Συγγραφείς
Oscar Cullmann, Χριστιανός Θεολόγος της Λουθηρανικής παράδοσης
Σύντομο Βιογραφικό

Ο Όσκαρ Κούλμαν (γερμ./γαλλ.: Oscar Cullmann, 25 Φεβρουαρίου 1902-16 Ιανουαρίου 1999) ήταν Χριστιανός θεολόγος της Λουθηρανικής παράδοσης. Είναι γνωστός ως ένας από τους σπουδαιότερους πρωταγωνιστές στην Οικουμενική κίνηση. Ήταν επίσης δραστήριος στο διάλογο μεταξύ Λουθηρανών και Ρωμαιοκαθολικών. Κλήθηκε ως παρατηρητής στη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού[1]. Κυκλοφορούν αρκετά βιβλία του στα ελληνικά.

Υπήρξε το τελευταίο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας, είχε άλλα οκτώ αδέλφια. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο κλασσικό γυμνάσιο της γενέτειράς του Στρασβούργου, συνέχισε τις πανεπιστημιακές σπουδές του στο πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης. Σπούδασε Θεολογία,ενώ παρακολούθησε και μαθήματα στη φιλοσοφική σχολή του ίδιου πανεπιστημίου (1920-1924). Mετά την αποφοίτησή του εργάστηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως καθηγητής της ελληνικής γλώσσας και της γερμανικής γλώσσας, στο Παρίσι. Παράλληλα προετοιμάζει τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τα Ψευδοκλημέντια, (Le probleme Litteraire et Historique du roman Pseudoclimentin , 1930 - γερμανική μετάφραση). Στο διάστημα αυτό (1924-1926) θα έχει δασκάλους του τους Άλφρεντ Λόισυ, και τον Μορίς Γκογκουέλ. Θα διατελέσει προϊστάμενος του προτεσταντικού σεμιναρίου του Στρασβούργου, (1926), διαδεχόμενος τον Αλμπερτ Σβάιτσερ στη θέση αυτή. Το 1926 θα εκλεγεί λέκτορας των Ελληνικής Γλώσσας στο πανεπιστήμιο του Σρασβούργου. Για το χρονικό διάστημα μεταξύ 1930-1938 θα εκλεγεί και θα διδάξει στην έδρα της Καινής Διαθήκης, και μετά της Εκκλησιαστικής Ιστορίας.Θα μετακληθεί στην Βασιλεία και θα διδάξει εκεί από το 1937 μέχρι το 1972,στην έδρα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας και της Καινής Διαθήκης. Προϊστάμενος του οικοτροφείου Allumneum , τo 1942,στην ίδια πόλη. Το 1949 θα κληθεί στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης και στην Ecole Pratique des Hautes des Etudes, διαδεχόμενος τον Άλφρεντ Λόισυ στην έδρα της Ιστορίας του αρχέγονου Χριστιανισμού και το 1954 τον Μορίς Γκογκουέλ στην έδρα της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης. Το 1956 κλήθηκε στην Faculte Valdoise της Ρώμης,ενώ έγινε πρύτανις του Βιβλικού Ινστιτούτου της Ρώμης. Το 1959 μεταβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για να διδάξει στο Union Theological Seminary στο Χάρβαρντ, στη Σκανδιναβία σε Δανία, Σουηδία και Νορβηγία. Κλήθηκε , επίσης να δώσει διαλέξεις στο Μόναχο,(1973-1974) επίσης στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Βουκουρεστίου το 1975, στην Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του 1969. Το 1978 επισκέφθηκε κατόπιν προσκλήσεως τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όταν ο Πάπας Ιωάννης ΚΓ΄ συγκαλεί την Β΄Σύνοδο του Βατικανού,(11-10-1962 μέχρι 8-12-1965), κάλεσε προσωπικώς τον Αλσατό θεολόγο ως επίσημο ειδικό παρατηρητή. Το ακαδημαϊκό έτος 1968 εξελέγη πρύτανις του πανεπιστημίου της Βασιλείας. Το 1979 ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ’Εστέν του απένειμε τον τίτλο του μέλους της Λεγεώνας της Τιμής. Το 1982 θα εκλεγεί μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών στην τάξη των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών μετά από πρόταση του φιλόσοφου Γκαμπριέλ Μαρσέλ.