοξους’’. Μ.Κ.Ο. εκτιμούν ότι 500.000 με 700.000 μουσουλμάνοι κατοικούν μόνο στην Αττική.
Η Κυβέρνηση αναγνωρίζει το Κανονικό Δίκαιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας τόσο εντός της εκκλησίας, όσο και στο Αστικό Δίκαιο, όπως ο γάμος. Τα νομικά προνόμια που παρέχονται στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία δεν προεκτείνονται σε άλλες θρησκευτικές ομάδες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα προνομίου της Ορθόδοξης Εκκλησίας αποτελεί η πληρωμή μισθών και θρησκευτικής εκπαίδευσης στους Ορθόδοξους κληρικούς από την Κυβέρνηση και παράλληλα προβλέπεται φοροαπαλλαγή για την περιουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Σε αντιδιαστολή με τα προνόμια της Ορθόδοξης Εκκλησίας έρχονται τα παράπονα των Μουσουλμάνων ηγετών στην Αθήνα, λόγω της απουσίας μουσουλμανικού τζαμιού στην πόλη της Αθήνας. Στην πρωτεύουσα λειτουργούν περίπου 120 άτυπα τζαμιά που λειτουργούν σε νομικό καθεστώς πολιτιστικών αιθουσών με αποτέλεσμα οι πιστοί να αναγκάζονται να ταξιδεύουν στην Θράκη για περιπτώσεις γάμων και κηδειών.
Τον Δεκέμβριο 2011 ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ κατέθεσε μήνυση κατά της Καθολικής Εκκλησίας για προσηλυτισμό. Ο Μητροπολίτης υποστήριξε ότι η παρουσία Καθολικού Ιερέα κατά την διάρκεια της ευλογίας στην τελετή έναρξης του σχολικού έτους αποτέλεσε περίπτωσης προσηλυτισμού των Ελλήνων Ορθόδοξων τέκνων. Επίσης, Μουσουλμάνοι ηγέτες διαμαρτύρονται για την απουσίας μουσουλμανικού νεκροταφείου στην Αθήνα, δηλώνοντας την αντίθεση τους στους δημοτικούς Κανονισμούς του νεκροταφείου, βάσης των οποίων απαιτείται η εκταφή των σωμάτων με την πάροδο τριών ετών πράγμα το οποίο, αντίκειται του Ισλαμικού Θρησκευτικού Νόμου.
Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ασκεί καθοριστικά σημαντικό πολιτιστικό και κοινωνικό έργο στα πλαίσια της ελληνικής επικράτειας και όχι μόνο. Ωστόσο, η Κυβέρνηση και γενικότερα η Ελλάδα έχει ακόμα αρκετά βήματα να διανύσει σχετικά με την περεταίρω πρόοδό της στον τομέα του σεβασμού των Θρησκειών και στον περιορισμό της Θρησκευτικής διάκρισης.
Η Θρησκευτική διάκριση δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αλλά και Ευρωπαϊκό, και πρέπει να αντιμετωπιστεί συλλογικά από όλα τα Κράτη-μέλη ώστε να οικοδομηθεί ένα καλύτερο μέλλον, πιστό στις αξίες της ‘‘Ελευθερίας’’, της ‘‘Δημοκρατίας’’ και του ‘‘Πολιτισμού’’.
[37] ΔΕΚ, 8.4.1976. Defrenne, 43/75, Συλλ. Ειδ. Εκδ. τομ. 1976, σελ. 175.
[38] Άρθρο 45 παρ. 3 Σ.Λ.Ε.Ε.. Πρβλ. ΔΕΚ, 4.12.1974, Van Duyn κατά Ηνωμένου Βασιλείου, 41/74, Ειδ. Εκδ., σελ 537
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
www.hihr.gr
http://eurlex.europa.eu/Notice.do?val=142407:CS&lang=el&list=142407:CS,142285C…
http:eur-lex.europa.eu/Notice.do?val=153363:CS&lang=el&list=153363:CS,153281:CS,…
http:eur-lex.europa.eu/Notice.do?val=335760:CS&lang=el&list=357558:CS,335760:CS,…
C.Gustafson/ P. Juliver( eds), Religion and Human Rights, Competing Claims? M.E. Sharpe, N. York 1998, σ. 12-35. G. Gelfand, « of Monkey’s and Men- An Atheist’s Heretical View of the Constitutionlaity of Teaching the Disproof of a Religion in the Public Schools», « Journal of Law and Education», 16( 1987)3, σ.271-338.
John Locke, « A Letter Concerning Toleration», σε: R.M.HUTCHINS(ed.), Locke, Berkeley, Hume, Great Books of the Western World, τομ.35, University of Chicago, 1977, σ.1-21.
