Θαύματα στην Αγία Γραφή που σχετίζονται με τον οίνο
17 Ιουνίου 2016[Προηγούμενη δημοσίευση: http://bitly.com/1UoAJN9]
Σε ένα άλλο εδάφιο στην ίδια επιστολή γράφεται: «Το ποτήριο της ευλογίας» που ευλογούμε, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού; Επειδή ένας είναι ο άρτος, γι’ αυτό οι πολλοί είμαστε ένα σώμα, επειδή όλοι μας μετέχουμε στον ένα άρτο 11 :16-17).»
Ας εξηγήσουμε, γιατί το ποτήριο λέγεται «της ευλογίας». ΄Ηταν η τρίτη περιφορά του ποτηρίου στο δείπνο του Πάσχα των Ιουδαίων. Σ’ αυτήν την περιφορά το σήκωσε ο Κύριος, προσευχήθηκε και είπε τα γνωστά λόγια. «Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο γαρ εστί το αίμα μου το της Καινής Διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών » (Μτ 26,28). Τα ιερά λόγια τα συμπλήρωσε με την προτροπή: «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν » (Λκ. 22,12). Αυτό ήταν μέρος της τελετουργίας εκείνου του δείπνου, που εγκαινίασε τη Θεία Ευχαριστία. Ο Ζιγαβηνός υποστηρίζει ότι ο Χριστός ανάφερε το ποτήριο πρώτα, γιατί και στους ειδωλολατρικούς ναούς το αίμα χυνόταν πρώτα. Στόχος του άρθρου δεν είναι να αναλυθεί το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Όμως, θα πρέπει να τονισθεί ότι η προσφορά του ευατού του Κυρίου μας, όχι απλά να τον αγγίζουμε, αλλά να τον τρώμε και να τον πίνουμε, δηλαδή να γινόμαστε «σύσσωμοι και σύναιμοι» μαζί του, αποτελεί τον συμβολισμό και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Το ίδιο πράττει ο Κύριος με τον μαθητή του Θωμά, τον λεγόμενο Δίδυμο. Δέχεται τη ψηλάφιση και παλάμισή του, ώστε ο Χριστός να μπορεί να γεύεται από τους μελλοντικούς πιστούς του, όχι μόνο «παθών», αλλά και «αναστάς». Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η Ορθόδοξη Πίστη μας βασίζεται στο Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου, η οποία έμπρακτα αποδεικνύεται από το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και την « καλή απιστία του Θωμά», η οποία «των πιστών τας καρδίας εις επίγνωσιν ήξει».
Οινοποσία και γάμος: Οι Ισραηλίτες, όπως φαίνεται από πολλά εδάφια, συνήθιζαν να πίνουν οίνο κατά τις γιορτές τους (γάμους κλπ). Αυτό συνέβαινε και σε άλλους λαούς (΄Ελληνες, Πέρσες κλπ). Ένα παράδειγμα στην Παλαιά Διαθήκη βρίσκεται στο Α΄ κεφάλαιο της «Εσθήρ», όπου αναφέρεται ότι ο βασιλιάς Αρταξέρξης κάλεσε τους γνωστούς και φίλους του από άλλες χώρες, καθώς και τους σατράπες που κυβερνούσαν την επικράτειά του. Για 180 μέρες τους εξέθετε τα πλούτη του και τα αγαθά του. Όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του γάμου του, παρέθεσε στις αυλές των ανακτόρων του συμπόσιον για έξι μέρες σε όλους τους λαούς, οι οποίοι βρίσκονταν στην πόλη του. Κατά την έβδομη μέρα του συμποσίου, ενώ ευρίσκετο σε ευθυμία ο βασιλιάς (επιτρεπόταν να μεθάει μια φορά το χρόνο), διέταξε τον Αμάν, τον Βαζάν, τον Αβαταζά, τον Θαραβά, και του υπόλοιπους από τους επτά ευνούχους αυλικούς του, οι οποίοι τον υπηρετούσαν, να παρουσιάσουν ενώπιόν του τη βασίλισσα με όλη της τη μεγαλοπρέπεια, να φορέσουν στην κεφαλή της το γυναικείο βασιλικό διάδημα, να δείξουν το κάλλος της στους άρχοντες των εθνών, διότι αυτή ήταν πράγματι πολύ ωραία.
Το πρώτο θαύμα του Χριστού αναφέρεται στο Γάμο της Κανά, όπου πήγε προσκαλεσμένος με τους μαθητές του. Οι έξι πέτρινες στάμνες με νερό μετατρέπονται θαυματουργικά σε οίνο, επειδή υπάρχει έλλειψή του. Μάλιστα, όταν ο αρχικεραστής γεύεται το νερό που μετατράπηκε σε οίνο, αναφωνεί: «Κάθε άνθρωπος πρώτα το καλό κρασί προσφέρει κι όταν μεθύσουν (οι καλεσμένοι του), τότε το κατώτερο. Εσύ φύλαξες τον καλό οίνο μέχρι τώρα » (Ιω 2,3-11). Το θαύμα αυτό, που αναφέρεται ως πρώτο στην Καινή Διαθήκη που έκαμε ο Ιησούς Χριστός, συμβολίζει, ότι ανώτερη μορφή και γλυκύτερη από το νερό είναι το κρασί. Ο Χριστός μετατρέπει τη βιολογική ανθρώπινη ύπαρξη σε πνευματική. Λόγω της τεράστιας συμβολικής σημασίας του θαύματος παραθέτουμε μεταγλωττισμένο ένα τμήμα κοντακίου του Ρωμανού του Μελωδού.
Όταν το νερό ο Χριστός μετέβαλε σε κρασί ως παντοδύναμος
το βρήκε ο κόσμος θαυμάσια να έχει γεύση
τώρα το δείπνο που γίνεται στην εκκλησία
απολαμβάνουμε όλοι μας
σε αίμα Χριστού μεταβάλλεται ο οίνος
και τον πίνουμε με ευφροσύνη αγία,
δοξάζοντας το μέγα Νυμφίον.
