Αργολίδος Ιάκωβος († 26 Μαρτίου 2013): Ο φιλαγιορείτης και δεινός ιεροκήρυκας
20 Απριλίου 2016[Προηγούμενη δημοσίευση: https://www.pemptousia.gr/2016/04/mnimonevete-ton-igoumenon-imon-itines-elalisan-imin-ton-logon-tou-theou-evreous-13-7/]
Μητροπολίτης Αργολίδος
Γιά πρώτη φορά γνώρισα τον μακαριστό Ιεράρχη, Αργολίδος Ιάκωβο στις αρχές της δεκαετίας του ’60 στο Οικοτροφείο του Αγρίνιου, όπου διέμενα, ως μαθητής Γυμνασίου. Διερχόταν από το Αγρίνιο, όταν από την Άρτα όπου υπηρετούσε ως ιεροκήρυξ πήγαινε στην Αθήνα ή επέστρεφε από αυτήν. Παρέμενε μαζί μας, με την σεμνότητα και σοβαρότητα η οποία τον διέκρινε, μας μιλούσε με πολλή αγάπη και ευγένεια, συμμετείχε στις κοινές εκδηλώσεις του Οικοτροφείου και αποσπούσε την αγάπη και τον σεβασμό μας. Εκείνος ήταν νεαρός Κληρικός και Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Άρτης και εγώ ήμουν μαθητής Γ΄ Γυμνασίου. Μπορώ να πώ ότι τον θαύμαζα και ήθελα να γίνω σαν και αυτόν. Στην Άρτα είχε αποσπάσει τον σεβασμό όλων, ήταν μια σημαντική εκκλησιαστική προσωπικότητα στην πόλη και ολόκληρη την περιφέρεια.
Εκείνο τον καιρό ο Μητροπολίτης Άρτης Ιγνάτιος ήταν Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας για πέντε ολόκληρα χρόνια, οπότε κατά κάποιον τρόπο οι δύο Μητροπόλεις ήταν πνευματικά ενοποιημένες.
Η πνευματική μας επικοινωνία αυξήθηκε, όταν μετά την αποφοίτησή μου από την Θεολογική Σχολή προσλήφθηκα από τον Μητροπολίτη ’Εδέσσης Καλλίνικο, κατ’ αρχάς ως λαϊκός και μετέπειτα ως Κληρικός Ιεροκήρυξ, και παρέμεινα μαζί του στην Ιερά Μητρόπολη. Ο π. Ιάκωβος Παχής, ο οποίος υπεραγαπούσε τον μακαριστό Καλλίνικο, όπως και ο Καλλίνικος εκείνον, συνοδευόμενος πάντοτε από τον Διάκονο κατ’ αρχάς και έπειτα Πρεσβύτερο π. Ιγνάτιο, νύν Μητροπολίτη, Άρτας, περνούσαν από την Έδεσσα πηγαίνοντας ή ερχόμενοι από το Άγιον Όρος. Συγκινητικές ήταν οι στιγμές με την συνάντησή μας και με την όλη πνευματική επικοινωνία που είχαμε.
Ο μακαριστός Ιάκωβος αγαπούσε πάρα πολύ το Άγιον Όρος, σχεδόν κάθε χρόνο περιόδευε διάφορες Μονές του Αγίου ’Όρους, επισκεπτόταν διαφόρους ασκητές και συζητούσε μαζί τους. Υπήρξαν περιπτώσεις που συναντηθήκαμε και μείναμε μαζί στην Ιερά Νέα Σκήτη φιλοξενούμενοι από τον π. Σπυρίδωνα Ξένο. Με ωφελούσε πάντοτε η συζήτηση μαζί του, γιατί διέκρινα τις γνώσεις του, το εκκλησιαστικό του φρόνημα, την ευγένεια του χαρακτήρος του, την σεμνότητα της προσωπικότητάς του και την βαθειά ταπείνωση που τόν διέκρινε. Τον απασχολούσε πάντοτε η Εκκλησία και όσα γίνονται μέσα σε Αυτήν, τον ενδιέφερε η καλή εκπροσώπηση της Εκκλησίας στον λαό και στενοχωριόταν για τα λεγάμενα σκάνδαλα από διαφόρους Κληρικούς.
Επειδή διέμενα στην Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης, ήμουν παρών στις τηλεφωνικές συνομιλίες που είχε ο μακαριστός Γέροντας μου Καλλίνικος με τον π. Ιάκωβο. Θυμάμαι ότι ο π. Ιάκωβος ως Ιεροκήρυξ του τηλεφωνούσε, τον ρωτούσε διάφορα θέματα και ζητούσε την ευχή του, όταν άρχιζε τα απογευματινά κηρύγματα. Επίσης, καταλάβαινα το ενδιαφέρον του Καλλινίκου, προκειμένου να προωθηθή σε Μητροπολίτη. Μου μιλούσε με θαυμασμό για το πρόσωπό του. Τουλάχιστον γνωρίζω δύο περιπτώσεις που τον προωθούσε για το Αρχιερατικό αξίωμα, αν και εκείνος διακριτικά το απέφευγε, όπως για την Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης κάι την Μητρόπολη Ιερισσού και Αγίου ’Όρους.
Ως Ιεροκήρυξ ομιλούσε πολύ ωραία, ήταν γλαφυρός. Μια φορά που τον επισκεφθήκαμε με μια ομάδα παιδιών από την ’Έδεσσα και μείναμε στο Οικοτροφείο αρρένων της Μητροπόλεως Άρτης, μας μίλησε καταπληκτικά, αναλύοντας το γεγονός των δύο μαθητών του Χριστού που πήγαιναν προς Εμμαούς και επέμενε περισσότερο στην φράση «μείνον μεθ’ υμών».
Ο μακαριστός Καλλίνικος κοιμήθηκε το 1984, χωρίς να αξιωθή να δη, τον π. Ιάκωβο Παχή ως Αρχιερέα. Η αγάπη του εκφράσθηκε στην διαθήκη του, που τον αναφέρει προσωπικά μεταξύ των αγαπητών του Κληρικών και του αφήνει κάποιο από τα αντικείμενά του για ανάμνηση.
Ο Ιάκωβος εξελέγη Μητροπολίτης Αργολίδος το 1985, μετά την κοίμηση του Καλλινίκου, κατά τρόπο θαυμαστό, αφού ούτε ο ίδιος πίστευε για αυτή. Μάλιστα απ’ ό,τι θυμάμαι μετά την αναγγελία της εκλογής του ανέβηκε στην Αθήνα την επομένη ημέρα για να δώση το μήνυμα. Στην χειροτονία του εις Επίσκοπον παρευρέθηκα στην θέση του μακαριστού Καλλινίκου, τον όποιον αγαπούσε πολύ και ασφαλώς θα χαιρόταν από τον ουρανό.
Η σχέση μεταξύ των δύο εκκλησιαστικών ανδρών φαίνεται και από την αίσθηση την οποία είχε ο μακαριστός Αργολίδος Ιάκωβος ότι ο Καλλίνικος μετά την κοίμησή του τον βοήθησε στην ανύψωσή του στον βαθμό του Επισκόπου.
[Συνεχίζεται]
