Μυρμήγκι και περιστέρι

Κάποτε ένα μικρό κι ασήμαντο μυρμηγκάκι, κουρασμένο και ταλαιπωρημένο από την πολλή δουλειά, πήγε να πιει λίγο νεράκι να δροσιστεί και να ξαποστάσει στην κοντινή πηγή.

– Ποπό! διαδρομές που έκανα σήμερα! Αλλά και πόσα σποράκια μάζεψα στη φωλιά μας! Χαλάλι όμως, θα βγάλουμε και τον φετινό χειμώνα δίχως να πεινάσουμε.

Κουρασμένο αλλά και ικανοποιημένο μ’ αυτές του τις σκέψεις έφτασε στην πηγή και τέντωσε τα ταλαιπωρημένα ποδαράκια του, για να δροσιστεί στο γάργαρο νεράκι… Τότε όμως, πλαφ…

– Βοήθεια, πνίγομαι, βοήθεια!

Το καημένο το μυρμηγκάκι μας κουνούσε τα αδύναμα ποδαράκια του μέσα στο νερό που έτρεχε μ’ ορμή και προσπαθούσε να φωνάξει ανασηκώνοντας το μαύρο του κεφαλάκι από το νερό. Ήταν πια απελπισμένο, καθώς παράδερνε στο νερό και δεν είχε άλλες δυνάμεις να αντισταθεί, όταν…

– Έλα, μην το βάζεις κάτω, σκαρφάλωσε στο φύλλο της καρυδιάς…

Ο σωτήρας του ήταν ένα περιστέρι, που εκείνη την ώρα πετούσε πάνω από την πηγή κι αμέσως έριξε το φύλλο στο νερό. Το μυρμηγκάκι μας σκαρφαλωμένο στο φύλλο πήρε βαθιές ανάσες κι ευχαρίστησε το περιστέρι, που το κοιτούσε από ψηλά.

– Πρέπει πάντα να βοηθάμε τους πιο αδύναμους, να προσέχεις μυρμηγκάκι μου, έτσι;

Όμως η ζωή έχει αποδείξει πως και οι πιο ανίσχυροι, υπάρχουν στιγμές, που γίνονται δυνατοί και οι πιο καλοί βοηθοί και σωτήρες. Και πράγματι, όταν, μετά από μερικές μέρες το αδύναμο μυρμηγκάκι αντιλήφτηκε πως ένας κυνηγός είχε στήσει τα καλάμια του και αιχμαλώτισε το περιστέρι μας, δεν έχασε καιρό… Τρύπωσε μέσα στο παπούτσι του και του δάγκωσε το πόδι, όσο μπορούσε πιο δυνατά. Τότε ο κυνηγός έχασε την ισορροπία του, έπεσαν τα καλάμια του και το περιστέρι μας πέταξε ανάμεσά τους λεύτερο στον ουρανό. Το μυρμηγκάκι τρύπωσε κάτω από μια πέτρα και από κει κοιτούσε το περιστέρι που, κάτασπρο, πετούσε όλο και πιο ψηλά… Ένιωθε περήφανο για το κατόρθωμά του και ικανοποιημένο που ευεργέτησε τον ευεργέτη του. Άραγε ο φτερωτός του φίλος είχε καταλάβει πως γλίτωσε χάρη στις μικρές αλλά θαυματουργές δυνάμεις του αδύναμου μυρμηγκιού;

Απόδοση: Δ.Σ.
Αφήγηση: Κατερίνα Σαββοπούλου

Άκουσε τον μύθο: