Ο Παραλυτικός (Ματθ. 9, 1-8)

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Ένας άνδρας παραλυτικός μεταφέρθηκε στον Κύριο, από τέσσερις φίλους του. Και ο Χριστός βλέποντας την πίστη τους, του είπε ότι θα γινόταν καλά.

Υπάρχουν δύο πράγματα σ’αυτήν την ιστορία που θα ήθελα να σκεφτείτε. Το ένα είναι ότι αυτός ο άνδρας ήταν άρρωστος, βρισκόταν σε ανάγκη· ίσως ήταν ανίκανος, να εκφράσει την ανάγκη του, είτε να εκφράσει την πίστη ότι υπήρχε πιθανότητα να θεραπευθεί· αλλά οι φίλοι του είχαν πίστη: είχαν πίστη στον Χριστό, πίστη στην δύναμή Του να θεραπεύει, πίστη ότι Εκείνος μπορεί να τον καταστήσει υγιή.

Αλλά η δύναμή τους δεν θ’ αρκούσε· υπήρχαν πολλοί παράλυτοι, ασθενείς, που δεν έβρισκαν φίλους να τους μεταφέρουν στον ιατρό. Δεν είναι η πίστη τους στον Χριστό, είναι επιπλέον η αγάπη στον φίλο τους που τους ώθησε να ενεργήσουν έτσι. Επειδή αυτός ο άνδρας, τα χρόνια που ήταν υγιής, κατάφερε να είναι η ζωή του γι’ αυτούς πηγή αγάπης, φιλίας, αφοσίωσης, εμπιστοσύνης, ώστε την ώρα της δυσκολίας έσπευσαν να τον σώσουν.

Εδώ έχουμε δύο διδάγματα. Το πρώτο είναι ότι μπορούμε να φέρουμε στο φως τις ανάγκες των ανθρώπων – σωματικές, πνευματικές ή άλλες· μπορούμε να τις παρουσιάσουμε στον Θεό, εάν έχουμε πίστη στην θεραπευτική Του δύναμη, και η πίστη μας μπορεί να ανοίξει τις πύλες της σωτηρίας για εκείνους που δεν έχουν πιθανόν μεγάλη πίστη, που ενδέχεται ακόμη να μην μπορούν να πούν, «πιστεύω, Κύριε, βοήθα στην απιστία μου» – εκείνους που αμφιβάλλουν, που διστάζουν, που δεν είναι βέβαιοι ότι μπορούμε να τους οδηγήσουμε στον Κύριο. Αυτό είναι δυνατό, μοναχά εάν το πρόσωπο που βρίσκεται σε ανάγκη, είναι, με τη ζωή του, πηγή αγάπης· μιάς αγάπης τόσο πιστής ώστε ν’ αποδειχθούμε ικανοί να ενεργούμε. Ή, ίσως, εάν η ζωή μας κοντά στον Χριστό έχει αρκετή ποιότητα και βάθος, ώστε ο Θεός έχοντας γεμίσει τις καρδιές μας με τόσο πολύ από την συμπόνια, την αγάπη Του, να στραφούμε στον άγνωστο, που ποτέ δεν είχαμε ακούσει κάτι, με κίνητρό μας την ανάγκη του, και να τον οδηγήσουμε στον Θεό για να θεραπευθεί και να σωθεί.

Πρέπει να θυμηθούμε πως είναι ανάγκη για μας να μπορέσουμε να αγαπάμε και να εκπέμπουμε αγάπη γύρω μας. Και επίσης πρέπει να μάθουμε να έχουμε το θάρρος της πίστης, όταν βλέπουμε να υπάρχει γύρω μας ανάγκη, και να την παρουσιάζουμε στον Μόνο που μπορεί να δώσει λύση, που μπορεί να θεραπεύσει όχι μόνο τον νού, το σώμα και την ψυχή, αλλά τις πολύπλοκες ανθρώπινες σχέσεις.

Αυτό είναι για μας ένα κάλεσμα, μία θεία κλίση· ας προσέξουμε τι λέει ο Θεός στο σημερινό Ευαγγέλιο και στα Καλά Νέα για την δύναμη της θεικής και ανθρώπινης αγάπης και για την δύναμη της πίστης στην οποία ανταποκρίνεται η αγάπη και το έλεος του Θεού. Αμήν.

Πηγή: www.agiazoni.gr