ΛΟΓΟΣ Ι΄, Αγίου Μαξίμου του Γραικού

ΛΟΓΟΣ Ι΄
Προς όσους ζούν αδιόρθωτοι
μέσα στην αμαρτία, αλλά εκτελούν καθημερινώς
τους κανόνες και τις προσευχές που έχουν καθιερωθεί από
τους αγίους Πατέρες ελπίζοντας με αυτόν τον τρόπο να σωθούν.

Οι άγιοι και όσιοι Πατέρες καθιέρωσαν πολλές και διάφορες προσ­ευχές, αλλά όλες έχουν το ίδιο περιεχόμενο και τον ίδιο σκοπό. Δι’ αυτών εξομολογούμαστε στον Κύριο των πάντων τις αμαρτίες μας και παρακαλούμε με τις προσευχές να φύγουμε από τις αμαρτίες μας, να ενισχυθούμε για το μέλλον με τον φόβο του Κυρίου και να ζούμε θεάρεστα ενώπιόν Του, σύμφωνα με τις άγιες εντολές Του. Αυτοί που έφθασαν την τελειότητα και ήλθαν σε ηλικία Χριστού [1], όπως λέγει ο Απόστολος, «και ουκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον αυτού, πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα τοις οφθαλμοίς αυτού, προς ον ημίν ο λόγος» [2], παρακαλούν να έχουν την δύναμη και την φώτιση του θείου νού.

Εμείς όμως, οι ευσεβείς πρέπει να γνωρίζουμε ότι όσο βρισκόμαστε στην αμαρτία, δηλαδή παραβαίνουμε τις θείες εντολές του Χριστού, του Θεού, ακόμη και αν διαβάζουμε όλες τις προσευχές των οσίων, τα τροπάρια, τα κοντάκια και τους κανόνες, κάθε μέρα και ώρα, δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Επειδή ο ίδιος ο Κύριος, ο Χριστός, με μομφή και παράπονο, μας λέει: «Τι δε με καλείτε Κύριε, Κύριε, και ου ποιείτε α λέγω» [3]; Δηλαδή όσο ζείτε, παραβαίνοντας τις εντολές μου, με καλείτε μάταια με πολλές και πολύωρες προσευχές. Μία και μόνο προσευχή είναι ευάρεστη σε Αυτόν. Είναι η προσευχή που συνίσταται στο να απομακρυνθούμε με την ψυχή μας όλη και διά παντός από κάθε παράβαση των αγίων εντολών Του και να έχουμε φόβο Θεού, εκτελώντας κάθε δίκαιο έργο με πνευματική χαρά και ειλικρινή αγάπη.

1. Πρβλ. Εφ. 4, 13.
2. Εβρ. 4, 13.
3. Λουκ. 6, 46.