Ανέστη Χριστός, Η δοκιµασία του λογικού

Η πίστη του χριστιανού δοκιμάζεται με την Ανάσταση του Χριστού σαν το χρυσάφι στο χωνευτήρι. Απ ̓ όλο το Ευαγγέλιο η Ανάσταση του Χριστού είναι το πλέον απίστευτο πράγμα, ολότελα απαράδεκτο από το λογικό μας, αληθινό μαρτύριο για δαύτο. Μα ίσια-ίσια, επειδή είναι ένα πράγμα ολότελα απίστευτο, για τούτο χρειάζεται ολόκληρη η πίστη μας για να το πιστέψουμε. Εμείς οι άνθρωποι λέμε συχνά πως έχουμε πίστη, αλλά την έχουμε μονάχα για όσα είναι πιστευτά απ ̓ το μυαλό μας. Αλλά τότε, δεν χρειάζεται η πίστη, αφού φτάνει η λογική. Η πίστη χρειάζεται για τα απίστευτα.

Οι πολλοί άνθρωποι είναι άπιστοι. Οι ίδιοι οι µαθητάδες του Χριστού δεν δίνανε πίστη στα λόγια του δασκάλου τους όποτε τους έλεγε πως θ᾿ αναστηθή, µ᾿ όλο το σεβασµο και την αφοσίωση που είχαν σ᾿ Αυτόν και την εµπιστοσύνη στα λόγια του. Και σαν πήγανε οι Μυροφόρες την αυγή στο µνηµα του Χριστού, κ᾿ είδανε τους δυό αγγέλους που τις µιλήσανε, λέγοντας σ᾿ αυτές πως αναστήθηκε, τρέξανε να πούνε τη χαροποιά είδηση στους µαθητές, εκείνοι δεν πιστέψανε τα λόγια τους, έχοντας την ιδέα πως ήτανε φαντασίες: «Και εφάνησαν ενώπιον αυτών ωσεί λήρος (τρέλα) τα ρηµατα αυτών, και ηπίστουν αυταίς»…

Βλέπεις καταπάνω σε πόση απιστία αγωνίσθηκε ο ίδιος ο Χριστός; Και στους ίδιους τους µαθητάδες του. Είδες µε πόση µακροθυµια τα υπόµεινε όλα; …Και µ᾿ όλα αυτά, ίσαµε σηµερα οι περισσότεροι από µας ειµαστε χωρισµένοι από τον Χριστό µ᾿ ένα τοίχο παγωµένον, τον τοίχο της απιστίας. Εκείνος ανοίγει την αγκάλη του και µας καλεί κ᾿ εµεις τον αρνιόµαστε. Μας δείχνει τα τρυπηµένα χέρια του και τα πόδια του, κ᾿ εµεις λεµε πως δεν τα βλέπουµε. Εµεις ψάχνουµε να βρούµε στηρίγµατα στην απιστία µας για να ικανοποιήσουµε τον εγωισµο µας, που τον λεµε Φιλοσοφία και Επιστήµη. Η λέξη Ανάσταση δεν χωρά µέσα στα βιβλία της γνώσης µας… Γιατί «η γνώση τούτου του κοσµου, δε µπορεί να γνωρίσει άλλο τίποτα, παρεκτός από ένα πλήθος λογισµούς, όχι οµως εκείνο που γνωρίζεται µε την απλότητα της διάνοιας».

Ναί, εκείνους που έχουνε αυτή την ευλογηµένη απλότητα της διάνοιας, τους µακάρισε ο Κύριος, λέγοντας: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύµατι, ότι αυτών εστι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Και στον Θωµα, που γύρευε να τον ψηλαφήση για να πιστέψη, είπε: «Γιατί µε είδες Θωµα, για τούτο πίστεψες; Μακάριοι είναι εκείνοι που δεν είδανε και πιστέψανε».

Ας παρακαλέσουµε τον Κύριο να µας δώσει αυτή την πλούσια φτώχεια, και την καθαρή καρδιά, ώστε να τον δούµε ν᾿ αναστήνεται για να αναστηθούµε κ᾿ εµεις µαζί του.

Αυτή η ανηξεριά (η άγνοια) είναι ανώτερη από τη γνώση: «Αύτη εστίν η άγνοια η υπερτέρα της γνώσεως». Καλότυχοι και τρισκαλότυχοι εκείνοι που την έχουνε.