«Οι αγιορείτες ψάλλουν χαρμολυπητικώς»

Για το δεύτερο μέρος του άρθρου βλέπε εδώ

Ερώτηση 4^η: Ποια είναι η ιδιαιτερότητα του Αγιορείτικου ύφους ψαλμωδίας των Αγιορειτών ψαλτών και δη των παλαιοτέρων γονέων;

Απάντηση: Ο Αγιορείτης ψάλτης, ο ψάλτης της χαρμολύπης, φέροντας την κληρονομιά αιώνων μουσικής παραδόσεως, δεν αποκλίνει καθόλου από τον στόχο του, που είναι να νοιώθει ο ίδιος και ο πιστός χριστιανός, μοναχός και λαϊκός, ενεργός μέλος του ζωντανού οργανισμού της Μητέρας Εκκλησίας μας.

Οι αποκλίνοντες σήμερα αποδίδουν μουσικά, μία άποψη δική τους, κάνουν το δικό τους θέλημα. Προσπαθούν να μιμηθούν τους κοσμικούς τραγουδιστές είτε ψάλλοντας κανταδόρικα δυτικίζοντας, είτε ψάλλοντας αμανέδες μουσουλμανικούς, είτε ψάλλοντας παραδοσιακά κομμάτια Βυζαντινής Μουσικής χωρίς χαρμολύπη, που είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Αγιορειτικού ύφους ψαλμωδίας.

Οι Αγιορείτες ψάλτες μάλλον χαρμολυπητικώς (με χαρμολύπη), διότι λυπούνται για τις αμαρτίες τους από την μια αλλά, συγχρόνως χαίρονται, διότι ο Αναστάς Κύριος Ιησούς Χριστός μας συγχώρεσε και εξάλειψε όλες τις αμαρτίες του ανθρωπίνου γένους.

Ψάλλουν χαρμολυπητικώς επίσης, διότι ενώ ο Χριστός επαναπροσανατόλισε και συνέδεσε την όλη ανθρώπινη φύση και την κτιστή Δημιουργία με τον εαυτό Του δια της Σταυρικής θυσίας, της Αναστάσεως και της Αναλήψεως Του στον Ουρανό*, δεν θα σωθούν όλοι οι άνθρωποι, διότι δε θα θελήσουν. Χαίρονται οι άνθρωποι, διότι ο Αναστάς και Αναληφθείς Κύριός μας αγαπά όλους τους ανθρώπους εξ’ ίσου, χωρίς προσωποληψίες, δίδει σε όλους άπειρες ευκαιρίες μετανοίας, επιστροφής στο πατρικό σπίτι, που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, θεραπεύει την αρρωστημένη ανθρώπινη φύση με τα Θεία Μυστήρια και την χορηγία αρετών και ασκητικού-μαρτυρικού φρονήματος, όπως χορηγεί σε μας αφειδώλευτα και πλουσιοπάροχα την άπειρη, ατελεύτητη, άναρχη κατά φύσιν ελευθερία, αλήθεια και αγάπη Του, για να γίνει η κτιστή, πεπερασμένη και αρχούμενη ελευθερία του ανθρωπίνου γένους ό,τι είναι η Θεϊκή ελευθερία, αλήθεια και αγάπη, όχι κατά φύσιν αλλά, κατά χάριν. Λέγει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ότι: «Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει εκείνο που είναι ο Τριαδικός Θεός, πλην της κατ’ ουσίαν ταυτότητος.».

Οι Αγιορείτες ψάλτες ψάλλουν με ρυθμό, τάξη και αρμονία. Θεολογούν μουσικά και ψάλλουν Θεολογικά. Παραμένουν πιστοί στην Παράδοση και νοιώθουν εσωτερική ελευθερία και αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο.

Ερώτηση 5^η: Γιατί στα ιεραποστολικά μας κλιμάκια ανά τον κόσμο διδάσκεται η Βυζαντινή Μουσική, που είναι συνέχεια της Αρχαίας Ελληνικής Μουσική; Αφού οι Αφρικανοί, οι Ασιάτες, οι Ευρωπαίοι, ακόμη και οι ορθόδοξοι Ανατολικοευρωπαίοι Σλάβοι και Ανατολίτες Άραβες έχουν δική τους μουσική παράδοση, πώς εμείς οι Ορθόδοξοι θέλουμε να τους επιβάλουμε με το ζόρι την δική μας μουσική παράδοση; Μήπως είμαστε, με μια λέξη, ιμπεριαλιστές;

Απάντηση: οι Ορθόδοξοι Έλληνες ιεραπόστολοι ανά τον κόσμο δεν είναι ιμπεριαλιστές. Εφαρμόζουν το Κυριακό λόγιο: «Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν· και ιδού εγώ μεθ’ ημών ειμί πάσας τας ημέρας εώς της συντέλειας του αιώνος. Αμήν.» (Ματθ. 28, 19-20). Σκοπός των Ελληνορθοδόξων ιεραποστόλων μας είναι να ευαγγελισθούν τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό πρώτα (και όχι το κράτος της Ελληνικής Δημοκρατίας) και δεύτερον τον Ελληνισμός ως γλώσσα, ιστορία, πολιτική και τέχνη, φιλοσοφία και πολιτισμό όπως αγιάσθηκε από την Ορθοδοξία, ως αγία Ρωμιοσύνη. Διότι η Ρωμιοσύνη είναι συνδυασμός Ρωμαϊκής Διοικήσεως, Ελληνικής Παιδείας και Ορθοδόξου Πίστεως που κρατάει μέχρι σήμερα τα σκήπτρα στο πνευματικό ύψος του παγκοσμίου γίγνεσθαι, εξελίξεως, επιστήμης και φιλοσοφίας κλπ.

