Λόγος Στ΄: Λόγος ελεγκτικός κατά της πλάνης των Αγαρηνών και εκείνου που την επινόησε

Λόγος Στ΄: Λόγος ελεγκτικός κατά της πλάνης των Αγαρηνών και εκείνου που την επινόησε, του Μωάμεθ του κυνός

Κατά το μέτρο της ευσεβούς δυνάμεως που υπάρχει μέσα μου, και με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, έχουμε ήδη στηλιτεύσει την βλαβερή πίστη των Ιουδαίων αλλά και την ελληνική ασέβεια και τις λατινικές αιρέσεις [1]. Αν παραλείψουμε όμως την στηλίτευση της πολυπρόσωπης ασεβείας και της δαιμονικής πλάνης των θεομισήτων Αγαρηνών, ουδείς θα μας επαινέσει, αλλά αντιθέτως όλοι θα μας κατηγορήσουν για ασυγχώρητη αμέλεια και αποδυνάμωση του θείου ζήλου υπέρ της ευσεβείας. Γι’ αυτό ας επικαλεστούμε την αμέτρητη Χάρη του θείου και προσκυνητού Παρακλήτου και ας αρχίσουμε, με την βοήθεια του Θεού, να ομιλούμε για την αναμάρτητη, θεάρεστη και μόνη σωτήρια πίστη.

Υπάρχουν πολλά και διάφορα σημεία που συγκροτούν την ορθή πίστη. Από όλα όμως αυτά, τρία είναι τα πιο απαραίτητα γνωρίσματα, για να αποδείξουμε την άμωμη και σωτήρια ευσέβεια: α) Αν ο Θεός, ο Δημιουργός και Κύριος των πάντων, ο ίδιος καθιέρωσε την καθεμία πίστη, β) αν είναι δίκαιος και ενάρετος και όσιος και πλήρης κάθε σοφίας και νου αυτός, δια του οποίου ο Θεός, ο Δημιουργός και Κύριος την εισήγαγε στην ζωή και γ) αν οι κανόνες της κάθε συγκεκριμένης πίστεως συμφωνούν σε όλα με τα δόγματα και τις εντολές των από αιώνος υπαρχόντων θεοπνεύστων προφητών και αποστόλων, καθώς και των οικουμενικών πατέρων και διδασκάλων.

Οι πιο αληθινοί μάρτυρες αυτών των λόγων είναι ο Αβραάμ και ο Μωυσής, καθώς και όλοι οι θείοι Προφήτες που έζησαν κατά καιρούς, και ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος τους επέλεξε λόγω της τελείας αρετής και ευσεβείας τους, τους πλήρωσε με κάθε σοφία και νου, τους κατέστησε νομοθέτες του θεαρέστου βίου και ο Ίδιος πραγματοποίησε ο,τι καθιέρωσαν αυτοί -έστω και αν αυτό υπήρξε ελλιπές εξαιτίας της αδυναμίας των τότε ανθρώπων- και το επισφράγισε ως Θεός και Κύριος. Αφού εξέλεξε τον μακάριο Αβραάμ, τον επαίνεσε και τον ευλόγησε, επειδή αυτός με ευσεβή νου και αξιέπαινο ζήλο στηλίτευσε τον πατέρα του, γιατί είχε μετατραπεί σε διδάσκαλο της ασεβείας για τους άλλους ανθρώπους, και αφού κατέστρεψε τα είδωλα που είχε φτιάξει εκείνος, αναγνώρισε τον ένα και μοναδικό Θεό και Τον κήρυξε ως ποιητή ουρανού και γης και πάντων των υπαρχόντων επ᾽ αυτής, κατανοώντας από το μεγαλείο της δημιουργίας τον Δημιουργό και την πρόνοια Αυτού για τον κόσμο. Γι’ αυτήν του την ευσέβεια ο Κύριος τον αντάμειψε εμφανιζόμενος με την μορφή τριών ανδρών και έμεινε κάτω από την στέγη της οικίας του και με ανθρωπόμορφο τρόπο δέχτηκε την φιλοξενία του και δίδοντας του μάλιστα μεγάλες υποσχέσεις. Του υποσχέθηκε ότι θα τον καθιστούσε πατέρα πολλών λαών και ότι η γυναίκα του, η Σάρρα, που ήδη είχε γεράσει, θα του γεννούσε γιο και από το σπέρμα του θα έπαιρναν ευλογία όλοι οι λαοί της γης, και το σπέρμα του θα πολλαπλασιαζόταν σαν την άμμο στην ακτή της θάλασσας και σαν τα άστρα του ουρανού. Αφού του έδωσε αυτές τις υποσχέσεις, ο Δημιουργός και Κύριος των πάντων του έθεσε τον άγραφο νόμο – το μυστήριο της περιτομής – και του είπε: «Ευαρέστει εναντίον εμού και γίνου άμεμπτος» [2]. Όλα αυτά ο μακάριος εκείνος άνδρας τα δέχθηκε με πίστη, τα τήρησε και τα εκτέλεσε άμεμπτα ο ίδιος, όπως και οι απόγονοί του μέχρι και τον Μωυσή.

Αυτές είναι λοιπόν οι φανερώσεις και οι υποσχέσεις του Δημιουργού των πάντων, του Κυρίου και Θεού, που δόθηκαν σε αυτόν τον μακάριο και ευσεβή άνδρα, όπως παραδίδεται μέσα από την Αγία Γραφή. Και η θεοπτία στον μακάριο Μωυσή, η συγκατάβαση και η παρουσία, πόσο μεγάλες και φοβερές ήταν! Όντως ήταν φοβερές και ξεπερνούν κάθε λόγο και κάθε σκέψη. Ο ίδιος, ο Θεός του εμφανίστηκε υπό μορφή φωτιάς που έφλεγε, αλλά δεν έκαιγε την βάτο, και κάλεσε αυτόν τον θείο άνδρα με το όνομά του και δήλωσε τον εαυτό Του ως Θεό των πατέρων Του – του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ – και τον έστειλε στην Αίγυπτο, για να ελευθερώσει από την πολύχρονη δουλεία και καταπίεση τους απογόνους του Αβραάμ, δηλαδή τον λαό του Ισραήλ. Τον δόξασε μπροστά στον Φαραώ και σε όλη την Αίγυπτο με πολλά και μεγάλα θαύματα και έπειτα στην Ερυθρά θάλασσα, την οποία αποξήρανε με την θεία δύναμή Του και βοήθησε τον αναρίθμητο λαό του Ισραήλ να περάσει από αυτήν με στεγνά πόδια.

Αλλά για να μην καταστώ βαρετός απαριθμώντας ένα-ένα όλα τα υπερφυσικά θαύματα που συνέβησαν εκεί και διηγούμενος αυτά που ήδη γνωρίζετε, ας ολοκληρώσω την διήγησή μου με τον τρόπο που ο Θεός κατήλθε στην κορυφή του όρους Σινά, για να συνομιλήσει μαζί του άμεσα φανερώνοντας τον εαυτό Του στο μέγεθος που η ανθρωπίνη αδυναμία μπορεί να αντιληφθεί την θεοπτία. Του μίλησε λοιπόν, όπως φίλος προς φίλο, και του παρέδωσε τον νόμο γραμμένο σε πυξία από σάπφειρο λίθο, αφού χάραξε πάνω τους με το θείο Του δάκτυλο τις δέκα εντολές, ώστε, αν οι άνθρωποι ζουν συμφωνά με αυτές και τις ακολουθούν, να ευαρεστούν τον Θεό.

Ήδη λέχθηκαν αρκετά για αυτούς τους μακαρίους άνδρες που ήσαν τόσο θαυμαστοί, ώστε ο ίδιος ο Δημιουργός και Κύριος όλων, με αγαθότητα και σύμφωνα με την φιλανθρωπία Του εισήγαγε μέσω αυτών τον νόμο Του στην ανθρωπίνη ζωή. Και για τον ίδιον τον Σωτήρα μας Χριστό, τον Θεό, που με το ευαγγελικό κήρυγμα η με το ανέσπερο φως της αμώμου θεογνωσίας και της ευσεβείας φώτισε κάθε ορατό και αόρατο ον, νομίζω, είναι περιττό να ομιλούμε. Γι’ αυτά ο προφήτης αναφέρει: «Εκάλυψεν ουρανούς η αρετή αυτού, και αινέσεως αυτού πλήρης η γη», και πάλι: «Και φέγγος αυτού ως φως έσται» [3]. Αρχίζοντας από την οικοδόμηση του πύργου της Βαβέλ μετά τον κατακλυσμό του Νώε, όταν οι άνθρωποι πολλαπλασιάστηκαν στην γη και το ανθρώπινο γένος σκοτίστηκε από την κακία και κάθε είδος ασεβείας και ειδωλολατρικής πλάνης, ποιός μπορούσε -πριν από την ενσάρκωση του Θεού-Λόγου, που ξεπερνά κάθε νου και λόγο- να σώσει καθ’ ολοκληρίαν το γένος μας από αυτήν την πλάνη; Ποιός μπορούσε να εμφυτεύσει πάλι μέσα μας αυτό το μεγάλο και υπερφυσικό μυστήριο της ευσεβείας που ο προφήτης αποκάλεσε φέγγος και φως; Φέγγος, επειδή πριν αυτό περιοριζόταν μόνο σε έναν λαό και μία χώρα, αυτήν των Ιουδαίων, και τους φώτιζε τοπικά, και φως, επειδή διαχύθηκε φωτίζοντας πλέον όλα τα έθνη μέσω των μακαρίων αποστόλων, όπως λέγει η Γραφή: «έφαναν αι αστραπαί σου τη οικουμένη» [4].

1 Ο όσιος Μάξιμος συνέταξε τον παρόντα λόγο μετά τον λόγο «Κατά των τριών μεγάλων λατινικών αιρέσεων». [Σημείωση της Ρωσικής εκδόσεως]
2 Γεν. 17,1.
3 Αβ. 3,3-4.
4 Ψαλμ. 76,19.

Αυτό το ρητό όμως μπορεί να έχει και διαφορετική ερμηνεία. Το φέγγος είναι ο νόμος που έδωσε ο Μωυσής και ήταν ατελής κατά τον λόγο του θείου αποστόλου που λέγει: «ουδέν γαρ ετελείωσεν ο νόμος» [5] η, όπως το εξήγησε ο ίδιος ο δότης και των δύο νομοθεσιών, όταν είπε για τον νόμο του Μωυσή: «Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον η τους προφήτας· ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι» [6], δηλαδή για να τελειοποιήσω τον νόμο ως ατελή. Ο νόμος του Μωυσή τιμωρεί μόνο τις ίδιες τις πράξεις της αμαρτίας λέγοντας, ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, ου κλέψεις κ.τ.λ., ενώ ο ευαγγελικός νόμος της Καινής Διαθήκης ακόμη και τις αιτίες των αμαρτιών που αναφέραμε τις κηρύττει φοβερά τιμωρητέες λέγοντας: «Εγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού» [7]. Και πάλι: «Εγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο οργιζόμενος τω αδελφώ αυτού εική ένοχος έσται τη κρίσει· ος δ ἂν είπη τω αδελφώ αυτού ρακά, ένοχος έσται τω συνεδρίω· ος δ ἂν είπη μωρέ, ένοχος έσται εις την γέενναν του πυρός» [8], παρόμοια και για τα άλλα. Επειδή αρχή και αιτία του φόνου αποτελούν η αμέτρητη οργή και ο θυμός, και της μοιχείας το πονηρό ηδονικό βλέμμα. Συνεπώς, ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης όντας εκείνος που τιμωρεί μόνο τις αμαρτωλές πράξεις εξισώνεται με το φέγγος, επειδή φέγγος σημαίνει συνήθως το πρωινό φως της αυγής, θα λέγαμε το ανήλιο φως, ενώ το τέλειο φως είναι ο νόμος του Ευαγγελίου, αυτός που καθιστά τον άνθρωπο τέλειο προς τον Θεό και τον ανυψώνει στην αρχέτυπη αγαθότητα του παναγάθου Θεού, που τον δημιούργησε κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του.

Αφού είπαμε όσα έπρεπε για τον Σωτήρα Χριστό και για την ορθή πίστη που καθιέρωσε Εκείνος, ας στραφούμε τώρα με την βοήθεια του Θεού στην στυλίτευση της ασεβείας του αισχρού Μωάμεθ. Στην αρχή αυτού του λόγου αναφέραμε ότι υπάρχουν τρία καθορισμένα γνωρίσματα περισσότερο απαραίτητα για την σωτήρια και την αναμάρτητη πίστη στον Θεό, δηλαδή: α) Αν ο ίδιος ο Θεός καθιέρωσε την καθεμία πίστη, β) αν είναι δίκαιος και ενάρετος και όσιος και πλήρης της θεόπνευστης σοφίας και του αναμάρτητου νου Αυτός, με τον οποίο ο Κύριος των πάντων την εισήγαγε στην ζωή των ανθρώπων και γ) αν αυτή συμφωνεί σε όλα με τα δόγματα και τις παραδόσεις των θεοπνεύστων προφητών και αποστόλων.

