Ηθική και κοινωνική σημασία της Υγείας και Φροντίδας των ηλικιωμένων

[Προηγούμενη δημοσίευση: https://www.pemptousia.gr/?p=32680]

Γήρανση – Υγεία και φροντίδα ηλικιωμένων

1. Ακόμα και στις φτωχές χώρες, οι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από μη μεταδοτικές ασθένειες

Τέτοιες ασθένειες είναι τα καρδιακά νοσήματα, ο σακχαρώδης διαβήτης, ο καρκίνος. Επιπροσθέτως οι ηλικιωμένοι και σ‘ αυτές τις χώρες αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα υγείας σε συνδυασμό, όπως σακχαρώδη διαβήτη και καρδιακή νόσο.

2. Ο αριθμός των ανθρώπων με αναπηρία αυξάνεται εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού και του μεγαλύτερου κινδύνου χρόνιων προβλημάτων υγείας κατά τη Τρίτη ηλικία

Το 65% περίπου των ανθρώπων που έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας είναι ηλικίας 50 ετών και άνω. Αυτή η ηλικιακή ομάδα αποτελεί το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού.

3. Παγκοσμίως, πολλοί ηλικιωμένοι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο κακής φροντίδας

Περίπου το 4-6% των ηλικιωμένων στις αναπτυγμένες χώρες έχει εμπειρία κακομεταχείρισης στο σπίτι. Η κακομεταχείριση σε ιδρύματα φροντίδας μπορεί να περιλαμβάνει πράξεις που μειώνουν την αξιοπρέπεια των τροφίμων και σκόπιμη παροχή ελλιπούς φροντίδας. Αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει πολλούς ηλικιωμένους σε σοβαρούς τραυματισμούς κα παράλληλα μπορεί να έχει μακροχρόνιες συνέπειες στη ψυχική υγεία τους.

4. Η ανάγκη για μακροχρόνια φροντίδα αυξάνεται

Ο αριθμός των ηλικιωμένων που δε θα μπορούν να αυτοεξυπηρετούνται στις αναπτυσσόμενες χώρες προβλέπεται να τετραπλασιαστεί μέχρι το 2050. Πολλοί από τους ανθρώπους προχωρημένης ηλικίας χρειάζονται συνεχή φροντίδα, που μπορεί να περιλαμβάνει περίθαλψη – περιποίηση στο σπίτι, κοινωνική φροντίδα και μεγάλες περιόδους νοσοκομειακής περίθαλψης.

5. Παγκοσμίως λόγω αύξησης του προσδόκιμου ζωής, θα υπάρξει μία δραματική αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που πάσχουν από κάποια μορφή άνοιας, όπως η νόσος Alzheimer

Ο κίνδυνος ανοϊκών παθήσεων αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα ποσοστό 25-30% των ανθρώπων ηλικίας 85 ετών και άνω που να παρουσιάζει κάποιο βαθμό νοητικής κάμψης.

6. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης οι ηλικιωμένοι μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι

Όταν κράτη ή κοινότητες δοκιμάζονται από φυσικές καταστροφές ή πολεμικές συγκρούσεις, οι ηλικιωμένοι μπορεί να είναι ανήμποροι να διαφύγουν ή να ταξιδέψουν μακριά και εγκαταλείπονται στις εστίες τους. Επιπλέον σε πολλές περιπτώσεις οι ηλικιωμένοι, όταν τους δίνεται η δυνατότητα να ασχοληθούν με τα προβλήματα της κοινότητας τους, μπορούν να συμβάλλουν αποτελεσματικά στην οργάνωση της και στη διαδικασία της αξιοποίησης ανθρωπιστικής βοήθειας.

Στερεότυπα – Προκαταλήψεις

Όλοι μας γενικώς τιμούμε και σεβόμαστε τους ηλικιωμένους ανθρώπους που αγαπάμε ή γνωρίζουμε καλά. Ωστόσο, η συμπεριφορά μας προς τους υπόλοιπους ηλικιωμένους της ευρύτερης κοινότητας μπορεί να διαφέρει. Σε πολλές παραδοσιακές κοινωνίες, τους ηλικιωμένους τούς σέβονται ως «μεγαλύτερους». Σε άλλες κοινωνίες, όμως, οι ηλικιωμένες γυναίκες και οι ηλικιωμένοι άνδρες μπορεί να αντιμετωπίζονται με λιγότερο σεβασμό. Η περιθωριοποίηση μπορεί να γίνεται είτε με δομικό τρόπο, για παράδειγμα μέσω των ορίων ηλικίας αναγκαστικής συνταξιοδότησης, είτε με άτυπο, π.χ. όταν οι ηλικιωμένοι θεωρούνται λιγότερο δραστήριοι και άρα πολύτιμοι για έναν πιθανό εργοδότη. Οι στάσεις αυτές είναι αποτελέσματα των στερεοτύπων και των διακρίσεων ανθρώπων ή και ομάδων εξαιτίας της ηλικίας τους. Τέτοιες στάσεις ενδεχομένως παρουσιάζουν τους ηλικιωμένους ως εύθραυστους, ως «ληγμένα» προϊόντα, ως ανίκανους προς εργασία, ως σωματικά αδύναμους, ως διανοητικά αργούς, ως ανάπηρους ή άτομα χρήζοντα βοηθείας. Η συμπεριφορά αυτή λειτουργεί ως κοινωνικός διαχωρισμός μεταξύ νέων και γέρων.

Τα στερεότυπα αυτά μπορεί να μην αφήνουν τους ηλικιωμένους και τις ηλικιωμένες να συμμετέχουν πλήρως σε κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές, πολιτιστικές, πολιτισμικές και άλλες δραστηριότητες. Οι νεότεροι μπορεί επίσης με τις αποφάσεις τους να επηρεάζουν και να διαμορφώνουν τις στάσεις προς τους ηλικιωμένους, ή ακόμη και θέτοντας φραγμούς στη συμμετοχή των ηλικιωμένων.

[Συνεχίζεται]