Στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας ο Ακάθιστος Ύμνος διατηρήθηκε ακέραιος σε λειτουργική χρήση, γεγονός που αποτελεί τρανή απόδειξη της λειτουργικής του μοναδικότητας και σημασίας, έστω και αν μετεβλήθη από άσμα σε εμμελώς απαγγελλόμενο κείμενο. Χαρακτηριστικό του Ακάθιστου Ύμνου αποτελεί το εφύμνιο, κάτι ανάλογο με τη σημερινή επωδό, που επαναλαμβάνεται στο τέλος κάθε οίκου και έχει μελωδική ανάπτυξη. Τα γνωστά εφύμνια των στάσεων των Χαιρετισμών είναι δύο: «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε» και «Αλληλούια».
Ο Σπύρος Μαϊδάνογλου ένας εκ των μεγάλων πρωτοψαλτών του 20ου αι., αποδίδει με περισσή λαμπρότητα αυτά τα δύο εφύμνια. Προτείνουμε την ηχογράφηση μέσα από την οποία γευόμαστε την ποιητική και μελωδική αρχοντιά της λειτουργικής μας παραδόσεως.
Τα εφύμνια που ακούγονται ανήκουν στον πλ. δ΄και πλ. β΄ ήχο.
