Η αγιότητα ως εφικτή πραγματικότητα

Κάθε ημέρα εορτάζουν πολλοί άγιοι γνωστοί και άγνωστοι. Στα ορθόδοξα καλανδάρια όμως ολίγοι καταγράφονται. «Νέφος μαρτύρων», όπως αναφέρεται την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Αλλά τι είναι άγιος; Τι εννοούμε με την λέξη άγιος; Πρόκειται για έναν καλό άνθρωπο, που προσπαθεί να μην κάνει κακό στους συνανθρώπους του; Που αναπτύσσει τον ανθρωπισμό του; Την αλληλεγγύη του; Αυτός είναι ο άγιος; Όχι, αυτός δεν είναι άγιος, αλλά απλώς ένας καλός άνθρωπος, ένας χρήσιμος πολίτης. Η αγιότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Η αγιότητα έχει να κάνει με την αγάπη προς το Θεό, που σε κάνει να ακολουθείς Εκείνον. Είναι αυτή, που σε θεώνει και το πλημμύρισμά της μέσα σου το προσφέρεις ως αρετή στους ανθρώπους. Ο άγιος έχει «πληγωθεί» και παράλληλα έχει πλημμυρίσει από την αγάπη του Θεού και αναζητά συνεχώς να τον συναντήσει, ώστε να καταστεί χριστοφόρος. Θέλει να μιλάει για τον Δημιουργό. Ο άγιος από την ένωσή του με τον Θεό φθάνει στο σημείο να θαυματουργεί. Επιτελεί ασύλληπτα γεγονότα, αλλά τα αποκρύπτει επιμελώς. Είναι ταπεινός και απλός. Θυσιάζεται για όλους. Προσφέρει και δεν περιμένει ανταπόδοση. Αν κάποιος εμφανίζεται με άλλα χαρακτηριστικά, και όχι με τα ανωτέρω, απλώς δεν είναι άγιος. Ή καλύτερα ή δεν είναι άγιος ή είναι δια Χριστόν σαλός…

Μιλούν κάποιοι για τοπικούς αγίους, επίσημους ή ανεπίσημους, όπως εμείς στην Κύπρο. Μοιάζει πολύ ανθρώπινος αυτός ο όρος, αφού ο άνθρωπος του Θεού, ενωμένος πλέον με τον Θεό, σπάει κάθε όριο στον τόπο, στο χρόνο και στο χώρο. Ο άνθρωπος του Θεού είναι οικουμενικός. Οι άγιοι λοιπόν δεν περιορίζονται ούτε στον χρόνο ούτε στον χώρο, αλλά είναι παρόντες σε όλους, όσους τους επικαλούμαστε. Οι «καλοί και οι σωστοί συνάνθρωποι» μπορούν να το κάνουν αυτό; Ασφαλώς όχι. Άλλο λοιπόν καλός άνθρωπος και άλλο άγιος άνθρωπος.

Ο άγιος έχει και ένα ακόμη χαρακτηριστικό. Ζει τα πάθη και την ανάσταση του Χριστού ιεροκρυφίως μέσα στην καρδιά του. Ο άνθρωπος του Θεού διακρίνεται από το φωτεινό πρόσωπό του, τις ευγενικές κινήσεις του, το όλο βίωμά του. Η παρουσία του δεν ξεχνιέται. Δεν φοβάται ποτέ, γιατί η αγάπη έχει νικήσει τον κάθε του φόβο. Δεν κουράζεται να προσφέρει, αντίθετα, λαμβάνει δύναμη από αυτό. Νοιώθει ελεύθερος, γιατί η αλήθεια του νόμου του Θεού τον κάνει ελεύθερο. Απαλλάχθηκε από την πιο βαρειά σκλαβιά και αιχμαλωσία, αυτήν που δημιουργούν τα πάθη και τα αμαρτήματα.

Η προσπάθεια για την αγιότητα δεν γίνεται θεωρητικά και απομονωμένα. Γίνεται κατά βάση μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας. Λένε κάποιοι: «Πιστεύω στον Θεό, αλλά όχι στην Εκκλησία, και πολύ περισσότερο όχι στους ιερείς». Συγχέουν τις έννοιες. Δεν ξέρουν ότι και αυτοί ανήκουν στην Εκκλησία και, υβρίζοντας αυτήν καταφέρονται εναντίον του εαυτού τους. Εκκλησία είμαστε όλοι οι βαπτισμένοι στην ίδια κολυμβήθρα της Ορθοδοξίας, κληρικοί και λαϊκοί. Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι είναι η Εκκλησία. Θεωρούν συχνά και οι εντός και οι εκτός αυτής ότι η Εκκλησία είναι μία ομάδα, καθώς πρέπει. Ή θεωρούν ότι είμαστε κάποιο γραφείο αλληλεγγύης. Λάθος! Η Εκκλησία είναι πνευματικό και σωματικό ιατρείο, το οποίο όλοι επισκεπτόμαστε, για να βρούμε την χαμένη κατά άμφω υγεία μας. Για να αποκτήσουμε το αρχαίο κάλλος. Την προπτωπτική κατάσταση.

Ό,τι δεν είναι ενωμένο με τον Θεό και ποτισμένο από την Χάρη Του, σβήνει. Δεν θέλουμε να πεθάνουμε, διότι πλαστήκαμε, για να ζήσουμε. Είμαστε μέλη της Εκκλησίας γιατί ποθούμε να ζήσουμε τώρα και πάντοτε! Επίσης η καλοσύνη και αγαθοσύνη υπάρχει και σε αλλόθρησκους, ακόμη και σε άθεους, αλλά είναι γεμάτη με εγωισμό και εμπάθεια.

Όλα αυτά τα χαρίσματα της Χάριτος τα είχε το ταπεινό και ευλογημένο ιερατικό ζεύγος του ιερέως Νικολάου Πέττα και της πρεσβυτέρας του Ανθής. Αυτό επιβεβαιώνεται όχι μόνο, από τα γραφόμενα περί της βιοτής τους, αλλά και από τα πολλά σημεία, που τελούνται με τις πρεσβείες τους. Τα σημεία για την βοήθεια, την στήριξη και τις ιάσεις, που έχει βιώσει η οικογένειά μου είναι πολλά και πειστικά. Κάποια τα έχει δημοσιεύσει η κόρη μου Σταυρούλα (βλ: https://www.pemptousia.gr/2016/05/iasis-stin-kipro-me-tin-epiklisi-tou-iereos-p-nikolaou-petta ). Ωστόσο θέλω και από μέρους μου θα αναφέρω ενδεικτικά κάποια γεγονότα προς δόξαν Θεού.

(συνεχίζεται)