Πολυπολιτισμικές κοινότητες: αποδοχή διαφορετικότητας για διαμόρφωση νέας κουλτούρας
21 Ιουλίου 2016
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί, ότι οι μετανάστες της εποχής μας δε προέρχονται από μια απόλυτα γεωργική-αγροτική-παραδοσιακή (υπανάπτυκτη) κοινωνία και δε πηγαίνουν σε μια απόλυτα βιομηχανική-αστεακή-σύγχρονη (αναπτυγμένη). Γιατί ο μετανάστης μεταβαίνει ασφαλώς από μια λιγότερο προς μια περισσότερο αναπτυγμένη κοινωνία, έχει όμως κάποια εμπειρία (των μηχανισμών και των φαινομένων) της ανάπτυξης[1].
Και για να επιτευχθεί η ανάπτυξη, πρέπει να κινητοποιηθεί το σύνολο του ενδογενούς δυναμικού της περιοχής. Η ενδογενής τοπική ανάπτυξη είναι διαδικασία που ξεκινάει από τη βάση, από τους απλούς πολίτες, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να παρέμβουν αποφασιστικά για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και για τον καθορισμό του δικού τους μέλλοντος[2].
Στο πλαίσιο υλοποίησης δράσεων τοπικής ιστορίας αναγνωρίζεται η ύπαρξη διαφοροποιήσεων στη νοοτροπία, στις αντιλήψεις και στον τρόπο ζωής κοινωνικών, γεωγραφικών, θρησκευτικών και άλλων ομάδων. Ο εμπλουτισμός του πεδίου της τοπικής ιστορίας με στοιχεία αμοιβαίου σεβασμού και αποδοχής της διαφορετικότητας των άλλων, συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας, συστατικά στοιχεία της οποίας είναι η αγωγή για την ειρήνη, τη δημοκρατία, την ισότητα των φύλων και των φυλών[3].
Για την αποφυγή της καλλιέργειας τοπικιστικού πνεύματος κατά την επεξεργασία θεμάτων τοπικής ιστορίας προτείνονται:
α) συγκριτική τοπική ιστορία (τόπων, προσώπων, γεγονότων, κοινωνικοοικονομικών καταστάσεων) μέσω της οποίας υπηρετούνται οι σκοποί της αγωγής για την ειρήνη, υλοποιείται η στροφή της σύγχρονης διδακτικής προς τη διεθνικότητα και την οικουμενικότητα και προωθούνται οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς ενθαρρύνεται το πνεύμα αλληλοκατανόησης και βαθύτερης αλληλογνωριμίας μεταξύ των πολιτών,
β) σπουδή τοπικής ιστορίας εκ παραλλήλου, ταυτόχρονη δηλαδή και αντικειμενική παρακολούθηση της ιστορικής πορείας δυο λαών ή παράλληλη παρακολούθηση της ιστορίας της ιδιαίτερης πατρίδας και του τόπου ζωής στην ξένη χώρα, με στόχο την οικοδόμηση αντιστάσεων κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και των προκαταλήψεων.
Επιδίωξη της μελέτης των θεμάτων της τοπικής ιστορίας είναι να:
α) διαμορφώσει πολίτες συνειδητούς οι οποίοι να ενδιαφέρονται για τη διατήρηση της πολιτισμικής ταυτότητας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, λόγω της υποβάθμισης του κοινωνικού περιβάλλοντος και της φθοράς της πολιτιστικής κληρονομιάς,
β) δημιουργήσει κίνητρα και προϋποθέσεις για ατομική και συλλογική δράση στην τοπική και στην ευρύτερη κοινωνία,
γ) αναπτύξει ποικίλες δεξιότητες και ικανότητες στους πολίτες, όπως επικοινωνίας, συνεργασίας, επίλυσης προβλημάτων, ενεργητικής ακρόασης, ενσυναίσθησης,
δ) εθίσει τους ενήλικες εκπαιδευόμενους στην ακρόαση αντίθετων πληροφοριών και εκτιμήσεων για το ίδιο θέμα,
ε) ευαισθητοποιήσει τους πολίτες στα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας στην οποία ζουν και να τους παρακινήσει προς την κατεύθυνση επίλυσής τους,
στ) προετοιμάσει κατάλληλα τους πολίτες για την κατανόηση και ερμηνεία της Γενικής Ιστορίας και της ευρύτερης κοινωνίας.
[1] Επιπτώσεις της μετανάστευσης: www.uoi.gr/schools/earlychildhood/metanastes/epiptoseis2.htm
[2] Μπιτσάνη, 2004: 118-119.
[3] Φραγκούλης, 2012: 16-17
Παρατήρηση: Το παρόν κείμενο αποτελεί τμήμα της Διπλωματικής Εργασίας «Τοπική Αυτοδιοίκηση και Πολυπολιτισμικότητα. H περίπτωση του Δήμου Αχαρνών» της φοιτήτριας του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστήμιου (Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών, ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ) και πολιτικής επιστήμονος κ. Φωτεινής Τζώρα. Η εργασία εκπονήθηκε με α’ επιβλέπουσα καθηγήτρια την κ. Τριανταφυλλοπούλου Αθανασία, β’ επιβλέπουσα καθηγήτρια την κ. Συλαίου Στυλιανή και Ακαδημαϊκό υπεύθυνο τον κ. Μπαντιμαρούδη Φιλήμονα, δημοσιεύεται, δε, εμπλουτισμένη σε συνέχειες από την ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ.
