Η συνάντηση του Ιεράρχη Μιχαήλ Κωνσταντινίδη με τον Όμιλο της Οξφόρδης

[Προηγούμενη δημοσίευση: https://www.pemptousia.gr/?p=171938]

Έχει δε ενδιαφέρον η από μέρους του Μιχαήλ παρουσίαση του κινήτρου του Buchmann: «μετά την είσοδόν εις τον κλήρον, εταξίδευεν εις την Αγγλίαν (1908). Ημέραν τινά εισήλθε κατά τύχην εις ναϊσκον, όπου ήκουσε το κήρυγμα γυναικός ομιλούσης περί του σταυρού, του αμαρτωλού και Εκείνου, όστις εξιλέωσε το θείον δια τας αμαρτίας των ανθρώπων. Η διδασκαλία δεν ήτο ξένη προς αυτόν. Την ήκουσε και την εδίδαξε πολλάκις. … Ενώπιόν του παρουσιάσθη ο Εσταυρωμένος, οι πόνοι και το μαρτύριόν του … και αμέσως ο Φράγκ κατενόησε την άβυσσον, ήτις τον εχώριζεν από του Χριστού. Αυτό ήτον όλον. … Εξήλθεν μεταβεβλημένος εκ του ναΐσκου».

β) Ένα άλλο σημείο είναι η στράτευση του Μπούκμαν εναντίον της καταπολέμησης της αμαρτίας: «Απεφάσισε να παραδώση εαυτόν ψυχή τε και σώματι εις τον Χριστόν, να εργασθή ολοψύχως  δι’ Αυτόν και να προσπαθήση να συντελέση εις την επιστροφήν όσον το δυνατόν περισσοτέρων εις Αυτόν. Σκοπός τώρα της δράσεώς του είχε γίνη ο πόλεμος εναντίον του εμποδίου το οποίον κωλύει τους ανθρώπους να παραδοθούν εις τον Χριστόν, της αμαρτίας δηλαδή. Ανέλαβε έργον ηράκλειον, απαιτούν δυνάμεις ισχυράς και σοφάς μεθόδους. Ανέλαβε τον σκληρόν αγώνα κατά της αμαρτίας μεταξύ των εθνικών και της αμαρτίας μεταξύ των χριστιανών».

γ) Ένα τρίτο σημείο είναι η μέθοδος που χρησιμοποιούσε ο Όμιλος της Οξφόρδης για την προώθηση των απόψεών του: «αρχίζουν τον πόλεμον κατά της αμαρτίας έχοντες κατ’ αρχήν ως αντικείμενον των ενεργειών των άτομα μεμονωμένα».

Αλλά και  συγγράμματα μελών του Ομίλου της Οξφόρδης, των οποίων έλαβε γνώση ο Μιχαήλ, προκάλεσαν το ενδιαφέρον του. Για ένα μάλιστα από αυτά, το «Χειρουργική της ψυχής», φρονεί πως «πάς εργάτης του αμπελώνος του Κυρίου πρέπει να αναγνώσει το βιβλιάριον αυτό’ πολλά δύναται να πορισθή εκ της επισταμένης και βαθείας αναγνώσεώς του. Ο γράφων τας γραμμάς αυτάς, δίς μέχρι τούδε ανέγνωσεν αυτό και εύρε χρησιμώτατον προς θεραπείαν της αγνοίας του εις πλείστα σημαία όσον αφορά την προσέλκυσιν ατόμων εις την θρησκείαν του Χριστού», γράφει.

Οι αναφορές που κάνει ο Μιχαήλ Κωνσταντινίδης και η διατύπωσή τους, προδίδουν άνθρωπο με ενδιαφέρον για την πνευματική αφύπνιση και την πρόσκληση στον σωτήριο λόγο του Ευαγγελίου, γι’ αυτό και αναζητά τα πλέον πρόσφορα μέσα για την επίτευξή τους. Ό,τι βοήθησε τον ίδιο (Μίμησις Χριστού) ή διαπίστωσε να βοηθά άλλους (Οxford Group), δεν διστάζει να το υιοθετήσει και να το προτείνει, από όπου κι αν προερχόταν. Ο λόγος του, όταν αναφέρεται σε άλλες ομολογίες, είναι ακριβής αλλά καθόλου υποτιμητικός ή μισαλλόδοξος, γεγονός όχι αυτονόητο για τα σημερινά δεδομένα.

Τέλος, το εάν και κατά πόσο επηρέασε ο Όμιλος της Οξφόρδης τον Μιχαήλ Κωνσταντινίδη, ίσως μπορεί να το ανιχνεύσει κανείς στον Ενθρονιστήριο Λόγο του στην μητρόπολη της Κορίνθου, σε παράλληλη ανάγνωση με το άρθρο του, που εξετάζουμε. Στο άρθρο, αναφέρθηκε ήδη, ο Μιχαήλ κάνει εκτενή αναφορά στην αφετηριακή στιγμή της «μεταστροφής» της δραστηριότητας του Buchman, που ήταν μία ομιλία για τον Εσταυρωμένο. Στον Ενθρονιστήριό του, οπωσδήποτε ανέμενε κανείς αναφορά στον ιδρυτή της Εκκλησίας της Κορίνθου, της οποίας γινόταν και ο ίδιος ποιμένας της και αυτή ήταν μέσω της αναφοράς του Παύλου στον Εσταυρωμένο: «Εσχημάτισα την ασάλευτον πεποίθησιν, ότι εκείνο του οποίου έχει την απόλυτον ανάγκην όχι μόνον η Πατρίς αλλά και αυτή η λεγομένη πεπολιτισμένη Δ. Ευρώπη είναι το κήρυγμα του Εσταυρωμένου Ιησού Χριστού, ακριβώς όπως αντελαμβάνετο τούτο ο μέγας των Εθνών Απόστολος γράφων προς τους Κορινθίους της τότε εποχής: ου γάρ έκρινα του ειδέναι τι εν υμίν ει μη Ιησούν και τούτον εσταυρωμένον».

Θα βρει κανείς στον Ενθρονιστήριο Λόγο του Μιχαήλ Κωνσταντινίδη κάποιες ακόμη αναλογίες προς το περιεχόμενο του άρθρου, όπως αναφορά σε πόλεμο κατά της αμαρτίας, υιοθέτηση της πράξης της πρώτης Εκκλησίας [το πρώτο όνομα της κίνησης, «Εκκλησία του πρώτου αιώνα»], καθώς και να γίνεται λόγος για αφύπνιση και πνευματική εξέγερση [Moral Re-Armament]. Η παρουσίαση των αναλογιών προφανώς δεν έχει σχολαστικό χαρακτήρα, κάθε άλλο. Γίνεται για να αναδείξει τον αυθορμητισμό, την τόλμη, το ανοικτό μυαλό του ανδρός, που δεν δίστασε να αναγνωρίσει και σε άλλους ανθρώπους, εκτός της δικής του Εκκλησίας, ειλικρινή αγάπη για τον Χριστό και τον Λόγο του Ευαγγελίου, κάτι που από αρκετούς σήμερα, εκτός των εξαιρέσεων εκείνων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, θα θεωρούνταν όχι απλώς αδύνατο αλλά και προδοσία.