Φυλάξου απ΄ τους ψεύτικους φίλους

Η αλεπού τριγύριζε μέσα στη νύχτα ψάχνοντας κάτι να φάει.

— Ποπό! μόνο η κοιλιά μου ακούγεται που γουργουρίζει, τίποτα από μεζέ!

Πηγαίνοντας κι αναζητώντας φτάνει κάποτε και στο κτήμα του κυρ Σταύρου.

— Αμ, εδώ έχει κοτέτσι! Τυχερούλα είμαι!

Κοιτάζει από δω, γυρίζει από κει, δεν μπορούσε να φτάσει την κυρα-κότα που, κουρνιασμένη στη φωλιά της, δε μιλούσε, δε λαλούσε, δεν κουνιόταν!

«Είναι ψηλά το κοτέτσι, τη σκάλα δεν μπορώ να την ανέβω, η κότα δεν κουνιέται… Εδώ χρειάζεται μυαλό και κόλπο, αλλιώς πάλι νηστεία σήμερα… Κότα είναι, “θα πέσει στο τέλος”».

Και πράγματι, έβαλε μπρος το σχέδιο να ξεγελάσει την κότα…

— Καλησπέρα κυρα-κοτούλα μου… Καλέ, η Ασπρούλα, η ξαδέρφη σου η χήνα, απ΄ το κοτέτσι του κυρ Αντώνη, του γείτονα, μου είπε πως είσαι ματιασμένη κι ανησύχησα… Κατέβα να δω τη γλώσσα σου και να πιάσω τον σφυγμό σου… Φοβάμαι για την υγεία σου, μήπως κινδυνεύεις.

— Πραγματικά, τώρα είπες μια σωστή κουβέντα, κο,κο,κο. Γιατί σίγουρα κινδυνεύω. Κι αν σ΄ ακούσω και κατέβω, θα με βρει ο θάνατος μέσα στην κοιλιά σου! Κο, κο, κο!

Και η αλεπού έφυγε ντροπιασμένη και νηστική κι αυτή τη νύχτα, γιατί η κυρα-κότα μπορεί να μην ήταν τόσο έξυπνη όσο η αλεπού μας, όμως ήξερε να φυλάγεται, γιατί τηρούσε τις συμβουλές της δικής της μάνας κότας που της έλεγε πάντα: Φυλάξου από τους ψεύτικους φίλους.
Απόδοση: Δ.Σ.
Αφήγηση: Μαρία Σαββοπούλου

Άκουσε τον μύθο