Ας αφήσουμε προς το παρόν το πρώτο και τελευταίο γνωρίσμα και ας εξετάσουμε αρχικώς το δεύτερο από αυτά. Όταν αποδείξουμε το γνώρισμα αυτό, τότε και τα άλλα δύο θα αποδειχθούν πολύ εύκολα. Ας αρχίσω λοιπόν ως εξής. Αυτός ο αισχρός κόλακας και πρόδρομος του ασεβεστάτου αντιχρίστου εξ αρχής δεν μετείχε ούτε της ευσεβείας, ούτε καμμίας σοφίας και ούτε είχε κάποια επιστημονική μόρφωση, όπως αποδεικνύεται από την υπάρχουσα διήγηση που μιλάει γι’ αυτόν, την οποία άκουσα από πολύ αξιοπίστους άνδρες, οι οποίοι γνώριζαν την αλήθεια σχετικά με αυτόν. Εκείνοι μου διηγήθηκαν ότι αυτός ήταν εργάτης ενός πλουσίου Ισμαηλίτου στην Αραβία. Δούλευε ως αγωγιάτης και συχνά επισκεπτόταν ως μισθωτός την Παλαιστίνη και την Συρία μαζί με Ισμαηλίτες και Σύρους εμπόρους. Όταν ο κύριός του πέθανε, η πρώην κυρία του τον έκανε εραστή της και κληρονόμο όλης της περιουσίας της. Αφού απέκτησε μεγάλο πλούτο και έχοντας την αρχηγία όλου του αραβικού λαού, επιθύμησε να επιβάλει καινούργια νομοθεσία και να απομακρύνει τους Άραβες από τα είδωλα τα οποία προσκυνούσαν, και να τους οδηγήσει δήθεν στην ευσεβή πίστη. Όταν καταπιάστηκε με αυτούς τους συλλογισμούς, η πηγή κάθε κακού, ο διάβολος, που πάντα πολεμάει και συκοφαντεί το ευσεβές γένος των χριστιανών, του παρουσίασε το εργαλείο που ανταποκρινόταν στην κακία και την αισχρότητά του, έναν Ιουδαίο με το όνομα Ηλία, τον όποιον οι Ιουδαίοι που ζούσαν στα Ιεροσόλυμα είχαν διώξει εξαιτίας κάποιας αιρέσεως. Αυτός δέχθηκε φιλόξενη υποδοχή από τον αισχρό Μωάμεθ και τον εδίδαξε κάθε ιουδαϊκή κακοπιστία και αίρεση. Τον έμαθε να αναγνωρίζει τον έναν Θεό σε ένα πρόσωπο και όχι σε τρεις υποστάσεις, τον έμαθε να περιτέμνεται, να μην τρώει χοιρινό κρέας, να εξαγνίζει τον εαυτό του με νερό από τις καθημερινές αμαρτίες, όπως να έχει όσες γυναίκες θέλει και μπορεί να συντηρήσει και πολλά άλλα, τα οποία τηρούν οι Ιουδαίοι. Όλα αυτά του τα δίδαξε ο Ιουδαίος, καθώς εκείνος δεν γνώριζε τίποτα.

Ως άλλον διδάσκαλο κακοπιστίας για ακόμη μεγαλύτερη εξαπάτηση του ανθρωπίνου γένους ο κακόβουλος διάβολος του έστειλε κάποιον μοναχό, τον οποίο είχαν εκδιώξει από την Κωνσταντινούπολη εξαιτίας της αρειανικής αιρέσεως και άλλων θεομίσητων βλασφημιών του. Αυτός, όταν ήλθε στον Μωάμεθ και συνειδητοποίησε τον υπανάπτυκτο νου του, καθώς και το γεγονός ότι δεν ήταν καθόλου γνώστης των θείων, ούτε κατέκρινε ούτε απέρριψε τα προηγούμενα διδάγματα του Ιουδαίου, αλλά αντιθέτως τον μύησε ακόμη περισσότερο σε αυτά. Από την πλευρά του του μετέδωσε και την αρειανική αίρεση διδάσκοντάς τον να μην αποκαλεί τον Χριστό, που λατρεύουν οι χριστιανοί, Θεό, αλλά μόνο άνθρωπο, πλήρη κάθε αγιότητας και υπερέχοντα στην αγιοσύνη από όλους τους υπάρχοντες από αιώνος προφήτες. Επιπλέον, να μην τον κηρύττει ως Θεό ούτε ως Υιό του Θεού, αλλά ως δούλο του Θεού και δημιούργημα του Θεού και όχι ως Δημιουργό. Τον έμαθε επίσης να λατρεύει και να τιμά το θείο βιβλίο των αγίων Ευαγγελίων ως εκείνο το οποίο κατήλθε από τον ουρανό, διδάσκοντάς τον και ορισμένα άλλα παρόμοια διδάγματα. Για τον λόγο αυτόν ο ίδιος αξιώθηκε από τον Μωάμεθ τιμές ακόμη μεγαλύτερες από αυτές του Ιουδαίου.

Ο Ιουδαίος τον φθόνησε, γι’ αυτό και επιχείρησε να σκοτώσει τον αιρετικό μοναχό κατά τον ακόλουθο τρόπο. Μια φορά ο μιαρός Μωάμεθ αναχώρησε για την πεδιάδα και πήρε μαζί του και τους δύο αυτούς διδασκάλους του. Αφού ολοκλήρωσαν τον περίπατό τους, κάθισαν να φάνε, χόρτασαν, ήπιαν κρασί και ξάπλωσαν για ύπνο, οι δε διδάσκαλοι ξάπλωσαν εκατέρωθεν του μαθητή τους. Ο Μωάμεθ και ο μοναχός κοιμήθηκαν με ύπνο βαθύ, ενώ ο Ιουδαίος δεν κοιμήθηκε καθόλου. Σηκώθηκε από το στρώμα του, πήρε το σπαθί του Μωάμεθ έσφαξε τον ακόλαστο μοναχό και έπειτα ξάπλωσε πάλι και προσποιήθηκε ότι κοιμόταν. Όταν ξύπνησε ο Μωάμεθ και είδε ξαπλωμένο δίπλα του τον μοναχό σφαγμένο, ταράχτηκε πολύ, ξύπνησε τον Ιουδαίο και άρχισε να λογομαχεί μαζί του για τον φόνο του μοναχού. Ο Ιουδαίος με θέρμη τον απέκρουσε και, για να δικαιολογηθεί, είπε στον Μωάμεθ: «Κοίταξε ποιανού το σπαθί είναι ματωμένο και έτσι θα μάθουμε ποιός του πήρε το κεφάλι». Όταν και οι δύο τους έβγαλαν τα σπαθιά τους από τις θήκες τους, αντίκρισαν ματωμένο το σπαθί του Μωάμεθ. Τότε ο Ιουδαίος είπε στον Μωάμεθ: «Να, το σπαθί σου έλυσε τις απορίες και μαρτυρεί ότι δεν είμαι εγώ ένοχος για το αίμα αυτού του ανθρώπου». Τότε, όπως παραδίδεται από αυτήν την αφήγηση, ο Μωάμεθ ντράπηκε πολύ για το έργο του και καθιέρωσε νόμο για τους ομοϊδεάτες του και για τους οπαδούς της απιστίας του που απαγόρευε την οινοποσία, καθώς ήταν αιτία του φόνου.

5 Εβρ. 7,19.
6 Ματθ. 5,17.
7 Ματθ. 5,28.
8 Ματθ. 5,22.

Στο σημείο αυτό πρέπει να επιστρέψουμε στις προγενέστερες πονηρές πράξεις του σκοτωμένου μοναχού και στις ενέργειές του με σκοπό την εγκαθίδρυση της νέας δαιμονικής πλάνης του αισχρού Μωάμεθ. Και για να ολοκληρώσουμε, θα περάσω στην διήγηση της υπόλοιπης ασεβείας του με την βοήθεια του Ιησού Χριστού, που βλέπει την αλήθεια και είναι ο Θεός των πάντων.

Η σύζυγος αυτού του μιαρού Μωάμεθ θλιβόταν πάρα πολύ, βλέποντας τον άνδρα της να υποφέρει τόσο κατά την διάρκεια κάθε νουμηνίας και ως σεληνιασμένος να βγάζει αφρούς από το στόμα του, να σωριάζεται κάτω στην γη και να σπαράζει με πόνους φοβερούς από τον πονηρό δαίμονα, και για τον λόγο αυτόν θέλησε να τον χωρίσει. Ο μιαρός Μωάμεθ εκμυστηρεύτηκε όλα αυτά στον μοναχό και τον παρακάλεσε, αν μπορούσε, να τον βοηθήσει. Εκείνος αποκρίθηκε: «Μην στενοχωριέσαι καθόλου γι’ αυτό· θα σε γλιτώσω από αυτή την νέα θλίψη σου, επίτρεψέ μου μόνο να μιλήσω με την σύζυγό σου». Με την άδεια του Μωάμεθ ο μοναχός ήλθε σε αυτήν, της μίλησε πολλή ώρα για τους προφήτες και τις αποκαλύψεις που τους έστελνε ο Θεός με αγγελικές εμφανίσεις και για το γεγονός ότι κατά καιρούς στους προφήτες του Θεού φανερώνεται κάτι τόσο τρομερό από τους αγγέλους, που στέλνει ο Θεός, ώστε πολλές φορές αυτοί αδυνατούν να αντέξουν το φοβερό όραμα και τότε πέφτουν κατατρομαγμένοι στην γη. «Κάτι παρόμοιο, είπε, συμβαίνει και στον άνδρα σου, όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ κατεβαίνει από τον ουρανό, για να του αποκαλύψει τις εντολές και συμβουλές του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να χαίρεσαι και να περηφανεύεσαι, κυρία μου, διότι αξιώθηκες να είσαι γυναίκα ενός τέτοιου άνδρα». Με αυτά τα αισχρά και πονηρά λόγια αυτός ο κόλακας μοναχός έπεισε την γυναίκα και μέσω αυτής δοξάσθηκε ως προφήτης ανάμεσα στον λαό της Αραβίας, διότι η σύζυγός του δεν δίσταζε να καυχηθεί στις άλλες γυναίκες, αποκαλώντας τον εαυτό της γυναίκα του προφήτη του Θεού. Όταν αυτή η φήμη διαδόθηκε ανάμεσα στον ασεβή αραβικό λαό, που ασχολούνταν με κτηνοτροφία και ζούσε σαν τα κτήνη, όλοι άρχισαν να τον λατρεύουν ως νεοφανή προφήτη και διδάσκαλο της αληθείας. Εκμεταλλευόμενος αυτό και με πολύ μεγάλο θράσος, αυτός ο άκρως αισχρός άνθρωπος άρχισε να θέτει τους νόμους του. Έχοντας μέσα του ολοζώντανο τον ίδιο τον διάβολο, ο οποίος έλεγε μέσω αυτού οτιδήποτε συνέβαλλε στην αιωνία καταστροφή των ακροατών του, επέτρεψε σε αυτούς κάθε απόλαυση γενικώς και οτιδήποτε μπορούσε να ευφράνει τον λαιμό, την κοιλιά και την υπογάστρια περιοχή. Ισχυριζόταν ότι ακριβώς γι’ αυτό και δημιουργηθήκαμε εξ αρχής από τον κοινό Δημιουργό των πάντων και για τον λόγο αυτόν στον παράδεισο, που δημιούργησε ο Δημιουργός, ετοίμασε γι’ αυτούς, σύμφωνα με τα λόγια αυτού του μιαρού, τρεις ποταμούς από μέλι, κρασί και γάλα, καθώς και εξαιρετικά όμορφες νεαρές, με τις οποίες θα συνουσιάζονταν όλη την ημέρα, ενώ την επομένη μέρα αυτές θα αποκαθίσταντο στην παρθενία.

Παρέχοντας αυτές τις μεταθανάτιες υποσχέσεις, και παραπλανώντας τους με λόγια κολακευτικά, αυτός ο αισχρός κατέστη σε αυτούς επιθυμητός διδάσκαλος για την αιωνία καταστροφή τους. Τελικώς τους αποπλάνησε και τους έπεισε να δεχθούν με όλη την ψυχή τους τους νόμους και τις εντολές που καθιέρωσε κατά τον εξής τρόπο, όπως μας παρέδωσαν γραπτώς οι αληθείς γνώστες αυτών των πραγμάτων. Διερωτώμενος με τι τρόπο να πείσει τους οπαδούς του να υπακούουν στους θεομίσητους νόμους του και ταυτόχρονα να δοξάσει και να φανερώσει τον εαυτό του ως ισότιμο με τους μαθητές του Χριστού, οι οποίοι δέχθηκαν με την μορφή πυρίνων γλωσσών το Άγιο Πνεύμα, αυτός ο ασεβής σχεδίασε την εξής δολοπλοκία. Εκπαίδευσε το περιστέρι του σπιτιού του να κάθεται στον ώμο του και να βγάζει από το αφτί του την τροφή, που είχε τοποθετήσει εκεί εκ των προτέρων. Μάλιστα αυτό συνέβαινε την ώρα που ο ίδιος συζητούσε με τους βαρβάρους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τους έπεισε ότι, διδασκόμενος από το Άγιο Πνεύμα, αυτός τους εκθέτει τους κανόνες και τα διδάγματα της αληθείας. Με αυτήν την πονηρή δολοπλοκία κατέκτησε αυτούς τους κτηνώδεις βαρβάρους και τους προσείλκυσε στην ασέβειά του. Καθώς όμως σε κάθε λαό βρίσκονται ορισμένοι πιο έξυπνοι και σώφρονες, κάποιοι άνδρες από αυτόν τον λαό πλησίασαν τον ασεβή Μωάμεθ και του είπαν: «Διδάσκαλέ μας! Έχουμε ακουστά ότι ο Μωυσής, τον οποίον ο Θεός έστειλε στην Αίγυπτο για να σώσει τους απογόνους του Αβραάμ από την πολύχρονη δουλεία στον Φαραώ, πραγματοποίησε πολλά θαύματα και στην Αίγυπτο και στην Ερυθρά θάλασσα και στην έρημο του Σινά, όπως και οι μεταγενέστεροι προφήτες του Θεού. Ο καθένας τους θαυματούργησε κατά τον καιρό του, αλλά περισσότερο από όλους ο Χριστός που λατρεύεται τώρα από όλους τους λεγομένους χριστιανούς και προσκυνείται από αυτούς ως Θεός, έκανε εξαίσια και υπερφυσικά θαύματα. Εσύ όμως τι θαύμα μπορείς να κάνεις, για να δούμε και να πιστέψουμε ότι σε έστειλε πράγματι ο ίδιος ο Ύψιστος, για να γίνεις διδάσκαλος της σωτηρίας μας σε αυτήν την ζωή;». Και αυτός τους αποκρίθηκε με άγριο και περήφανο τρόπο λέγοντας: «Ο Μωυσής και οι μεταγενέστεροί του προφήτες, καθώς και ο ίδιος ο Χριστός, στάλθηκαν από τον Θεό με θαύματα και με διάφορα σημεία, ενώ εγώ στάλθηκα με το σπαθί μου και έχω την διαταγή να σκοτώσω οποιονδήποτε δεν υποτάσσεται στα λόγια μου».

Με αυτήν την άγρια απάντηση καθώς και από πολλές άλλες ενέργειές του φαίνεται ότι αυτός ο αισχρός δεν στάλθηκε από τον Θεό, διότι ο πανάγαθος Θεός δεν επιβάλλει το θέλημά Του, αλλά στάλθηκε από τον θεομάχο και μισάνθρωπο διάβολο για τον αιώνιο όλεθρο των ακολούθων του. Ο διάβολος εξ αρχής υπήρξε ανθρωποκτόνος και ως βασανιστής χαίρεται, όταν χύνεται ανθρώπινο αίμα, επειδή είναι άσπονδος εχθρός του ανθρωπίνου γένους και προσπαθεί με όλα τα μέσα, ο αισχρός, να παρασύρει τους πάντες μαζί του στην γέεννα του πυρός. Ο Ύψιστος όμως είναι φιλάνθρωπος, γενναιόδωρος, φιλεύσπλαχνος, δίκαιος και δεν επιθυμεί τον θάνατο του αμαρτωλού, αλλά την μετάνοιά του. Δεν εξαναγκάζει κανέναν ούτε διατάζει να σκοτώσουν κανέναν, αλλά καλεί όλους να έλθουν με πραότητα και φιλανθρωπία προς Αυτόν: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς» [9]. Και πάλι: «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν …» [10]. Για τον λόγο αυτόν, όταν οι γιοι του Ζεβεδαίου απείλησαν να θανατώσουν στην πυρά όσους δεν δέχθηκαν τον Κύριο στο χωριό τους, Αυτός τους το απαγόρευσε λέγοντάς τους: «Ουκ οίδατε ποίου πνεύματός εστε υμείς· ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε ψυχάς ανθρώπων απολέσαι αλλά σώσαι» [11] «και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών» [12].

9 Ματθ. 11,28.
10 Ματθ. 16,24.
11 Λουκ. 9,55-56.
12 Ματθ. 20,28.

Επομένως, όσον αφορά την ασέβεια, την αγριότητα και την ανοησία αυτού του ανθρώπου, και το γεγονός ότι δεν ήταν καθόλου ευσεβής και δεν συμμετείχε στην σοφία ούτε αξιώθηκε ποτέ κάποιας θεοφανείας, όπως αξιώθηκαν οι Προφήτες του Θεού, έχουν λεχθεί αρκετά για όσους είναι σώφρονες και νοήμονες ενώπιον του Θεού. Τι νόημα θα είχε άλλωστε με περιττές στηλιτεύσεις να αποδείξουμε στους σώφρονες ότι το σκοτάδι δεν είναι φως, το σκοτάδι και το ψεύδος δεν είναι αλήθεια, αλλά ψεύδος; Τώρα όμως πρέπει να φανερώσουμε ότι οι άνομες νομοθεσίες αυτού του μιαρού ανθρώπου όχι μόνο δεν συμφωνούν σε τίποτα με τους νόμους και τις διαθήκες των παλαιών προφητών και αποστόλων του Θεού, αλλά τους επινόησε, για να απορρίψει εντελώς η να διαστρεβλώσει τις θείες ευαγγελικές εντολές και τα δόγματα της εκκλησίας. Μολονότι το καταραμένο βιβλίο του, το επονομαζόμενο «Κοράνι», σε πολλά σημεία επαινεί το θείο και ιερό Ευαγγέλιο του Σωτήρος Χριστού, αποκαλώντας το δίκαιο και αληθές, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, καθώς αυτός ο αισχρός καθιερώνει παντού νόμους αντιθέτους προς αυτό. Δεν πρέπει να απορεί κανείς, που με τα λόγια δεν το απορρίπτει, αλλά το επαινεί.

Ο διάβολος που τον κατέλαβε, όντας πονηρός και γνωρίζοντας ότι αλλιώς οι άνθρωποι δεν θα δέχονταν την ασεβή νομοθεσία του, εφόσον το ευαγγελικό φως είχε ήδη φωτίσει όλη την οικουμένη, άθελά του επαινεί το άγιο Ευαγγέλιο αποκαλώντας το δίκαιο, επειδή ο ίδιος είναι άδικος και πονηρότατος και ξένος προς κάθε αλήθεια και δικαιοσύνη. Εύλογα θα μπορούσε κανείς απευθυνόμενος σε αυτόν να πει: «Αν θεωρείς ότι το θείο και προσκυνούμενο Ευαγγέλιο του Χριστού είναι θεόπνευστο και παραδέχεσαι το δίκαιον και αληθές του λόγου του, γιατί τότε αντιστέκεσαι σε αυτό, όταν σαφέστατα μαρτυρεί την θεότητα του Χριστού λέγοντας: «Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν» [13]. Ακούς ότι Αυτός ήταν από την αρχή προς τον Θεό και ήταν Θεός ο Λόγος, όπως και ο γεννών Θεός-Πατήρ Του;

Εσύ όμως, ασεβέστατε, γιατί απορρίπτεις την Θεότητά Του και Τον αποκαλείς μόνο άγιο άνθρωπο απλώς υψηλότερο των προφητών; Σχετικά δε με το γεγονός ότι ο Λόγος δεν είναι μόνο Θεός, αλλά και Δημιουργός των πάντων, άκουσε με σωφροσύνη τι λέγει γι’ αυτό αμέσως μετά το θείο Ευαγγέλιο: «Πάντα δι αὐτοῦ εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν» [14]. Αφού «δι αὐτοῦ» υπήρξαν τα πάντα γενικώς, τα ορατά και τα αόρατα, πως τότε Τον θεωρείς και Τον αποκαλείς δημιουργημένο άνθρωπο, πες μου, σκοτισμένε και πιο ανόητε από τα άλογα ζώα; Η μήπως μπορεί ο άνθρωπος να δημιουργήσει τον ουρανό και την γη και όλα όσα υπάρχουν μέσα τους – τις θάλασσες, τις λίμνες, τις δυνάμεις των αέρων και πρώτιστα τις χιλιάδες χιλιάδων αγγελικές ουράνιες δυνάμεις; Αν πράγματι πιστεύεις ότι το θείο Ευαγγέλιο στάλθηκε από τον ουρανό και είναι δίκαιο και αληθινό, όπως ομολογείς σε πολλά σημεία και όπως πιστεύουμε και εμείς, πάψε να βλασφημείς εναντίον του Χριστού, αποκαλώντας και θεωρώντας Τον απλό άνθρωπο, Αυτόν που υπήρχε εν αρχή προς τον Θεό, τον Θεό-Λόγο, και κήρυξε Τον τέλειο Θεό, καθώς Αυτός που Τον γεννά είναι ο Θεός-Πατήρ.

Αναγνώρισέ Τον επίσης και ως τέλειο άνθρωπο που ενσαρκώθηκε κατά τους εσχάτους καιρούς από το Άγιο Πνεύμα και την αειπάρθενο Μαρία και κατάγεται από το σπέρμα του Δαυίδ και όχι από την Μαριάμ, την αδελφή του Μωυσή, όπως κενολογείς εξαιτίας της μεγάλης αμαθείας και ωμότητάς σου, ακόλαστε. Από τον Μωυσή και την αδελφή του Μαριάμ πέρασαν 1480 χρόνια μέχρι την κατά σάρκα γέννηση του Ιησού Χριστού, που είναι ο Θεός των πάντων. Γεννήθηκε κατά σάρκα επί Καίσαρος Αυγούστου και βαπτίσθηκε κατά το δέκατο πέμπτο έτος της βασιλείας του Καίσαρος Τιβερίου, όπως αναφέρει το Άγιο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο· και το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο λέγει ξεκάθαρα: «Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» [15]. Ακούς, αναίσθητε; Ο Λόγος του Θεού, ο άσαρκος έως τότε, «σαρξ εγένετο», δηλαδή έγινε άνθρωπος πλήρης από όλες τις απόψεις εκτός αμαρτίας. Και «εσκήνωσεν», λέγει, «εν ημίν», δηλαδή ως τέλειος άνθρωπος βρισκόταν και ζούσε ανάμεσα στους ανθρώπους, δεχόμενος τροφή και ύδωρ και συνομιλώντας μαζί μας· «και εθεασάμεθα τον δόξαν Αυτού, δόξαν ως Μονογενούς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» [16].

Πότε όμως είδαμε την δόξα Του; Εκείνη την χρονική στιγμή, όταν με την θεία εξουσία Του έδιωξε δαιμόνια από τους δαιμονισμένους, όταν καθάρισε τους λεπρούς με έναν και μόνον λόγο Του, όταν χάρισε την όραση στους τυφλούς, την ικανότητα να περπατούν στους χωλούς και την υγεία στους παραλυτικούς· όταν ανάσταινε τους νεκρούς, σαν να τους ξύπναγε από τον ύπνο, όταν στο όρος Θαβώρ φανέρωσε στους μαθητές Του την λαμπρότητα της θείας αγαθοσύνης και έλαβε την άνωθεν μαρτυρία από τον Πατέρα Του, ο Οποίος κήρυξε, «ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα· Αυτού ακούετε» [17]. Ο Θεός και Δημιουργός των πάντων από ψηλά Τον αποκαλεί και Τον ονομάζει αγαπητό Υιό Του και περί αυτού δίδει αυτήν την μαρτυρία, και εσύ τον αποκαλείς μόνο άνθρωπο και δούλο του Θεού; Και αν ο μονογενής Υιός του Θεού είναι δούλος, όπως ισχυρίζεσαι εσύ, ασεβή, βλασφημώντας, και όχι ο αγαπητός Υιός και Θεός, ομοούσιος με τον Γεννήτορα Θεό-Πατέρα Του, τότε, κατά τα λεγόμενά σου, η πηγή κάθε αλήθειας και δικαιοσύνης και οσιότητας, εψεύσθη αποκαλώντας Τον αγαπητό Υιό Του, και μάλιστα ούτε μία ούτε δύο φορές, αλλά σε πολλά χωρία της θεόπνευστης Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης; Να πόση είναι η ασέβειά σου, η δαιμονική ασέβεια, η δαιμονική παραφροσύνη και το θράσος στα λόγια σου, καταραμένε!

Άκουσε λοιπόν αμέσως και το επόμενο: «Πλήρης χάριτος και αληθείας…. ότι ο νόμος δια Μωυσέως εδόθη, η χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο» [18]. Αν ο Ιησούς Χριστός είναι «πλήρης χάριτος και αληθείας», όπως λέγει το ιερό Ευαγγέλιο, τότε πως εσύ, ασεβέστατε, τολμάς να διαστρεβλώνεις ο,τι η θεία Χάρις και η αλήθεια έχει ορίσει και τις θείες εντολές με τα δικά σου σοφίσματα και τις εντολές που έχεις παραδώσει σε αναρίθμητους συνεργάτες των βλασφημιών σου και έχεις συλλέξει κατά δαιμονική επιταγή στο Κοράνι σου; Μπορείς όμως από την μεγάλη αναίδεια και την δαιμονοπληξία σου να τολμάς να συκοφαντείς τους χριστιανούς, λέγοντας ότι οι ίδιοι τα έχουν γράψει όλα αυτά στο Ευαγγέλιό τους; Ας είναι και έτσι, όπως ισχυρίζεσαι, και ας μας συκοφαντείς. Αλλά μήπως και τα προφητικά βιβλία που έχουν οι Εβραίοι και κηρύττουν σαφώς τον Χριστό ως Θεό, Υιό του Θεού και Δημιουργό των πάντων, τα πλαστογραφήσαμε εμείς;

13 Ιω.1,1-2.
14 Ιω.1,3.
15 Ιω.1,14.
16 Ιω.1,14.
17 Ματθ. 17,5.
18 Ιω. 1,14;17.

