Ο Ιησούς δωδεκαετής στον Ναό

Τα χρόνια περνούσαν. Ο Ιησούς μεγάλωνε όπως όλα τα εβραιόπουλα εκείνης της εποχής.

Κάθε χρόνο το Πάσχα, όπως και οι περισσότεροι Ισραηλίτες, οι γονείς του συνήθιζαν να πηγαίνουν στα Ιεροσόλυμα, για να γιορτάσουν τη μεγάλη γιορτή. Κι αυτή τη χρονιά που ο Ιησούς ήταν δώδεκα ετών, ξεκίνησαν με μια μεγάλη συντροφιά από τη Ναζαρέτ, έφτασαν στα Ιεροσόλυμα και πήραν μέρος στις τελετές και τις γιορτές. Ύστερα ξεκίνησαν για το ταξίδι του γυρισμού πάλι πολλοί μαζί. Μετά από μιας ημέρας δρόμο, όταν στάθηκαν για να περάσουν τη νύχτα, η Μαρία και ο Ιωσήφ αναζήτησαν τον Ιησού. Δεν ήταν μαζί τους όλη μέρα, αλλά πίστεψαν ότι θα περπατούσε παρέα με άλλα παιδιά. Όταν δεν τον βρήκαν πουθενά, σ’ όλη τη συντροφιά των προσκυνητών, γύρισαν πίσω στα Ιεροσόλυμα, γεμάτοι αγωνία για το χαμένο τους παιδί. Μάταια τον έψαξαν σ’ όλη την πόλη. Τέλος ξαναπήγαν στον Ναό κι εκεί τον βρήκαν καθισμένο ανάμεσα σε σοφούς δασκάλους με τους οποίους συζητούσε σαν να ήταν όμοιος μ’ αυτούς, απαντούσε στα ερωτήματά τους και υπέβαλλε κι αυτός ερωτήσεις με πολλή σοβαρότητα και σοφία.

«Παιδί μου, τι είναι αυτό που μας έκανες; Παντού σε γυρεύαμε με πολλή αγωνία», είπε η Μαρία αναστατωμένη. Κι ο Ιησούς με πραότητα αποκρίθηκε: «Γιατί με ψάχνατε; Δεν ξέρατε ότι θα βρίσκομαι εδώ στο Ναό, στο σπίτι του Πατέρα μου;». Ακολούθησε ωστόσο τους γονείς του στη Ναζαρέτ κι έζησε μαζί τους υπακούοντας σ’ αυτούς. Κι η μητέρα του κρατούσε μες στην καρδιά της σαν πολύτιμο θησαυρό όλα του τα λόγια. Κι ο Ιησούς προόδευε σε σοφία και σε χάρη που του έδινε ο Θεός.

Άκουσε τη διήγηση