Ανάλεκτα τ. 41: Χριστούγεννα – Η Ανατολή της Ελπίδας

Για να ξεφυλλίσετε το νέο τεύχος των ΑΝΑΛΕΚΤΩΝ, κάντε κλικ στην εικόνα

Η Γέννηση του Σωτήρος φώτισε όλη την κτίση και σκόρπισε χαρά σε όλη την οικουμένη. Το απ’ αιώνος άρρητο μυστήριο της θείας Οικονομίας οδηγεί στην Ενσάρκωση του Λυτρωτή και Σωτήρα του γένους των ανθρώπων. Σε μια ταπεινή κι ασήμαντη γωνιά του κόσμου, μέσα σε ένα Σπήλαιο, γεννιέται ο Βασιλεύς των Βασιλέων. Άγγελοι τον υμνούν, Μάγοι τον προσκυνούν, ο Αστέρας στέκεται και δηλώνει το μεγάλο γεγονός, οι απλοί βοσκοί γίνονται οι μάρτυρες της μεγάλης αυτής τομής της ιστορίας.

Πάνω από δύο χιλιετίες πέρασαν από τότε. Πολλά πράγματα άλλαξαν και άλλα έμειναν ίδια. Το μήνυμα που κομίζει όμως κάθε χρόνο ο εορτασμός της Γεννήσεως διατηρεί ακέραια την επικαιρότητά του: η ειρήνη και η δικαιοσύνη παραμένουν πάντοτε ζητούμενα στον κόσμο της πτώσης και της φθοράς. Τα ανθρώπινα συστήματα αδυνατούν δυστυχώς να φέρουν στη γη την αδελφοσύνη και την ομόνοια, οπότε το μήνυμα που ανατέλλει από το Σπήλαιο καταυγάζει το σκοτισμένο κόσμο ως η μόνιμη και αδιάψευστη ανθρώπινη ελπίδα. Ειδικά στις ταραγμένες και αβέβαιες μέρες μας, που παρά τις προόδους και τα επιτεύγματα του πολιτισμού μας, ο πόνος, η ανησυχία και η ανασφάλεια κυριαρχούν, και πάλι η ανθρωπότητα προσμένει από τον Νεογέννητο Ιησού να φέρει ανάμεσά μας την πολυπόθητη επί Γης ειρήνη.

Εδώ και πολλά χρόνια, μέσα από τις σελίδες της Πεμπτουσίας το γεγονός της χαράς και της λύτρωσης που στέλνει η θεία Πρόνοια στον άνθρωπο, προβάλλεται ποικιλοτρόπως. Ο λόγος της Εκκλησίας και ο πολιτισμός που εκείνη δημιουργεί, γέμουν από το πνεύμα της φιλανθρωπίας και της αγάπης του Θεού για το πλάσμα του. Γι’ αυτό και θεωρήσαμε ότι θα άξιζε τις άγιες αυτές μέρες να αφιερώσουμε το τεύχος των Αναλέκτων στην πολλαπλή υπόμνηση της σημασίας της Γεννήσεως – πρωτίστως για τους πιστούς τους ίδιους: όπως συχνά τονίζεται στην πατερική παράδοση, εάν τα μέλη του εκκλησιαστικού Σώματος συνειδητοποιήσουν το βάρος της ευθύνης για τη διάδοση του αγγέλματος στον κόσμο, η πρόσκληση των αγγέλων στους ποιμένες θα έφτανε στα αυτιά και τις καρδιές όλου του κόσμου.

«Εν ανθρώποις ευδοκία».