Πρώτος ο Μωυσής λέγει: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην» [19]. Κατανοείς ότι αυτός αποκαλεί Θεό τον Λόγο του Θεού, με τον Οποίον ο Πατήρ ενίδρυσε τους ουρανούς, σύμφωνα με τον θείο Δαυίδ που λέγει, «τω λόγω του Κυρίου οι ουρανοί εστερεώθησαν» [20]; Ενώ ο μακάριος Ιερεμίας (Βαρούχ) και ο πολύφωνος Ησαΐας διόλου υποθετικά, αλλά σαφώς Τον ομολογούν ως Θεό και τέλειο άνθρωπο. Ο Βαρούχ λέγει τα εξής: «Ούτος ο Θεός ημών, ου λογισθήσεται έτερος προς αυτόν. εξεύρεν πάσαν οδόν επιστήμης και έδωκεν αυτήν Ιακώβ τω παιδί αυτού και Ισραήλ τω ηγαπημένω υπ αὐτοῦ· μετά τούτο επί της γης ώφθη και εν τοις ανθρώποις συνανεστράφη» [21]. Καταλαβαίνεις, ανόητε, ότι Αυτός, τον Οποίο λίγο πριν ομολόγησε ως Θεό, εμφανίσθηκε στην γη «και τοις ανθρώποις συνανεστράφη», δηλαδή με την ασύλληπτη φιλανθρωπία Του ενανθρώπησε. Άκουσε, αναίσθητε, και τον Ησαΐα που μιλάει γι’ Αυτόν σαφέστερα: «Δια τούτο δώσει Κυριος αυτός υμίν σημείον· ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται Υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ» [22]. Και έπειτα λίγο παρακάτω λέγει για τον Εμμανουήλ, που γεννήθηκε από την Παρθένο, «ότι παιδίον εγεννήθη ημίν, υιός και εδόθη ημίν, ου η αρχή εγενήθη επί του ώμου αυτού», και έπειτα αναφέρει, «και καλείται το όνομα αυτού Μεγάλης βουλής άγγελος» [23]. Ακούς ότι ως Θεό των δυνάμεων και Άρχοντα και Κύριο του κόσμου και πατέρα του μέλλοντος αιώνος αναγνωρίζει αυτός το νεογέννητο Βρέφος, τον Υιό;

Αναφορικά με το γεγονός ότι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και συνάμα τέλειος άνθρωπος, άκουσε προσεκτικά τον μακάριο προφήτη και βασιλέα Δαυίδ, που λέγει περί του Χριστού το εξής: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Kυρίου … Θεός Κυριος και επέφανεν ημίν» [24], δηλαδή «εν ονόματι» του Πατρός, από τον Οποίον και στάλθηκε για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Τον αναγνωρίζει και Τον αποκαλεί Θεό και Κύριο, επειδή σε αυτόν ως άνθρωπο δόθηκε από τον Πατέρα εξουσία στους ουρανούς και την γη, όπως ανέφερε ο Ίδιος για τον εαυτό Του στους μαθητές Του μετά την ανάστασή Του εκ νεκρών λέγοντας: «Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» [25]. Αυτή την εξουσία Του την προείπε και ο μακάριος Δαυίδ στον δεύτερο Ψαλμό του, ομιλώντας σαφώς εκ προσώπου του Θεού Πατρός λέγοντας στον ομοούσιο Λόγο και Υιό Του: «Κυριος είπε προς με· Υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε· αίτησαι παρ ἐμοῦ, και δώσω σοι έθνη την κληρονομίαν σου και την κατάσχεσίν σου τα πέρατα της γης· ποιμανείς αυτούς εν ράβδω σιδηρά, ως σκεύη κεραμέως συντρίψεις αυτούς» [26], δηλαδή αυτούς που απορρίπτουν την θεότητά Του και δεν υποτάσσονται στην αλήθεια του προσκυνουμένου και θείου ευαγγελικού κηρύγματος. Ω, να συνέτριβε Αυτός και εσένα, τον αισχρό και βλάσφημο αμέσως μετά την γέννησή σου! Καλύτερα να μην είχες γεννηθεί καθόλου στον κόσμο η, αφού είχες γεννηθεί, να είχες συντριβεί αμέσως από αυτήν την ράβδο που καθοδηγεί τα ζώα στους αγρούς. Ο Θεός, όσους υποτάσσονται στην δικαιοσύνη και την αλήθεια του ευαγγελικού κηρύγματος, τους θέτει επί ύδατος αναπαύσεως, ενώ τους ανυποτάκτους τους συντρίβει και τους καταδικάζει σε αιώνια βασανιστήρια, των οποίων εσύ, αισχρότατε, έχεις καταστεί πλέον κυριότερος κληρονόμος μαζί με όσους συμφωνούν με την ασέβειά σου.

Προς απόδειξη της θεότητος του Σωτήρος Χριστού και της θείας εξουσίας και δυνάμεώς Του υπέρ πάντων αρκούν τα έως τώρα λεχθέντα. Ας επιστρέψω λοιπόν στις λοιπές ασέβειες αυτού του αισχρού Μωάμεθ, και με την βοήθεια του Θεού θα τον αποκαλύψω και θα αποδείξω ότι πραγματικά είναι κόλακας και λύκος ντυμένος με προβιά, καθώς και πρόδρομος και κήρυκας του ιδίου του μέλλοντος θεομάχου αντιχρίστου. Πες μου, ασεβέστερε όλων των ασεβών: Εφ’ όσον επαινείς το άγιο βιβλίο του Ευαγγελίου, γιατί δεν προστάζεις τους οπαδούς σου να βαπτίζονται στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, όπως πρόσταξε ο Ιησούς Χριστός, ο Θεός των πάντων, ο οποίος λέγει στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο στους μαθητές Του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν· και ιδού εγώ μεθ ὑμῶν ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. αμήν» [27]· καθώς και στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται» [28].

Εσύ όμως με την μεγάλη σου αναίδεια θα πεις: «Και εγώ διατάζω αυστηρά τους οπαδούς μου να πλένονται μερικές φορές την ημέρα με καθαρό νερό». Κατά της μεγάλης ασεβείας σου θα αναφέρω πρώτα, το εξής: Ποιός είσαι εσύ, ασεβέστατε, και για ποιόν εκλαμβάνεις τον εαυτό σου και τολμάς να διαστρεβλώνεις αυτήν την δεύτερη εντολή της άμωμης ευαγγελικής ορθής πίστεως και του μυστηρίου του εξαγνισμού; Μήπως είσαι σημαντικότερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, που απέστειλε ο ίδιος ο Θεός να κηρύξει στον ιουδαϊκό λαό το βάπτισμα της μετανοίας προς άφεση των αμαρτιών και έλεγε στους βαπτιζομένους, «εγώ μεν βαπτίζω υμάς εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μου εστιν, ου ουκ ειμί ικανός τα υποδήματα βαστάσαι· αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» [29]; Εσένα όμως ποιός σε έστειλε; Είναι σαφές· ο ίδιος ο διάβολος, για να διαστρεβλώσεις το ευαγγελικό κήρυγμα, επειδή μισεί αυτό το κήρυγμα, γιατί καταστρέφει τις δολοπλοκίες του εναντίον των ευσεβών και την ανθρωποκτόνο δύναμή του καθιστά τελείως ανίσχυρη. Γι’ αυτό σε έστειλε αυτός. Εσύ μόνο με λίγο νερό πλένεις μερικές φορές την ημέρα το έξωθεν του ποτηρίου και του πινακίου, ενώ το εσωτερικό τους παραμένει γεμάτο με κάθε ακαθαρσία και ανομία, όπως λέγει ο Θεός και Σωτήρ των πάντων Ιησούς Χριστός για τους ομοίους σου Φαρισαίους και Γραμματείς. Και ο Ιωάννης βάπτιζε αλλά μόνο με το νερό, ενώ ο Χριστός με το Άγιο Πνεύμα και το πυρ· και όχι με αυτό το υλικό πυρ που γνωρίζουμε εμείς, αλλά με το πυρ της θείας αγάπης που εξαγνίζει τις ψυχές και τις καρδιές των πιστών από κάθε αμαρτωλή ακαθαρσία της σάρκας και του πνεύματος και τις καθιστά θεόμορφες.

19 Γεν. 1,1.
20 Ψαλμ. 32,6.
21 Βαρ. 3,36-38.
22 Ησ. 7,14.
23 Ησ. 9,5.
24 Ψαλμ. 117,26-27.
25 Ματθ. 28,18.
26 Ψαλμ. 2,7-9.
27 Ματθ. 28,19-20.
28 Μαρ. 16,16.
29 Ματθ. 3,11.

Αν όμως το βάπτισμα του Ιωάννου, που υπήρξε μεγαλύτερος από όλους τους Προφήτες και απεστάλη από τον ίδιο τον Ύψιστο, δεν παρείχε στους βαπτιζομένους ούτε την άφεση των αμαρτιών ούτε το Άγιο Πνεύμα, όπως φαίνεται από τα λόγια που ο ίδιος ο Χριστός είπε στους μαθητές Του — «Ιωάννης μεν εβάπτισεν ύδατι, υμείς δε βαπτισθήσεσθε εν Πνεύματι Αγίω ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας» [30] — τότε πως εσύ, ασεβέστατε, θεωρείς ότι μπορείς μόνο με νερό να εξαγνίσεις τον εαυτό σου και τους οπαδούς σου από την ασέβεια των καρδιών σας, και μάλιστα, χωρίς να έχεις σταλεί από τον Θεό και να έχεις βαπτισθεί στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος; Πως θα καθαρισθείτε από τις ασέβειές σας, αν δεν πιστέψετε με όλη την ψυχή σας ότι ο εσταυρωμένος εκούσια Ιησούς Χριστός είναι ο αΐδιος Υιός και Λόγος του ανάρχου Πατρός που ήλθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς;

Ο ίδιος ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού το αναφέρει ρητά στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο: «Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ ἔχῃ ζωήν αιώνιον» [31]. Και λίγο παρακάτω: «Ο πιστεύων εις αυτόν ου κρίνεται, ο δε μη πιστεύων ήδη κέκριται, ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς Υιού του Θεού» [32]. Το ίδιο λέγει γι’ Αυτόν και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής στο ίδιο Ευαγγέλιο: «Ο πιστεύων εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον· ο δε απειθών τω Υιώ ουκ όψεται ζωήν, αλλ ἡ οργή του Θεού μένει επ αὐτόν» [33]. Σύμφωνα με το αψευδές αυτό ρητό, θα πέσει η οργή του Θεού, επάνω σου, περισσότερο από όλους τους προγενεστέρους σου θεομάχους αιρετικούς επειδή δεν απορρίπτεις μόνο την θεότητα του Μονογενούς, αλλά διαστρεβλώνεις κακόβουλα το ίδιο το ευαγγελικό κήρυγμα και αγωνίζεσαι με όλους τους τρόπους εναντίον της ευσεβούς χριστιανικής πίστεως και επιτίθεσαι εναντίον της.

Τι ψεύδη, τι αισχρές πράξεις και ανομίες περιέχουν οι θεομίσητες συγγραφές και διδαχές σου; Όμως, για να μην εκθέσω στις σκέψεις των ευσεβών το αστείρευτο βδέλυγμα της δυσοσμίας σου καταμετρώντας όλες τις ασέβειές σου, θα εξετάσω μόνο δύο-τρεις από αυτές και, αφού τις στηλιτεύσω, θα ολοκληρώσω τον λόγο μου.

Αν θεωρείς το θείο Ευαγγέλιο δίκαιο και ορθό και ουρανόσταλτο, γιατί τότε, ασεβέστατε, καθιερώνεις το αντίθετό του; Λέγει στους Σαδδουκαίους: «Πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού· εν γαρ τη αναστάσει ούτε γαμούσιν ούτε εκγαμίζονται, αλλ ὡς άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισιν» [34]. Εσύ όμως, ασεβέστατε, καθιερώνεις το αντίθετο, υποσχόμενος στους οπαδούς σου πάμπολλες ωραίες νεαρές, ετοιμασμένες από τον Θεό μετά την Ανάσταση των νεκρών, καθώς και διαρκή μετοχή σε ακόρεστη, κακόμορφη, κτηνώδη ασέλγεια και μάλιστα ενώπιον του ιδίου του Θεού. Ω, τι ασέβεια! Αληθώς «τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ» σου [35], ασεβέστατε, που εκβράζει κάθε βδέλυγμα, κάθε κτηνώδη ακαθαρσία, αβάστακτη δυσοσμία και δαιμονικές βλασφημίες εναντίον του Θεού, με τις οποίες ασέλγειες, ταπεινώνοντάς Τον ισχυρίζεσαι, αισχρέ, ότι ο Θεός ευαρεστείται. Αληθώς, ο κάκιστος δαίμονας και θεομάχος, το ακάθαρτο πνεύμα που εγκαταστάθηκε στην αισχρή ψυχή σου, κινεί την κακόβουλη γλώσσα σου να λέγει και να γράφει αυτές τις βλασφημίες προς αποπλάνηση και αιώνιο όλεθρο εκείνων που υποτάσσονται στην ασέβειά σου. Επιπλέον, εφόσον το θείο Ευαγγέλιο είναι δίκαιο και ορθό, όπως λες ο ίδιος και όπως εμείς πιστεύουμε και κηρύττουμε, γιατί τότε, αντίθετα προς τις εντολές του Ευαγγελίου να μην ορκίζεται κανείς ούτε στον ουρανό ούτε στην γη ούτε σε τίποτα άλλο, εσύ, ασεβέστατε, προστάζεις τους οπαδούς σου να μην διστάζουν να ορκίζονται με κάθε είδος όρκου, για να εξαπατούν τους χριστιανούς; Γιατί προστάζεις έτσι, ασεβέστατε, τους οπαδούς σου; Πιθανώς για να εξολοθρεύσεις τελικά κατ’ αυτόν τον τρόπο την διαδεδομένη σε όλην την οικουμένη εξουσία των χριστιανών βασιλέων, ηγεμόνων και αρχόντων, και για κανένα άλλο λόγο.

Μεγάλη και πολύπλοκη είναι η δική σου, η ακριβέστερα του κατοικούντος μέσα σου δαιμονίου, πονηρία και δαιμονισμός, τα οποία αν ήθελες να αποκαλύψεις και να στηλιτεύσεις πλήρως, θα αναγκαζόσουν να συντάξεις ολόκληρο βιβλίο και μάλιστα πολυσέλιδο. Γι’ αυτό, επειδή δεν επιθυμώ να λερώσω τον νου μου με την ανεξάντλητη δυσωδία των εντολών και διηγήσεών σου, που μοιάζουν με κόπρανα, το αφήνω σε άλλους που καλύτερα από μένα κατέχουν την τέχνη του λόγου. Την επόμενη όμως εντολή σου την επαινώ και την επικρίνω ταυτοχρόνως. Προστάζεις τους οπαδούς σου: «Αν οι χριστιανοί αναγκάσουν κάποιον από σας να με αρνηθεί και για τον λόγο αυτόν τον υποβάλλουν σε βασανιστήρια, μην απορρίπτετε αυτήν την αποστασία, ακόμη και αν αυτό συμβεί σε σας πολλές φορές. Αυτό, λες, δεν το θεωρώ καθόλου ως παράπτωμα, επειδή είμαι γενναιόδωρος και ελεήμων και όχι όπως ο Χριστός που είναι ανελεήμων και αφορίζει τελικά από τον εαυτό Του εκείνον που μία φορά Τον απαρνήθηκε». Εναντίον αυτής της εντολής σου θα σου απαντήσω κατά τον ακόλουθο τρόπο. Αν θεωρείς τον εαυτό σου ενάρετο και φίλο του Θεού και νομοθέτη απεσταλμένο στους ανθρώπους από Αυτόν, τότε γιατί αντιφάσκεις και επιτρέπεις στους οπαδούς σου να σε αρνηθούν, εάν τους υποβάλουν σε διάφορα βασανιστήρια; Προ ολίγου ισχυρίστηκες ότι σε έστειλε ο Θεός, για να σκοτώσεις χωρίς έλεος με σπαθί και όπλα όσους απορρίπτουν εσένα και τους λόγους σου. Γι’ αυτήν την εντολή αξίζεις και έπαινο, επειδή είσαι άξιος και μάλιστα πολύ άξιος να σε απορρίπτουν όλοι και όχι μόνο να σε απορρίπτουν, αλλά και να σε καταριούνται, να σε φτύνουν και να σε περιφρονούν ως ασεβή και εμφανή θεομάχο και πρόδρομο του ιδίου του μέλλοντος αντιχρίστου και του κατά την Γραφή ψευδοπροφήτη.

30 Πραξ. 1,5.
31 Ιω.3,16.
32 Ιω.3,18.
33 Ιω.3,36.
34 Ματθ. 22,29-30.
35 Ψαλ. 5,10.

Οι συγγραφές, οι διαθήκες, οι συλλογισμοί σου βρύθουν ασέβειας, ακαθαρσίας και ανομίας. Πως εσύ, το έμψυχο εργαλείο και η κατοικία του ιδίου του διαβόλου, τολμάς από τον μεγάλο δαιμονισμό σου να αποκαλείς τον εαυτό σου πιο ελεήμονα από τον ίδιο τον Σωτήρα Χριστό, ο οποίος είναι ο υπέρ πάντων Θεός, και μάλιστα Τον συκοφαντείς και σε αυτό, όπως και σε πολλά άλλα; Επειδή ο Χριστός δεν απορρίπτει εκείνον που μόνο Τον αρνείται, αλλά και εκείνον που δεν μετανοεί μετά την άρνηση, αλλά μένει εις την ασέβεια και δεν επιθυμεί να μεταστραφεί. Απόδειξη αυτού αποτελεί ο κύριος μαθητής Του, ο μακάριος Πέτρος, ο οποίος τρεις φορές Τον αρνήθηκε κατά την ώρα της προδοσίας Του, αλλά μετανόησε και έκλαψε πικρά, και γι’ αυτό ο Χριστός τον δέχθηκε πάλι, και τον αποκατέστησε στην αποστολική του θέση. Εσύ είσαι ψεύτης και κόλακας και θεομάχος που στάλθηκες από τον ίδιον τον σατανά για την διαστρέβλωση ολοκλήρου του θείου Ευαγγελίου του Χριστού προς όλεθρον πολλών λαών που θα σε ακολουθήσουν. Για αυτά ο ίδιος ο Χριστός στηλιτεύει εσένα, ασεβέστατε, στο θείο Ευαγγέλιο λέγοντας: «Ο μη ων μετ εμού κατ εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ εμού σκορπίζει» [36].

Αν βάδιζες και εσύ μαζί με τον Χριστό, όπως και οι άλλοι απεσταλμένοι από Αυτόν προηγουμένως θείοι Προφήτες και οι μεταγενέστεροί τους άγιοι μαθητές Του και απόστολοι και έπειτα οι αποστολικοί πατέρες και διδάσκαλοί μας σε όλη την οικουμένη, οι οποίοι σαν λαμπροί αστέρες φώτισαν τις εκκλησίες του Θεού και του Σωτήρος μας Χριστού, τότε σε καμία περίπτωση δεν θα επαναστατούσες εναντίον του Χριστού. Αντίθετα, θα συμφωνούσες σε όλα με Εκείνον και τους μαθητές Του και θα συνέλεγες μαζί Του και δεν θα σκορπούσες ο,τι συνέλεξε Αυτός. Μπορεί όμως να ισχυριστείς από την μεγάλη και άθεή σου ασέβεια, ότι και εσύ συγκέντρωσες πολλούς λαούς και συνεχίζεις να τους συγκεντρώνεις προς την μεγάλη απιστία σου. Πράγματι, συγκεντρώνεις και εσύ –το αναγνωρίζουμε– όχι όμως μαζί με τον Χριστό και με τον εν Χριστώ τρόπο, αλλά αντίθετα προς Αυτόν. Αυτός με την αναμάρτητη θεογνωσία και την στενή και τεθλιμμένη οδό συλλέγει το καθαρό σιτάρι, δηλαδή τις άγιες και θεόπνευστες ψυχές στους σιτοβολώνες Του, στην αιωνία ζωή και την ακλόνητη βασιλεία Του. Αντίθετα εσύ, ασεβέστατε, με την κτηνώδη νομοθεσία σου, που σου έστειλε ο δαίμονας, στον πλατύ και ευρύχωρο δρόμο που οδηγεί προς τον αιώνιο όλεθρο, δεν συλλέγεις το καθαρό σιτάρι, όπως ο Χριστός, αλλά τα άχυρα και τα καλάμια, όπως λέγει το Ευαγγέλιο, τα οποία θα καίγονται στο αιώνιο πυρ μαζί με σένα και τον πατέρα σου, τον διάβολο, αρχηγό, συλλέκτη και διδάσκαλο της νεοφανούς ασεβείας σου.

Αν συνέλεγες μαζί με τον Χριστό, τότε με τίποτα δεν θα απέρριπτες το βάπτισμα του Χριστού, το οποίο τελείται στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και εξαγνίζει από κάθε μίασμα αμαρτίας, και καθιστά τους βαπτιζομένους, που το λαμβάνουν με ορθή πίστη και ειλικρινή επιθυμία, θεομόρφους. Αν συνέλεγες μαζί με τον Χριστό, τότε δεν θα απέρριπτες το υπερέχον κάθε νου και λόγο μυστήριο της αγίας και προσκυνητής Τριάδας, αλλά θα κήρυττες μαζί μας τον άναρχο Πατέρα και τον αΐδιο Υιό, τον ομοούσιο και συνάναρχο μαζί με τον Πατέρα, και το Άγιο Πνεύμα, συναΐδιο με Αυτούς και συνάναρχο, τον τριαδικό Θεό σε τρεις υποστάσεις· τον αδιαίρετα διαιρούμενο και πάλι ασυγχύτως ενωμένο κατά την ουσία. Αν βάδιζες με τον Χριστό και συνέλεγες μαζί Του, θα δίδασκες τους ακολούθους σου, ότι «πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού· εν γαρ τη αναστάσει ούτε γαμούσιν ούτε εκγαμίζονται, αλλ ὡς άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισι» [37] και δεν θα τους υποσχόσουν μετά θάνατο και κατά την εκ νεκρών Ανάσταση ούτε όμορφες νεαρές ούτε ποταμούς από οίνο, γάλα και μέλι ούτε βέβηλο και απορριπτέο παράδεισο εξαιτίας της ακορέστου και κτηνώδους δικής σου επιθυμίας και των οπαδών σου. Αντίθετα θα συμφωνούσες μαζί με τον Χριστό και με τον πάνσοφο Παύλο λέγοντας: «Ου γαρ εστιν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» [38]. Αν ήσουν στο πλευρό του Χριστού και συνέλεγες μαζί Του, τότε θα πρόσταζες στους οπαδούς σου τα ακόλουθα: «Αν κάποιος θέλει να ακολουθήσει τον Χριστό, δηλαδή να μπει στην βασιλεία των ουρανών, τότε να αρνηθεί τον εαυτό του, δηλαδή τους πόθους της σάρκας και της ψυχής του, και να λάβει τον σταυρό του, που σημαίνει αυτόβουλη νέκρωση των αισθήσεών του, και να πορεύεται από πίσω Του, δηλαδή να διάγει βίο σύμφωνα με τις αγίες εντολές Του». Εσύ όμως νομοθετώντας και διατάζοντας τα αντίθετα προς αυτό φανερά αποδεικνύεσαι ως σταλμένος από τον ίδιο τον θεομάχο ως πρόδρομος του αντιχρίστου προς την καταστροφή πολλών λαών, οι οποίοι διάγουν κτηνώδη βίο.

Θα έπρεπε, αφού μάθουμε από όλες τις θεόπνευστες γραφές την καθόλα δαιμονική πλάνη και ασέβειά σου, να ολοκληρώσουμε τον λόγο αναφέροντας τα σχετικά με την αλήθεια και να μην καταβάλουμε κόπο με περιττή πολυλογία, επιχειρώντας να αποδείξουμε ότι το σκοτάδι δεν είναι φως, αλλά σκοτάδι, και ότι τα κόπρανα δεν είναι νόστιμος άρτος, αλλά δύσοσμα περίττωματα· τέτοιες είναι όλες , αισχρότατε, οι νομοθεσίες, οι εντολές και οι διδαχές σου. Αληθώς είχες κτηνώδες ήθος, πλήρες κάθε κακίας και δαιμονικής πονηρίας! Και καθώς από την μεγάλη σου δαιμονική ματαιοδοξία και ανοησία τόλμησες και, είπες, αναφερόμενος στον εαυτό σου, ότι ανέβηκες στον ουρανό και είδες εκεί το θεομίσητο όνομά σου χαραγμένο στην δεξιά πλευρά του θρόνου του Θεού, καθώς και ότι είδες τον ίδιον τον Θεό, τον οποίον ουδέποτε είδε κανείς από τους ανθρώπους κατά την μαρτυρία του μονογενούς Υιού του Θεού που είπε στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, «Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε· ο μονογενής υιός ο ων εις τον κόλπον του πατρός, εκείνος εξηγήσατο» [39], θεωρούμε απαραίτητο να συνεχίσουμε ακόμη τον λόγο της ευαγγελικής αληθείας. Θα αποκαλύψουμε ότι σε αυτά, όπως και σε πολλά άλλα, ψεύδεσαι, και σαν διάβολος αγορεύεις υψηλοφρόνως και καυχάσαι. Και μάλιστα θα σε αποκαλύψει όχι κάποιος απλός σοφός αυτού του κόσμου, αλλά ο ίδιος ο Χριστός, η υποστατική Σοφία του Θεού-Πατρός, που δημιούργησε και φυλάσσει όλα όσα υπάρχουν. Έτσι λέγει Αυτός στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο προς τον Νικόδημο, έναν από τους άρχοντες των Ιουδαίων, που Τον επισκέφθηκε κατά την νύκτα: «Αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή άνωθεν, ου δύναται ιδείν την βασιλείαν του Θεού» [40]. Και πάλι στο ίδιο σημείο: «Αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού» [41] και σε αυτά προσθέτει: «Και ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν, ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο υιός του ανθρώπου ο ων εν τω ουρανώ» [42]. Αυτοί είναι οι αξιοσέβαστοι λόγοι του Θεού των πάντων και Σωτήρος Ιησού Χριστού, που είπε προς τον Νικόδημο. Εσύ όμως, ασεβέστατε, θεωρώντας όλα αυτά ένα τίποτα, αγορεύεις περί του εαυτού σου ότι ανυψώθηκες στον ουρανό, αν και καθόλου δεν γεννήθηκες άνωθεν ούτε βαπτίστηκες δια ύδατος και πνεύματος στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ούτε κηρύττεις τον Χριστό ως αληθινό Θεό και Δημιουργό των πάντων.

36 Ματθ. 12,30.
37 Ματθ. 22,29-30.
38 Ρωμ. 14,17.
39 Ιω.1,18.
40 Ιω.3,3.
41 Ιω.3,5.
42 Ιω.3,13.

Για ποιόν λοιπόν εκλαμβάνεις τον εαυτό σου, ασεβέστατε και αισχρότατε από όλους τους προγενέστερα εμφανισθέντες αιρετικούς; Ο Κύριος των πάντων και ο Θεός λέγει, «ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν», ενώ εσύ, διαστρεβλώνοντας αυτό το θείο ρητό, περιαυτολογείς ισχυριζόμενος πως ανήλθες εις τον ουρανό. Είναι δυνατόν να είσαι σπουδαιότερος από τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ και τον ίδιον τον Μωυσή και τον Ααρών, τον Ηλία και τον Ελισαίο και τους άλλους μεταγενεστέρους θεοπνεύστους προφήτες, από τους οποίους κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό σύμφωνα με το θείο ρητό του Θεού των πάντων και Σωτήρος Χριστού; Χάρη ποιάς λοιπόν αρετής και ευσεβείας, ποιάς δικαιοσύνης και αληθείας και ζήλου προς την ευαγγελική αλήθεια αξιώθηκες από τον Θεό αυτήν την ανάβαση; Ω, τι φοβερή βλασφημία και ασέβεια! Αυτοί γεννήθηκαν από την διαθήκη του Θεού και θεωρούνται ότι κατάγονται από το ευλογημένο σπέρμα του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ και έζησαν την ζωή τους σύμφωνα με τις άγιες εντολές του Θεού και δεν καυχώνται ότι ανέβηκαν στον ουρανό. Εσύ, όμως που γεννήθηκες από τον Ισμαήλ, τον γιο της δούλης Άγαρ, ο οποίος αποκλείστηκε με εντολή του Θεού από την κληρονομία του Αβραάμ και θεωρείται ότι κατάγεται από το θεομίσητο γένος του Ησαύ, διαστρεβλώνεις και απορρίπτεις τις άγιες εντολές και τις παραδοθείσες από τον Θεό διδαχές και εντολές του Ιησού Χριστού, η σαρκική γενεαλογία του οποίου ανάγεται στο ευλογημένο σπέρμα εκείνων. Πως, λοιπόν, ήταν δυνατόν εσύ να ανυψωθείς στον ουρανό και να δεις τον ίδιον τον Θεό, το οποίον δεν έχει δει και ούτε μπορεί να δει κανείς, όπως ισχυρίζεται ο απόστολος, και να δεις το θεομίσητο όνομά σου χαραγμένο στην δεξιά πλευρά του θρόνου του Κυρίου; Αληθώς είσαι μαθητής και μιμητής του πατέρα σου, του διαβόλου, που καυχήθηκε κάποτε λέγοντας: «Επάνω των άστρων του ουρανού θήσω τον θρόνον μου… αναβήσομαι επάνω των νεφελών, έσομαι όμοιος τω υψίστω» [43]. Στον ναό Του που βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα ο Θεός απαγόρευσε αυστηρά την είσοδο στον Μωαβίτη και τον Αμμανίτη, ενώ σε σένα, τον αισχρότατο, που κατάγεσαι από το γένος τους, επέτρεψε Αυτός την ανάβαση στον ουρανό;

Τι κοινό άραγε μπορεί να έχει το φως με το σκοτάδι; Και τι κοινωνία μπορούν να έχουν ο Χριστός και ο Βελίαρ; Αυτός είναι το νοητό Φως, που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο, όπως λέγει ο ίδιος για τον εαυτό Του: «Έως το φως έχετε, πιστεύετε εις το φως, ίνα υιοί φωτός γένησθε. Ταύτα ελάλησεν ο Ιησούς, και απελθών εκρύβη απ αὐτῶν» [44]. Και πάλι: «Εγώ ειμι το φως του κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ ἕξει το φως της ζωής» [45]. Όποιος πιστεύει στον Χριστό, βαπτίστηκε στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και ακολουθεί την πορεία Του, ζει δηλαδή σύμφωνα με τις σωτήριες εντολές Του, έχει το ζωντανό φως, που είναι ο αληθής νους της θεογνωσίας, και δεν πορεύεται μέσα στο σκοτάδι της δαιμονικής πλάνης και της ασεβείας σου, αισχρότατε. Ο Χριστός είναι το Φως που ήλθε στον κόσμο, ο επονομαζόμενος στην Αγία Γραφή Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο οποίος με τις αείφωτες ακτίνες της ευαγγελικής θεογνωσίας και της νομιμότητας φώτισε όλη την οικουμένη. Εσύ όμως, ασεβέστατε, σκοτεινέ και κακέ λύκε, ψυχοφθόρε, ενσαρκωμένε δαίμονα και γητευτή, ήλθες στον κόσμο, για να γοητεύσεις με κάθε τρόπο τους κτηνώδεις ανθρώπους, επιτρέποντάς τους κάθε ανομία και κάθε αδικία.

Περί του Σωτήρος Χριστού και της θεότητάς Του, περί της θεογνωσίας, της αληθούς ευσεβείας και αιωνίας βασιλείας και περί της ανάγκης να έλθει Αυτός στον κόσμο και να ενσαρκωθεί από το Άγιο Πνεύμα και την αγνή και πανάχραντη Παρθένο και να οδηγήσει στον δρόμο της άμεμπτης θεογνωσίας, της ευσεβείας και της πάσης αληθείας την αποπλανημένη δύστυχη φύση του ανθρώπου, περί όλου αυτού δεν μιλά και κηρύττει μόνο όλη η θεόπνευστη προφητική και διδακτική Γραφή· μιλούν και πολλοί από τους Έλληνες σοφούς που διδάχθηκαν και νουθετήθηκαν παλαιόθεν από τον Θεό και το εξέθεσαν στα συγγράμματά τους, άλλοι μεν αινιγματικά και προκεκαλυμμένα, άλλοι δε σαφώς και ανοικτά. Πρώτος από αυτούς είναι ο Ορφέας, ο αρχαίος πάνσοφος Έλληνας ποιητής, ο οποίος προτυπώνει την γέννηση του Χριστού από την Παρθένο Μαρία. Όσον αφορά δε τις πάνσοφες προφητείες της Σίβυλλας περί της εμφανίσεως του Χριστού Σωτήρος, των σωτηρίων παθών Του, της εκ νεκρών αναστάσεως Αυτού και όλων των από αιώνος νεκρών, ποιά σκληρή καρδιά και ποιά άπιστη ψυχή δεν μαλακώνει και δεν πείθεται να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός, που σταυρώθηκε επί του Ποντίου Πιλάτου, είναι ο μόνος αληθινός παντοδύναμος Θεός; Κατά ποιόν τρόπο κατόρθωσε αυτή να εκφωνήσει αυτές τις προφητείες για τον Χριστό; Οπωσδήποτε φωτίστηκε από την θεία Πρόνοια, ώστε το μυστήριο της ενσαρκώσεως του Χριστού να αποδεικνύεται όχι μόνο από τις θεόπνευστες εβραϊκές γραφές, αλλά ακόμη και τους απομακρυσμένους από τον Θεό Έλληνες.

Εσένα όμως, ασεβέστατε, ποιά θεόπνευστη γραφή σε μνημόνευσε και πότε, ως αγαθό και θεόσταλτο; Ως αγαθό καμία, αλλά ως ληστή, θηρίο, ως άλλο αγριόχοιρο που τρώει την εκλεκτή άμπελο του Κυρίου, την οποία φύτεψε η δεξιά του Υψίστου, σε αναφέρει όλη η θεόπνευστη Γραφή και αναγγέλλει την θεομάχο μανία σου, με την οποία μαίνεσαι εναντίον της ευαγγελικής αληθείας, προσπαθώντας να την εξαφανίσεις τελικά από προσώπου γης. Πράγματι είσαι αυτός που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο: «Ο κλέπτης ουκ έρχεται ει μη ίνα κλέψη και θύση και απολέση» [46]. Με τα κολακευτικά λόγια σου και τις υποσχέσεις της ευρύχωρης και πλατιάς οδού κλέβεις τις ανθρώπινες ψυχές, εγκλωβίζοντάς τες μέσα στην ασέβειά σου, τις θυσιάζεις στον θεομάχο πατέρα σου, τον διάβολο, και τις καταστρέφεις ολοκληρωτικά, παρασύροντάς τες μαζί σου στον πιο ζοφερό πυθμένα του Άδη. Είσαι πράγματι εκείνο το γουρούνι και εκείνος ο αγριόχοιρος «εκ δρυμού», δηλαδή από το δάσος των αναριθμήτων ψευδοδιδασκαλίων σου, που «ελυμήνατο αυτήν υς εκ δρυμού, και μονιός άγριος κατενεμήσατο αυτήν» [47]· δηλαδή πηγαίνει και τρώει την εκλεκτή άμπελο, που φύτεψε η δεξιά του Υψίστου [48]. Είσαι εκείνος ο νοήμων λύκος [49], που αρπάζει από το ευσεβές ποίμνιο τα λογικά πρόβατα του Χριστού Σωτήρος και τα διασκορπίζει –αλίμονο!– εξαιτίας της αμελείας των ποιμένων [50]. Είσαι αναμφίβολα εκείνο το θηρίο που ανεβαίνει από την γη, δηλαδή τον κτηνώδη βίο, και έχει δύο κέρατα σαν του αμνού, συνομιλεί με το πρώτο θηρίο, δηλαδή τον αντίχριστο, συμπράττοντας μαζί του στην αποπλάνηση πολλών λαών και προετοιμάζοντας γι’ αυτούς σκολιές οδούς, που παρασύρουν στην αιωνία καταστροφή. Αυτά τα δύο κέρατα του αμνού σου αποδίδει η θεία προφητική Αποκάλυψη φανερώνοντας έτσι σαφώς την υποκριτική κακόβουλη συμπεριφορά σου, καθώς και από τις δύο Διαθήκες του Θεού δανείστηκες έθιμα και εντολές. Δηλαδή, ακολουθώντας τους Ιουδαίους αναγνωρίζεις μία και μόνη υπόσταση στον Θεό και όχι και τις τρεις, όπως διδάσκει το θείο Ευαγγέλιο του Χριστού και όλοι οι παλαιοί θεόπνευστοι θεολόγοι, καθώς και προστάζεις τους οπαδούς σου να περιτέμνονται, να αποφεύγουν το χοιρινό κρέας, να πλένονται συχνά, και καθιερώνεις γι’ αυτούς και άλλες μάταιες και άχρηστες ιουδαϊκές τελετές. Αυτές είναι οι πονηρές πράξεις σου σχετικά με τους Ιουδαίους. Σχετικά με τους χριστιανούς, προσποιείσαι ότι δεν αποστρέφεσαι εντελώς τον Χριστό, όπως οι Ιουδαίοι, αλλά Τον ομολογείς κατά το ήμισυ, αποκαλώντας Τον άγιο προφήτη του Θεού, ασύγκριτα υψηλότερο από όλους τους άλλους προφήτες, αλλά όχι Θεό και όχι Υιό του Θεού και Τον θεωρείς και Τον αποκαλείς δούλο του Θεού. Το θείο Ευαγγέλιο το επαινείς πολύ και το εγκωμιάζεις και το ομολογείς ως άγιο και ουρανόσταλτο, ενώ τα θεία δόγματα που περιέχει και όλες τις εντολές του γενικώς τις ποδοπατάς, ασεβέστατε, και με όλες τις δυνάμεις σου προσπαθείς να τις γκρεμίσεις.

43 Ησ. 14,13-14.
44 Ιω.12,36.
45 Ιω.8,12.
46 Ιω.10,10.
47 Ψαλμ. 79,14.
48 Ψαλμ. 79,16.
49 Ιω.10,12.
50 Ιω.10,13.

Αλλά η κακία δεν θα υπερισχύσει της αρετής, όπως και η ασέβεια δεν θα νικήσει την άμωμη θεία νόηση. Από τον ίδιον τον Ιησού Χριστό εξάλλου έχει υποθεί: «και ο πεσών επί τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται· εφ ὃν δ ἂν πέση, λικμήσει αυτόν» [51]. Είναι ο ίδιος ο λίθος, τον οποίον ο θείος προφήτης Δανιήλ είδε να αποσπάται μυστικά από το όρος αχειροποίητα και να συντρίβει το αποτελούμενο από διάφορα μέρη σώμα, το οποίο φανερώθηκε στον βασιλέα της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορα [52] κατά τον ύπνο του. Έπειτα ο λίθος αυτός μετατράπηκε σε μεγάλο όρος και σκέπασε όλη την γη. Αυτός ο νοήμων λίθος θα συντρίψει δια παντός και σένα, όταν τελικά πέσεις επάνω του, και θα σε παραδώσει στα βάθη της λήθης, όπως και όλους τους ομοίους σου διώκτες ασεβείς και βασανιστές που μαίνονται εναντίον Του. Επειδή είναι αλάνθαστος, τρομερός και παντοδύναμος ο Θεός και Πατήρ του μονογενούς Υιού και Λόγου, Ιησού Χριστού, του υπέρ πάντων Θεού, για τον οποίον και χάρη στον οποίον δίδει αυτές τις υποσχέσεις, ομιλώντας δια στόματος Δαυίδ, του προφήτη και βασιλέως: «Εθέμην βοήθειαν επί δυνατόν, ύψωσα εκλεκτόν εκ του λαού μου· εύρον Δαυίδ τον δούλόν μου, εν ελαίω αγίω μου έχρισα αυτόν. η γαρ χείρ μου συναντιλήψεται αυτώ, και ο βραχίων μου κατισχύσει αυτόν» [53]. Και για να μην διανοηθεί κανείς ότι αυτά λέχθηκαν για τον Δαυίδ, τον υιό του Ιεσσαί, προσθέτει λέγοντας: «ουκ ωφελήσει εχθρός εν αυτώ, και υιός ανομίας ου προσθήσει του κακώσαι αυτόν» [54].

Εναντίον του Δαυίδ πέτυχε τον στόχο του ο εχθρός, ο διάβολος, που αποκαλείται και «υιός ανομίας», αφού τον βύθισε στην αμαρτία της ασελγείας και της δολοφονίας του Ουρία. Εναντίον του Θεανθρώπου-Λόγου δεν κατόρθωσε τίποτε, μολονότι Του επιτέθηκε τρεις φορές κατά την διάρκεια της νηστείας Του στην έρημο. Αντίθετα ηττήθηκε από Αυτόν τρεις φορές και υποχώρησε ντροπιασμένος. Επίσης δε αναφέρεται: «Και συγκόψω τους εχθρούς αυτού από προσώπου αυτού και τους μισούντας αυτόν τροπώσομαι, και η αλήθειά μου και το έλεός μου μετ αὐτοῦ, και εν τω ονόματί μου υψωθήσεται το κέρας αυτού· και θήσομαι εν θαλάσση χείρα αυτού και εν ποταμοίς δεξιάν αυτού· αυτός επικαλέσεταί με, Πατήρ μου ει συ, Θεός μου και αντιλήπτωρ της σωτηρίας μου· καγώ πρωτότοκον θήσομαι αυτόν, υψηλόν παρά τοις βασιλεύσιν της γης» [55]. Όλα αυτά φανερώνουν την θεία προστασία, την δύναμη, την δόξα και την βασιλεία του Θεανθρώπου Λόγου προς την ανθρωπότητα, επειδή Αυτός είναι ο Θεός και ο Βασιλέας των πάντων, ο Παντοκράτωρ και παντοδύναμος Κύριος.

Η Διαθήκη των Ευαγγελίων, την οποία παρέδωσε στους μαθητές Του και μέσω αυτών σε όλους τους πιστούς Του θα παραμείνει αναλλοίωτη μέχρι των εσχάτων και δεν θα αλλάξει, όπως η Παλαιά, και το σπέρμα Του, δηλαδή το γένος των χριστιανών, θα παραμείνει εις τον αιώνα. Σχετικά με αυτά άκουσε τι λέγει παρακάτω ο Θεός Πατήρ: «Εις τον αιώνα φυλάξω αυτώ το έλεός μου, και η διαθήκη μου πιστή αυτώ», δηλαδή ακλόνητη και απαράλλακτη, «και θήσομαι εις τον αιώνα του αιώνος το σπέρμα αυτού», δηλαδή τους πιστούς Του, «και τον θρόνον αυτού», δηλαδή την βασιλεία Του «ως τας ημέρας του ουρανού» [56], δηλαδή αιώνια. Όπως και λίγο παρακάτω λέγει: «Άπαξ ώμοσα εν τω αγίω μου, ει τω Δαυίδ ψεύσομαι. Το σπέρμα αυτού εις τον αιώνα μενεί και ο θρόνος αυτού ως ο ήλιος εναντίον μου και ως η σελήνη κατηρτισμένη εις τον αιώνα» [57]. Δηλαδή, Εγώ, ο Δημιουργός των πάντων, είμαι μάρτυς του Χριστού Μου ότι όλα θα πραγματοποιηθούν, όπως υποσχέθηκα περί του Αγίου Μου. Δεν θα ψευσθώ στον Δαυίδ, δηλαδή στον Χριστό που λατρεύεται ως άνθρωπος από το σπέρμα του Δαυίδ, του υιού του Ιεσσαί.

Αν έγραψε αυτά για τον Χριστό ο ίδιος ο μακάριος προφήτης και βασιλεύς Δαυίδ ως εκ προσώπου του ιδίου του Θεού, και έτσι πραγματοποιήθηκε, τότε εσύ, ασεβέστατε, που διαστρεβλώνεις όλο το Ευαγγέλιο του Χριστού, αρνείσαι την θεότητά Του και την δύναμη της κυριαρχίας Του, ποδοπατώντας όλες τις άγιες εντολές Του και δεν δέχεσαι τα δόγματα περί της Αγίας Τριάδος, διώκοντας και κυνηγώντας με κάθε τρόπω τον χριστιανικό λαό και προσπαθώντας να τον εξολοθρεύσεις εντελώς, μήπως δεν είσαι εμφανώς εσύ ο πρόδρομος και ο ψευδοπροφήτης του ιδίου του αντιχρίστου; Μολονότι κατά τον παρόντα χρόνο δεν σου έχει δοθεί ακόμη η εξουσία να κάνεις θαύματα και ψευδή σημεία, όπως έχει γραφεί περί αυτών, και ούτε έχεις θέσει ακόμη την εικόνα του πρώτου θηρίου –εννοώ του αντιχρίστου– αναγκάζοντας τους πλανημένους να προσκυνούν την εικόνα του όφεως. Δεν χαράσσεις προς το παρόν το σφράγισμα στα μέτωπα και στο δεξί χέρι τους, ώστε όσοι δεν έχουν αυτό το σημάδι να μην μπορούν ούτε να πουλήσουν ούτε να αγοράσουν, επειδή δεν έχει έλθει ακόμη η ώρα αυτής της πλάνης και του ερχομού του υιού του ολέθρου. Κατά τον κατάλληλο καιρό όλα αυτά, βέβαια, θα γίνουν σύμφωνα με τις αναπότρεπτες βουλές του Θεού, από τον διάδοχο και εκτελεστή της θεομάχου ασεβείας σου.

Αν, όπως αναφέραμε πιο πάνω, ο Δημιουργός των πάντων υποσχέθηκε με όρκο ότι το σπέρμα του Χριστού Του, δηλαδή το γένος των χριστιανών, θα παραμείνει σε όλους τους αιώνες και ο θρόνος Του θα είναι σαν τον ήλιο ενώπιον του Θεού-Πατρός, αυτό σημαίνει ότι το δικό σου ασεβές σπέρμα ως εχθρικό προς τον Χριστό θα εξολοθρευτεί αιωνίως, κατά την Αγία Γραφή: «Ότι οι αμαρτωλοί απολούνται, οι δε εχθροί του κυρίου άμα τω δοξασθήναι αυτούς και υψωθήναι εκλιπόντες ωσεί καπνός εξέλιπον» [58]. Άκουσε και την αιτία της αιωνίας ζωής των ευσεβών: «Ότι οι ευλογούντες αυτόν», δηλαδή τον Χριστό, «κληρονομήσουσι γην», δηλαδή τα ουράνια Ιεροσόλυμα, στα οποία πατούν τα πόδια των πράων, «οι δε καταρώμενοι αυτόν εξολεθρευθήσονται» [59]. Όπως και λίγο παρακάτω λέγει: «Κυριος αγαπά κρίσιν και ουκ εγκαταλείψει τους οσίους αυτού, εις τον αιώνα φυλαχθήσονται. Άνομοι δε εκδιωχθήσονται, και σπέρμα ασεβών εξολεθρευθήσεται· δίκαιοι δε κληρονομήσουσι γην και κατασκηνώσουσιν εις αιώνα αιώνος επ αὐτῆς» [60]. Και πάλι λέγει: «Φυλασσε ακακίαν και ιδέ ευθύτητα, ότι έστιν εγκατάλειμμα ανθρώπω ειρηνικώ· οι δε παράνομοι εξολεθρευθήσονται επί το αυτό, τα εγκαταλείμματα των ασεβών εξολεθρευθήσονται· σωτηρία δε των δικαίων παρά Κυρίου» [61].

51 Ματθ. 21,44.
52 Ναβουχοδονόσωρ B´, ο επονομαζόμενος και Μέγας (7ος αι. π.Χ.). Κατά την περίοδο της βασιλείας του, επετυχε σπουδαίες νίκες και κατακτήσεις, οργάνωσε δε και οικοδόμησε τη Βαβυλώνα. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Ευείλ-μερωδάχ (Ευίλ-Μερωδάχ) η Αμίλ-Μαρντούκ (Β’ Βασιλέων 25:27, Ιερεμίας 52:31).
53 Ψαλμ. 88,20-22.
54 Ψαλμ. 88,23.
55 Ψαλμ. 88,24-28.
56 Ψαλμ. 88,29-30.
57 Ψαλμ. 88,36-39.
58 Ψαλμ. 36,20.
49 Ψαλμ. 36,22.
60 Ψαλμ. 36,28-29.
61 Ψαλμ. 36,37-39.

Εσύ όμως, ασεβέστατε, που μήτε φυλάσσεις, μήτε βλέπεις, την αγαθοσύνη, την δικαιοσύνη και την ευθύτητα, έχεις φέρει σε αυτήν την ζωή κάθε κακία, κάθε ανομία, διαφθορά και στρέβλωση κάθε ευσεβείας, και ευαρεστείσαι με τους πολέμους εναντίον των ευσεβών, την αιχμαλωσία τους και τις αιματοχυσίες. Δεν θα αφήσεις όμως λείψανα, δεν θα συμπεριληφθείς δηλαδή μετά θάνατον στους δικαίους, όπως εκείνος που δεν δόξασε μαζί τους τον Βασιλέα και Σωτήρα τους Ιησού Χριστό. Η κοινωνία σου θα είναι με τους θεομάχους Ιουδαίους που Τον καταρώνται και η κληρονομία σου είναι να βρίσκεσαι μαζί με τον πατέρα σου, τον διάβολο, στην γέεννα του πυρός, ως μαθητής και βοηθός του στις βλασφημίες εναντίον του Χριστού. Εφόσον στην αισχρή ψυχή σου και στην καρδιά σου ζει ο ίδιος ο διάβολος και με κάθε τρόπο απορρίπτεις την αίδια θεότητα του Χριστού και την εξουσία Του, δεν δίστασες να επιρρίψεις σε Αυτόν και την εξής βλασφημία. Ισχυρίζεσαι, ότι όταν Αυτός αναλήφθηκε στον ουρανό, ο Θεός Τον ρώτησε: «Είναι αλήθεια ότι στην γη εσύ ο ίδιος αποκάλεσες τον εαυτό σου Θεό;», και Αυτός αποκρίθηκε: «Όχι, Κύριε! Είναι οι άνθρωποι που επινόησαν αυτό το ψεύδος εναντίον μου». Ω, πόσο μεγάλη είναι η ανεπανάληπτη κακία σου, πόσο μεγάλος ο δόλος σου, υιέ του διαβόλου!

Καταλείγοντας σε αυτό το σημείο, αναρωτήθηκα, πως να αποκαλύψω κατά πρέποντα τρόπο την ασέβεια και την ανοησία σου; Κάλεσα όμως σε βοήθεια τον Σωτήρα Χριστό, για τον οποίον ανέλαβα όλο αυτό το έργο, και εφόσον έχω ακόμη δυνάμεις, δεν θα υποχωρήσω στις αποκαλύψεις, αλλά θα αποδείξω ότι και σε αυτά ψεύδεσαι και ξεστομίζεις βλασφημίες εναντίον της θεότητας του Μονογενούς, καθώς και εναντίον όλων των αγίων προφητών και αποστόλων του Θεού, καθώς και εναντίον του ιδίου του αρχαγγέλου Γαβριήλ, τον οποίο έστειλε ο Θεός στην Παρθένο Μαρία, την καταγομένη από το σπέρμα του Δαυίδ. Αλλά τι λέω για τον Αρχάγγελο και τους προφήτες, αφού ακόμη και εναντίον του ιδίου του Υψίστου, που γνωρίζει τα πάντα πριν ακόμη γίνουν, έθεσες την θεομάχο γλώσσα σου! Αν ειλικρινώς και όχι υποκρινόμενος και με δαιμονική πονηρία επαινείς το θείο Ευαγγέλιο, τότε το Ευαγγέλιο λέγει σαφώς: «Εν δε τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, η όνομα Ναζαρέτ, προς παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ω όνομα Ιωσήφ, εξ οίκου Δαυΐδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε· χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σου» [62]. Αν όμως ο Γαβριήλ εστάλη από τον Θεό να ευαγγελισθεί σε αυτήν την Αγία Παρθένο τον ερχομό του Κυρίου η –που είναι το ίδιο – να αναγγείλει ότι ο Θεός ευδόκησε να εισέλθει μέσα Της, επειδή μόνο ο Θεός είναι Κύριος ως Δημιουργός των πάντων και με την θεότητα Του εξουσιάζει τα πάντα, πως τότε εσύ, ασεβέστατε, ισχυρίζεσαι ότι ο Θεός ρώτησε τον Χριστό, όταν Αυτός αναλήφθηκε στον ουρανό, αν είναι αλήθεια ότι Αυτός ο ίδιος στην γη αποκάλεσε τον εαυτό Του Θεό; Η μήπως έστειλε ο Θεός από τον ουρανό άνθρωπο η άγγελο στην παρθενική κοιλία; Αν ο αρχάγγελος γνώριζε ότι σε Αυτήν στάλθηκε από τον Θεό άνθρωπος η άγγελος, τότε δεν θα τον αποκαλούσε Κύριο και δεν θα έλεγε, «το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού» [63], καθώς και δεν θα Τον αποκαλούσε αιώνιο Βασιλέα λέγοντας, «και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος» [64]. Επομένως, ο Κύριος έστειλε στην Παρθένο τον Μονογενή Υιό Του και Λόγο, τον επί πάντων άρχοντα και Κύριο, όπως και ο ίδιος ο Μονογενής λέγει για τον εαυτό Του δια του προφήτη Ησαΐα: «Κυριος απέσταλκέ με και το πνεύμα αυτού» [65].

