Ενορίες και Μοναστήρια αλληλοτροφοδοτούνται χάριν των ανθρώπων

Οι μοναχοί δεν είναι κάποιοι ιδιότροποι άνθρωποι που από ιδιορρυθμία βγήκαν από τις πόλεις και κατοικούν μέσα σε μερικά Μοναστήρια, αλλά «οι άγγελοι του Θεού», κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, «οι ευαγγελικώς ζώντες», κατά τον Ευάγριο τον Ποντικό, «οι μάρτυρες τη προαιρέσει», κατά τον Μέγα Αθανάσιο, οι συνεχιστές της μαρτυρικής Εκκλησίας, κατά τον άγιο Συμεών τον νέο Θεολόγο, η κόμη που κοσμεί την κεφαλή της Εκκλησίας, κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, επειδή νεκρώθηκαν κατά κόσμο και δοξάζουν την κεφαλή της Εκκλησίας. Δεν πρέπει να υπάρχη διάσταση μεταξύ μοναχικού και εγγάμου βίου, γιατί τότε ούτε αληθινός μοναχισμός λειτουργεί, ούτε αληθινός έγγαμος βίος.

Επίσης, δεν πρέπει να υπάρχη διάσταση μεταξύ των Μοναστηριών και των Ενοριών. Οι Ενορίες τροφοδοτούν τα Μοναστήρια και τα Μοναστήρια βοηθούν ποικιλοτρόπως τις Ενορίες. Είναι γνωστό ότι η μοναχική ζωή εκφράζεται από το ησυχαστικό πνεύμα της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι οι άνθρωποι σήμερα, ταραγμένοι από λογισμούς και υπαρξιακά προβλήματα, αναζητούν τον ησυχαστικό τρόπο ζωής, όπως διασώζεται στα Ορθόδοξα Μοναστήρια. Γι’ αυτό ο ’Ορθόδοξος πατερικός Μοναχισμός, με την ησυχαστική παράδοση και την φιλανθρωπική δράση, είναι απαραίτητος σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Πηγή: Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Άγιου Βλασίου Ιεροθέου, Θεολογία και ποιμαντική· Εγκύκλιοι, έγγραφα και αφιερώματα εικοσαετίας 1995-2015, σελ. 40, § Ενθρονιστήριος λόγος,  Έκδοσις Α΄2015, Έκδοσις Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας).