Η αγάπη του εκδηλωνόταν με έργα!

Ο θαυματουργός άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (1877-1961).

Η Βέρα μας είπε:
– Ήταν πολύ καλός και τρυφερός [ο Άγιος Λουκά ο Ιατρός]. Μας είχε σαν παιδιά του. Πολύ μας αγαπούσε. Μας αγκάλιαζε, μας φιλούσε, μας συμβούλευε. Όταν τον βλέπαμε τρέχαμε από πίσω του.
Όταν έφτανε στο ναό, αλλά και όταν τελείωνε τη Θεία Λειτουργία, ο κόσμος τον ακολουθούσε μέχρι το σπίτι του. Στρώναμε λουλούδια για να περάσει, τόσο τον αγαπούσαμε. Πολλές φορές μάλιστα ερχόταν κρυφά από την πόρτα του Ιερού για να μη γίνει αντιληπτός.
Όταν γύρισε από την πρώτη του εξορία δεν του έδωσαν θέση στο πανεπιστήμιο, ούτε στο νοσοκομείο, ενώ από την έδρα της επισκοπής είχε παραιτήθει.

Ήταν παροπλισμένος, όμως εξακολουθούσε να είναι ουσιαστικά ο ποιμένας. Όχι μόνο τον τιμούσαν, αλλά σ’ αυτόν απευθύνονταν οι άνθρωποι για όλα τους τα προβλήματα. Όλοι σ’ αυτόν ανατρέχαμε.

Το μικρό σπιτάκι του είχε γίνει πόλος έλξης. Και βέβαια οι αρχές, που είχαν αναλάβει αποτελεσματικά την καθοδήγηση των ανθρώπων μέχρι και στις τελευταίες λεπτομέρειες, δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν μ’ αυτή την κατάσταση.
Αυτός ο «παπάς» διαδίδει το όπιο του λαού. Όχι μόνο πίνει ο ίδιος, αλλά ναρκώνει και τους ανθρώπου τους κλείνει το δρόμο προς την παγκόσμια επανάσταση.

Ναι, έτσι έλεγαν!

Η αγάπη του εκδηλωνόταν με έργα. Όλους τους ασθενείς τους δεχόταν δωρεάν. Τους βοηθούσε όχι μόνο με γιατρικά αλλά και με χρήματα. Βοηθούσε τα ορφανά παιδιά, τα δεχόταν σπίτι του, μεριμνούσε να βρεθούν οικογένειες για να έχουν μόνιμη διαμονή, μίσθωνε νοσοκομές να φροντίζουν τα βρέφη.

Έστελνε τους βοηθούς του, νέα παιδιά, σ’ όλη την πόλη να ψάξουν να βρουν φτωχούς για να τους βοηθήσει ιατρικά ή οικονομικά. Στις χήρες έδινε χρήματα για να χτίσουν σπίτι.

Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Νεκταρίου Αντωνοπούλου (νυν Μητροπολίτη Αργολίδας), «Συνοδοιπορία με τον Άγιο Λουκά», τόμος Α’, των εκδόσεων Πορφύρα.