Σχετικά με το γεγονός ότι η Αγία Γραφή δεν αποκαλεί Κύριο μόνο τον Θεό Πατέρα, αλλά και τον μονογενή Υιό του Θεού, άκουσε προσεκτικά, τι λέγει και για τους δύο ο μακάριος προφήτης και βασιλεύς Δαυίδ: «Είπεν ο Κυριος τω Κυρίω μου, Καθου εκ δεξιών μου…» [66] Ιδού· είναι οι δύο Κύριοι, ο Πατήρ και ο Υιός. Και πάλι εκεί, «εκ γαστρός προ εωσφόρου εγέννησά σε» [67]. Ο Κύριος Πατήρ ομιλεί στον μονογενή Υιό και Λόγο Του. Αλλά ο Θεός γεννάει τον άνθρωπο; Ως Θεός και Κύριος γεννάει ευπρεπώς ο Πατήρ «εκ γαστρός», δηλαδή από την θεία ουσία Του, γεννάει τον Θεό και Κύριο, όμοιο με τον εαυτό Του σε όλα. Και τι συμβαίνει έπειτα; «Ώμοσεν κύριος και ου μεταμεληθήσεται: Συ ει ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» [68]. Και σε άλλο χωρίο ο ίδιος βασιλεύς και προφήτης λέγει: «Κυριος εξ ουρανού επί την γην επέβλεψεν», δηλαδή ο Υιός του Θεού Πατρός. Και για τι «επέβλεψεν»; Για το «ακούσαι τον στεναγμόν των πεπεδημένων, του λύσαι τους υιούς των τεθανατωμένων, του αναγγείλαι εν Σιών το όνομα Κυρίου και την αίνεσιν αυτού εν Ιερουσαλήμ» [69]. Επομένως, ο Κύριος που «εξ ουρανού επί την γην επέβλεψεν», είναι ο Υιός. Αλλά Κύριος επίσης είναι και Εκείνος, του Οποίου το όνομά Αυτός ήλθε να αναγγείλει στην Σιών. Αν ο θεός Πατήρ, επονομαζόμενος έτσι από όλους τους θείους προφήτες, έστειλε στον κόσμο τον Κύριο, δηλαδή τον Μονογενή Υιό Του, ώστε όλοι να τιμούν τον Υιό, όπως τιμούν τον Πατέρα, καθώς ο ίδιος ο Μονογενής αναφέρει για τον εαυτό Του και πάλι ο ίδιος λέγει, «αύτη δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» [70], τότε πως φαντάζεσαι τον Θεό να ρωτάει με αγανάκτηση τον Χριστό, αν είναι αλήθεια ότι Αυτός ο ίδιος αποκάλεσε ενώπιον των ανθρώπων τον εαυτό Του Θεό και τον Χριστό να απαντάει φοβισμένος, «όχι, Κύριε, Εγώ δεν τόλμησα να το πω, αλλά οι άνθρωποι εψεύσθηκαν περί εμού»;

Ας είναι και έτσι, όπως βλασφημείς, αισχρότατε, ας δεχθούμε ότι εψεύσθησαν οι μαθητές Του που συνέταξαν το άγιο Ευαγγέλιο. Αλλά είναι δυνατόν ακόμη και οι θείοι προφήτες, που εστάλησαν από το ίδιον τον Ύψιστο πολλά χρόνια προ της υπερφυσικής ενσαρκώσεώς Του και με την χάρη του Αγίου Πνεύματος Τον αποκαλούν Θεό, να ψεύδονται και αυτοί; Ω, τι θεομίσητη βλασφημία, τι ασέβεια εκ μέρους σου, αισχρότατε! Αν ψεύδονται ακόμη και αυτοί, σύμφωνα με την ανοησία σου, σημαίνει ότι ακόμη και ο ίδιος ο Ύψιστος ψεύσθηκε, αφού τους προέπεμψε και τους εκμυστηρεύτηκε το από αιώνος απόκρυφο παρά Θεώ μυστήριο της υπερεχούσης κάθε νου και λόγου ενανθρωπήσεως του μονογενούς Υιού και Λόγου Του. Πως αυτοί οι θνητοί άνθρωποι μπόρεσαν να προγνωρίσουν αυτό το μεγάλο και θεσπέσιο μυστήριο, που παρέμεινε άγνωστο ακόμη και στους ιδίους τους αγίους αγγέλους, αν ο ίδιος ο Θεός δεν τους το εκμυστηρευόταν; Και αν ο Θεός το εκμυστηρεύτηκε, τότε πως είναι δυνατόν, κατά την γνώμη σου, ο Ίδιος να μην το γνώριζε; Επειδή το να ρωτάει με αγανάκτηση αυτό, το οποίο ο Ίδιος εκμυστηρεύτηκε προηγουμένως δια των προφητών Του, φανερώνει προδήλως άγνοια.

62 Λουκ. 1,26-28.
63 Λουκ. 1,35.
64 Λουκ. 1,33.
65 Ησ. 48,16.
66 Ψαλμ. 109,1.
67 Ψαλμ. 109,3.
68 Ψαλμ. 109,4.
69 Ψαλμ. 101,20-22.
70 Ιω.17,3.

Είναι φανερό λοιπόν ότι αυτός ο παράφρων, που σου επέβαλε να εκστομίζεις τέτοιες βλασφημίες κατά του Υψίστου Θεού και των αγίων προφητών και των αποστόλων Του, είναι ο πατέρας σου, ο διάβολος. Καμία αγαθή πράξη του Θεού, κανένα μυστικό Του δεν κατανόησε ορθώς και ευσεβώς, ούτε μπορεί να κατανοήσει, επειδή η ανόητη καρδιά του παραφρόνησε, όταν επαναστάτησε εναντίον του Κυρίου και Δημιουργού του. Για τον λόγο αυτόν, αφού Τον είδε με ανθρωπίνη μορφή να νηστεύει επί σαράντα ημέρες και σαράντα νύκτες, και χωρίς να κατανοήσει το μυστήριο της υπερφυσικής ενσαρκώσεώς Του, προσήλθε σε Αυτόν πονηρά εν αγνοία και Του είπε: «Ει υιός ει του Θεού, ειπέ ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνται» [71]. Κατάλαβε λοιπόν, ανόητε και από τους ιδίους τους λίθους πιο αναίσθητε, αισχρέ Μωάμεθ, ότι πατέρας και διδάσκαλός σου είναι ο διάβολος, που ακόμη και άθελά του κηρύττει ως Υιό του Θεού τον ενανθρωπήσαντα Θεό-Λόγο, επειδή αυτός αναμφίβολα άκουσε ότι στον Ιορδάνη ο Πατήρ άνωθεν φανέρωσε ότι Αυτός είναι ο Υιός του Θεού λέγοντας: «ούτός εστιν ο Υιός Μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» [72]. Εσύ όμως, ασεβέστατε, απορρίπτεις την θεότητά Του και κατηγορείς όλους γενικώς τους από αιώνος υπάρχοντες προφήτες του Θεού, καθώς και τους αγίους μαθητές και αποστόλους Του, και ακόμη και τον ίδιον τον Ύψιστο και Μονογενή Υιό Του.

Και αν υποθέσουμε, σύμφωνα με τον άθεο και βλάσφημο ισχυρισμό σου ότι όλοι τους ψεύδονται, τότε πως το Ευαγγέλιο μπορεί να είναι θείο, ορθό και δίκαιο και να θεωρείται ότι έχει κατέλθει από τον ουρανό, όπως μαρτυρείς πολλές φορές και όπως πιστεύουμε εμείς; Αν δεν πιστεύεις στους προφήτες και ευαγγελιστές που Τον κηρύττουν ως Υιό του Θεού και Θεό, χάρη στον οποίον το αναρίθμητο πλήθος των μαθητών Του έκλιναν με ζήλο κάτω από το σπαθί τους τραχήλους τους, πίστεψε τότε τουλάχιστον στον πατέρα σου, τον διάβολο, που Τον αποκαλεί Υιό του Θεού και Θεό. Επειδή αυτός γνώριζε ότι μόνο ο Θεός έχει την δύναμη να κάνει ένα τόσο μεγάλο θαύμα, όπως είναι η μετατροπή της σκληροτάτης φύσεως της πέτρας σε γευστικότατο άρτο. Αν όμως δεν υποτάσσεσαι ούτε στον πατέρα σου, τον διάβολο, τι άλλο μπορώ να πω και να σκεφθώ για εσένα, παρά ότι είσαι πιο ασεβής από τα ίδια τα δαιμόνια και πιο ανόητος και χειρότερος και από τα πιο ανόητα κτήνη;

Αφού φανερώσαμε πως είσαι στην πραγματικότητα, τώρα έφτασε η κατάλληλη στιγμή να πούμε για εσένα το γνωστό θείο ρητό του μακαρίου προφήτη και βασιλέως Δαυίδ: «Είπεν άφρων εν καρδία αυτού· ουκ έστιν Θεός· διέφθάρησαν και εβδελύχθησαν εν επιτηδεύμασιν, ουκ έστιν ποιών χρηστότητα, ουκ έστιν έως ενός» [73]. Γι’ αυτό αξίζεις να αποκαλείσαι άθεος σύμφωνα με το θείο ευαγγελικό ρητό που λέγει· «ο εμέ μισών και τον Πατέρα μου μισεί» [74]. Μολονότι παρουσιάζεις την εικόνα ότι κηρύττεις τον έναν Θεό, δεν το πράττεις, όπως το φανέρωσε Αυτός περί του εαυτού Του δια του ιδίου του μονογενούς και του Αγίου Πνεύματος πρώτα στους αρχαίους προφήτες και έπειτα στους αγίους μαθητές και αποστόλους του Χριστού, αλλά κηρύττεις τα αντίθετα προς αυτούς και νομοθετείς, ασεβέστατε, προσπαθώντας με όλα τα μέσα να διαστρεβλώσεις το προφητικό και ευαγγελικό μυστήριο της Αγίας Τριάδος, απορρίπτοντας όλα τα δόγματα, όλο το κήρυγμα καθώς και όλη την ευαγγελική και αποστολική νομοθεσία της Καινής Διαθήκης. Ποτέ όμως δεν θα την νικήσεις τελικά. Μολονότι προς το παρόν εξαιτίας των αμαρτιών μας δια της παραχωρήσεως του Θεού και κατά τις ανεξιχνίαστες βουλές Του, ίσως νίκησες και επιτίθεσαι εναντίον των ευσεβών, εσύ που είσαι ασεβής και άθεος. Τελικά όμως κάποτε θα συντριβείς και το όνομά σου θα χαθεί με θόρυβο, όπως καταστράφηκαν οι διώκτες που έζησαν πριν από σένα – οι Ιουδαίοι, οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες.

Το αψευδές στόμα του Παντοκράτορος Θεού, Ιησού Χριστού, είπε στον πρώτο μαθητή Του, τον Πέτρο: «Συ ει Πέτρος, και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» [75]. Ως «πύλαι άδου» αποκάλεσε Αυτός εκείνους που επιτίθενται κατά καιρούς εναντίον της ευσεβούς ορθοδόξου πίστεως σε όλη την οικουμένη, τους θεομάχους βασιλείς και τους σκληρούς θηριώδεις βασανιστές και διώκτες, ένας από τους οποίους έγινες κι εσύ, αισχρότατε. Καταδιώκεις και παραπλανείς με αγριότητα και πονηρία τους πιστούς, όπως κανένας άλλος από τους προγενεστέρους διώκτες· άλλους μεν δια της βίας και των βασανιστηρίων, άλλους δε δια της υποσχέσεως δώρων και αξιωμάτων και μερικούς δια της υποκρισίας με την πρόφαση της δήθεν ευσεβείας και αληθείας. Κυρίως δε επειδή επιτρέπεις, σε όσους υποτάσσονται σε εσένα, να πορεύονται από την μεγάλη και ευρύχωρη οδό, που οδηγεί προς τον αιώνιο όλεθρο σύμφωνα με το θείο ρητό του φοβερού και αδέκαστου Κριτή, ο οποίος είναι ο υπέρ πάντων Θεός, ο Σωτήρ Χριστός. Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τον αιώνα του αιώνος. Αμήν.

71 Ματθ. 4,3.
72 Ματθ. 17,5.
73 Ψαλμ. 13,1.
74 Ιω.15,23.
75 Ματθ. 16,18.