Η Ελληνορθόδοξη Παράδοση είναι συγκερασμός διαφόρων πολιτισμών. Ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι ενιαίος. Οι ιδιαιτερότητες της Ελληνορθοδόξου Παραδόσεως ενσωματώθηκαν διακριτικά, χωρίς στανική επιβολή στους διαφόρους λαούς. Κάθε λαός, κάθε πολιτισμός έχει βάλει ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα του παγκοσμίου διαχρονικού πολιτισμού. Κανένας πολιτισμός με τις ιδιαιτερότητές του (π.χ.: γλωσσικές, εθνικές, θρησκευτικές) εξ’ ορισμού δεν επιβάλλεται, ούτε έρχεται να καταργήσει τους υπάρχοντες πολιτισμούς. Ο πολιτισμικός ρατσισμός αποκλείεται.

Βέβαια μέσα στην ιστορία παρατηρήθηκαν στανικές επιβολές και πειθαναγκασμοί από ορισμένους λαούς του δικούς τους πολιτισμού σε άλλους λαούς, όπως π.χ.: ο Καρλομάγγος επέβαλε τον φραγκικό πολιτισμό στην Δυτική Ευρώπη και ο μουσουλμανικός πολιτισμός επεβλήθει στην Μέση Ανατολή, Βόρειο Αφρική και Ασία δια πυρός και σιδήρου. Οι Έλληνες και προ και μετά Χριστόν, ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν επέβαλαν στανικά ή διά πυρός και σιδήρου τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, όπου και αν επήγαν να εγκατασταθούν ή να κηρύξουν τον Χριστό και τον Ελληνισμό. Αυτή είναι η αντικειμενική ιστορική αλήθεια, που την δέχονται όλοι οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι της γης παλαιότερα και σήμερα.

Οι Ελληνορθόδοξοι ιεραπόστολοί μας μεταδίδουν την θεωρία και εμπειρία (2000) δύο χιλιάδων χρόνων Ελληνορθοδόξου Παραδόσεως και αν θέλουν οι λαοί της γης τα δέχονται ή τα απορρίπτουν ελεύθερα και αβίαστα, χωρίς εξαναγκασμό και προπαγάνδα, πλύση εγκεφάλου και παραπληροφόρηση.

Αν θέλουν, μπορούν μπολιάζοντας την Ελληνορθόδοξη Παράδοση, άρα και την Βυζαντινή Μουσική Παράδοση, στην δική τους εθνική ή τοπική Παράδοση, να πετύχουν την Θέωση, την σύζευξη και κριτική αφομοίωση εκείνων των στοιχείων που είναι πανανθρώπινα, πανορθόδοξα και παγκόσμια. Άλλωστε πιστεύουμε εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Τί σημαίνει «Καθολικήν Εκκλησίαν»; Σημαίνει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ιδρύθηκε για να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, όσοι θέλουν, αν θέλουν. Σημαίνει ότι είναι πλήρης αληθείας, σωτηρίας, Θεώσεως, ελευθερίας, χάριτος και αγάπης. Σημαίνει ότι περιλαμβάνει όλον τον Τριαδικό Θεό και όλη την ανθρώπινη φύση και όλη την Δημιουργία-Κτίση στους κόλπους της.

Επομένως, επαναλαμβάνουμε πως οι ανά τον κόσμο Ελληνορθόδοξοι ιεραπόστολοι δεν είναι ιμπεριαλιστές αλλά, αντιαποικιοκράτες, αντιιμπεριαλιστές, διάκονοι, λειτουργοί της αγάπης, της θυσίας, του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού και θεράποντες υπηρέτες των λαών όπου εργάζονται χωρίς ιδιοτέλεια, συμφέρον, υστεροβουλία, χωρίς επεκτατικές βλέψεις.

Ενώ, γενικά όλοι σχεδόν οι ιεραπόστολοι της Δυτικής Ευρώπης συμπεριεφέρθησαν ιμπεριαλιστικά και αποικιοκρατικά όπου και αν επήγαν να κηρύξουν το Ευαγγέλιο του Χριστού. Αυτό το λέμε, διότι όλοι το ξέρουν και είναι η πραγματικότητα, δεν έχουμε μίσος ή εμπάθεια ή προκατάληψη ή διάθεση μειώσεως του έναντί μας. Αυτό συντόμως μου είπε ένας Κενυάτης ιερομόναχος ορθόδοξος κάποτε, όταν συζητούσαμε το θέμα της ιεραποστολής της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Αφρική και Ασία: -«Όταν ήλθαν στην Αφρική οι δυτικοευρωπαίοι λευκοί ιεραπόστολοι, αυτοί είχαν το Ευαγγέλιο του Χριστού και εμείς είχαμε την γη μας. Μετά από λίγα χρόνια παρουσία τους στην Αφρική μέχρι σήμερα, εμείς αποκτήσαμε το Ευαγγέλιο του Χριστού και αυτοί απέκτησαν την γη μας.

(*) Εννοείται εδώ ότι ο Θεός Λόγος προσέλαβε όλη την ανθρώπινη φύση, και τας αμαρτίας από την Θεοτόκο Παρθένο Μαρία και την εθέωσε.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, Προοίμιον εις την ερμηνείας των ψαλμών του Αγίου προφητάνακτος Δαϋίδ(PG44).
Αρχιμ. Βασιλείου Γοντικάκη, καθηγουμένου ιεράς Μονής Σταυρονικήτα και μετά Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους, Αββάς Ισαάκ ο Σύρος, ένα πλησίασμα τον κόσμο του, εκδ. Δόμος, Αθήνα 1983, σελ. 27-31.
«Σκοπός και έργο του ανθρώπου δεν είναι να αγνοεί την υλική φύση του αλλά, να προσπαθεί και να αγωνίζεται, ώστε να χρησιμοποιεί το σώμα του ως ανεκτίμητο δώρο Θεού. Ο άνθρωπος βρίσκεται μεθόριος ανάμεσα στον υλικό και τον άυλο κόσμο. Κι επειδή μετέχει ταυτόχρονα και στους δύο, αποτελεί την γέφυρα και το σημείο επαφής για όλη την δημιουργία του Θεού. Έτσι η ανθρώπινη φύση, επειδή είναι σύνθετη, από ύλη και πνεύμα, κατέχει μεγαλύτερες δυνατότητες και από αυτή την φύση των αγγέλων. Τρεις αιώνες αργότερα αυτή ακριβώς η θέση θα βρει την τελειότερη διατύπωση και ανάπτυξη της στην διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, που όχι μόνο δεν θεωρεί τον άνθρωπο κατώτερο από τους αγγέλους, γιατί είναι ασύμμεικτος από ύλη και πνεύμα – ενώ εκείνοι είναι «αμιγή» πνεύματα – αλλά, φθάνει στο σημείο να υποστηρίξει ότι ο άνθρωπος με το σώμα του καθίσταται ανώτερος από τους αγγέλους.». (Ανέστη Κεσελόπουλου, Άνθρωπος και φυσικό περιβάλλον, Σπουδή στον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, εκδ. Δόμος, Αθήνα 1989, σελ. 64). Βλέπε επίσης και τα εξής: «Μόνοι γαρ ημείς των κτισμάτων απάντων προς τω νοερώ και λογικώ το αποθητικό έχομεν.»(Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Κεφαλαία φυσικά, Θεολογικά κλπ. Γ’, PG 150, 1165 C. -Βλέπε ακόμη ενδεικτικά για το θέμα αυτό στην προηγούμενη πατερική παράδοση: « Αρεοπαγίτικα συγγράμματα, περί θείων ονομάτων 4, 27 , PG 45, 12 33C. Του ίδιου, περί κατασκευής του ανθρώπου 29, 3 PG 44, 236B: «Ως μήτε ψυχήν προ του σώματος, μήτε χωρίς ψυχής το σώμα αληθές είναι λέγειν αλλά μίαν αμφοτέρων αρχήν, κατά μεν τον υψηλότερον λόγον, εν τω πρώτω του Θεού βουλήματι καταβληθείσαν , κατά δε το έτερον, εν ταις της γενέσεως αφορμαίς συνισταμένην.». – Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβής Ορθοδόξου πίστεως 1, 13, PG94, 853A.
Φωτίου Κόντογλου, «Σημείον Μέγα», βίος των Αγίων Νεομαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, εκδ. Παπαδημητρίου, Αθήναι.
Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Μήνας Ιούνιος, ημέρα ενδεκάτη.
Παναγιώτη Νέλλα, Ζώον θερούμενον, εκδ. Εποπτεία, Αθήνα 1979, σελ. 8.
Απόσπασμα ομιλίας του π. Βασιλείου Γοντικάκη, τότε καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, στην πανήγυρη της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, τρίτης προστάτιδος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους την 29^η – 10 – 1977, περιοδικόν «Όσιος Γρηγόριος», αρ. 3, 1978, σελ. 20.
Εβραίους 1, 14. Κείμενο – Μετάφραση – Σχόλια, Αρχιμ. Τιμοθέου Κιλίφη, Επιστολές Παύλου και επτά Καθολικές και Αποκάλυψη Ιωάννου, τόμος Β’, 2^η έκδοση, Αθήνα 2000, σελ. 741.