Η συνδρομή του κράτους, υπό την έννοια των νομικών ερεισμάτων για την καταπολέμηση των αιρέσεων κάθε «εχθρού» της επίσημης θρησκείας είναι τεράστια, Βλ. ενδεικτικό B.LEVACK, The witch- hunting early modern Europe, Longman, London- N.York, 1987. Το ΣΥΝΤΑΓΜΑ (ΤοΣ) 4-5/ 2000
John Stuart Mill, «on Liberty», σε: R.M. Hutchins(edi), American State Papers, The Federalists, J.S.Mill, Great Books of the Western World, τομ.43, University of Chicago, 1977, σ.267-323, chapter 2, σ.274-293.
Γ.ΠΑΜΠΟΥΚΗ, Στην τροχιά ενός Θεού.
M.EVANS, Religious Liberty and International Law in Europe, Cambridge University Press 1997, σ.364 επ.
J.BAUBEROT(ed), Pluralisme er minorities religieuses, Peeters, Louvain 1991 A.BASTENIER, « Les minorities d’ origine musulmane en Europe, Reflexion a propos d’ Une implanτation».
Διμηνιαία Επιθεώρηση Συνταγματικής Θεωρίας και Πράξης, έτος ΚΣΤ΄ 2000,Ιούλιος-Οκτώβριος, Τεύχος 4ο-5ο.
Θρησκευτική Ελευθερία και Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου,2004, Κτιστάκης,Γιάννης,Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Π.Νάσκου- Περράκη, Το άρθρο 15 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Θεωρητική και νομολογιακή προσέγγιση, Αθήνα- Κομοτηνή, Αντ. Ν. Σάκκουλας, 1987, σ.139-153.
Rigaux (« La liberte d’ expression. Introduction generale», 4 RTDH (1993), σ.3-22, (ιδίως σ.16-17).
Κ. Κυριαζόπουλος, «Ελευθερία διάδοσης θρησκείας και επικρατούσα θρησκεία» στο: Χ. Παπαστάθης( επιμ.), θρησκευτική ελευθερία και επικρατούσα θρησκεία, Εταιρία Νομικών Βορείου Ελλάδος, Αθήνα- Θεσσαλονίκη, Σάκκουλας, 2000,σ.51-66.
antoniostango.blogspot.gr
www.religiousfreedom.com/index.php?option=com_content&view=article&id=368&Itemid=57
V.Coussirat- Coustere, « Article 9 παρ.2» στο: L.-E.Pettiti_E.Decaux-P.-H.Imbert (διευθ.), ο.π, σ.361
Ι.Σαρμάς, Κράτος και Δικαιοσύνη Ι, ο.π., σ.20-23
www.religiousfreedom.com/index.php?option=com_content&view=article&id=206&Itemid=29.
www.religiousfreedom.com/index.php?option=com_content&view=article&id=204&Itemid=29.
Directorate-General for Research, Working Paper, People’s Europe Series W-10.
Cms.horus.be/files/99935/Media Archived/pdf/fs34_religious discrimination_Oct 2007_en.pdf.
http://www.echr.coe.int/ECHR/.
Eur-lex.europa.eu/smartapi/cgi/sga_doc?smartapi!celexapi!prod!CELEX numdoc&numdoc=32000L0078&model=guichett&lg=el.
Ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., Στεφάνου, Κωσταντίνος Α., Λυμούρης, Νικόλαος Π., Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Κέντρο Ευρωπαϊκής Τεκμηρίωσης.
Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων: Σταθμός στην ωρίμανση της Ε.Ε., Παπαδημητρίου Γεώργιος, 2001.
Νομοθεσία της Ε.Ε., μετά την Συνθήκη της Λισσαβόνας, Β. Χριστιανός- Μ. Περράκης.
Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων: Σταθμός στην θεσμική Ωρίμανση της Ε.Ε., Γιώργος Παπαδημητρίου, 2001
Συγκριτικός Πίνακας των συμβατικών πηγών του Χάρτη.
Άρθρο ΣΤ της Συνθήκης του Μάαστριχτ
Άρθρο 6 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση
Νομοθεσία της Ε.Ε., μετά τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, Β. Χριστιανός- Μ. Περράκης.
Μ. Χρυσομάλλης, Συνθήκη της Λισσαβόνας, 2010.
ΔΕΚ, 8.4.1976. Defrenne, 43/75, Συλλ. Ειδ. Εκδ. τομ. 1976, σελ. 175.
Άρθρο 45 παρ. 3 Σ.Λ.Ε.Ε.. Πρβλ. ΔΕΚ, 4.12.1974, Van Duyn κατά Ηνωμένου Βασιλείου, 41/74, Ειδ. Εκδ., σελ 537.
www.state.gov/j/dr/rls/irf/religiousfreedom/index.htm#wrapper.
