Έκθεση στο Ίδρυμα Θεοχαράκη: Παλαιοί χάρτες του ευρύτερου ελλαδικού χώρου…στα ίχνη της αρχαιογνωσίας και της ιστορίας…από τη συλλογή του Παναγιώτη Σουκάκου

Το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη παρουσιάζει από τις 7 έως και τις 23 Σεπτεμβρίου 2012 μία μοναδική έκθεση 200 περίπου πρωτότυπων παλαιών χαρτών, που ανήκουν στη συλλογή του καθηγητή Παναγιώτη Ν. Σουκάκου. Την επιμέλεια της έκθεσης, τα εγκαίνια της οποίας θα γίνουν στις 6 Σεπτεμβρίου, έχει η Νατάσα Καστρίτη.

χάρτης 1

Οι χάρτες που εκτίθενται και στους τρεις εκθεσιακούς χώρους του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, εστιάζουν στη χαρτογραφική απεικόνιση του ευρύτερου ελλαδικού χώρου και της ανατολικής Μεσογείου και περιλαμβάνουν μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της εξέλιξης της χαρτογραφίας, από τον 15^ο έως τον 19^ο αιώνα. Ανάμεσά τους, χάρτες του χερσαίου και νησιωτικού χώρου, ιστορικοί, θρησκευτικοί και σατιρικοί χάρτες, προμετωπίδες και σελίδες τίτλου από εξαιρετικής επιμέλειας χαρτογραφικές εκδόσεις.

Η πνευματική αφύπνιση της Αναγέννησης, που έφερε στο προσκήνιο τις επιστημονικές μελέτες της αρχαιότητας και τα εξερευνητικά ταξίδια, που δημιούργησαν νέα δεδομένα στην παγκόσμια γεωγραφία, οδήγησαν σε άνθιση τη χαρτογραφία και καθιέρωσαν τη γεωγραφία ως απαραίτητο στοιχείο της στοιχειώδους εκπαίδευσης στο δυτικό κόσμο. Στην Ιταλία και αργότερα στις Κάτω Χώρες, τη Γαλλία και την Αγγλία, στα χρόνια της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, εκδίδονται μνημειώδεις χαρτογραφικές συλλογές (άτλαντες), καθώς και πολύτιμα και πανάκριβα, για την εποχή, εκπαιδευτικά βοηθήματα. Πηγές της σύνθεσής τους ήταν τα έργα των αρχαίων χαρτογράφων (όπως ο Κλαύδιος Πτολεμαίος), στα οποία ανέτρεξαν συστηματικά οι νέοι χαρτογράφοι, εμπλουτίζοντάς τα σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές μεθόδους και ανακαλύψεις της εποχής.

χάρτης 3

Οι χάρτες της συλλογής είναι έργα χαρτογράφων, οι οποίοι έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της επιστήμης τους, όπως οι: Gerardus Mercator (1512-1594), Abraham Ortelius (1527-1598), Joan Blaeu (1596-1673), Johannes (Jan) Janssonius (1588-1664), Nicolas & Guillaume Sanson (1633-1703), Frederick de Wit (1629/30-1706), Johann Baptiste Homann (1664-1724), Pierre Mortier (1661-1711), Olfert Dapper (c. 1635-1689), Vincenzo Maria Coronelli (1650-1718), Johannes Van Keulen (1697-1709), Frederick de Wit (1629/30-1706), Johann Laurenberg (1590-1658) κ.ά.

Αποτυπώνουν το χερσαίο και νησιωτικό ελλαδικό χώρο, συγκεκριμένα γεωγραφικά διαμερίσματα, νησιά και πόλεις της Ελλάδας, αλλά και τα μικρασιατικά παράλια, την περιοχή της Κωνσταντινούπολης και των Στενών των Δαρδανελίων.

Οι ιστορικοί χάρτες που παρουσιάζονται αφορούν μυθολογικά και ιστορικά δρώμενα και γεγονότα. Πηγές τους είναι η ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία (Αργοναυτική Εκστρατεία, Ιλιάδα, Οδύσσεια, Αινειάδα), η αρχαία ελληνική ιστορία: οι Περσικοί Πόλεμοι (492-490 π.Χ. και 480-479 π.Χ.), ο Πελοποννησιακός Πόλεμος (431-404 π.Χ.), η Ανάβαση του Κύρου (401 π.Χ.) και η Κάθοδος των Μυρίων, η Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου (334-323 π.Χ.), τα βασίλεια των Διαδόχων του, η ρωμαϊκή και βυζαντινή ιστορία, αλλά και γεγονότα της νεότερης ιστορίας (των χρόνων που ακολούθησαν την πτώση της Κωνσταντινούπολης (1453), τους Ενετοτουρκικούς Πολέμους (15^ος-17^ος αι.), την Ελληνική Επανάσταση (1821) και τη διαμόρφωση του νέου ελληνικού κράτους) έως τον 20^ό αιώνα (Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913, Μικρασιατική Εκστρατεία 1919-1922). 

χάρτης 2

Ξεχωριστό σημείο αναφοράς της έκθεσης αποτελεί η ανάπτυξη της δωδεκάφυλλης Χάρτας του Ρήγα Βελεστινλή (συλλογή Sylvia Ioannou Foundation), που τυπώθηκε το 1797 στη Βιέννη, ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Φέρει πλήθος μυθολογικών και ιστορικών αναφορών, ενώ ταυτόχρονα ενσαρκώνει το όραμα του Ρήγα για την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους και τον πρωτεύοντα ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή των Βαλκανίων.

χάρτης 6

 Οι θρησκευτικοί χάρτες της έκθεσης αποτυπώνουν τη γεωγραφία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, με επίκεντρο τους Αγίους Τόπους, όπως π.χ. τις περιπλανήσεις των Ισραηλιτών στην Έρημο έως την άφιξή τους στη Γη της Χαναάν, τις περιοχές όπου έζησε και δίδαξε ο Ιησούς, τις περιοδείες των Αποστόλων, αλλά και περιοχές όπου πραγματοποιήθηκαν  Σύνοδοι, καθώς και τα μεγάλα Πατριαρχεία, με την οριοθέτηση των γεωγραφικών τους συνόρων και των ορίων της θρησκευτικής τους δικαιοδοσίας και επιρροής.

Μία ιδιαίτερη όσο και πρωτότυπη ενότητα αποτελούν οι πολιτικοσατιρικοί χάρτες, μία κατηγορία που ξεφεύγει από την αυστηρότητα της επιστημονικής χωροταξικής αποτύπωσης. Χρησιμοποιούν έξυπνα το γεωγραφικό ανάγλυφο για να καταδείξουν, συνοπτικά όσο και ευανάγνωστα, το πολιτικό παρασκήνιο και να ασκήσουν κριτική μέσω της σάτιρας. Από τους πρώτους χάρτες που κυκλοφόρησαν είναι εκείνος του άγγλου γελοιογράφου James Gillray με θέμα του τον ανταγωνισμό μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας. Ανάμεσά τους, πιο γνωστός είναι ο χάρτης του «Μαύρου Χταποδιού», που στη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου 1877, απεικονίζει τη Ρωσία ως χταπόδι, να απλώνει τα πλοκάμια της σε Ανατολή και Δύση.

χάρτης 5

Τέλος, εκτίθενται προμετωπίδες και σελίδες τίτλου από μνημειώδεις χαρτογραφικές εκδόσεις-σταθμούς στην ιστορία της χαρτογραφίας. Πρόκειται για εξαίσιου κάλλους αλληγορικές συνθέσεις, που διακοσμούσαν τη δεύτερη και τρίτη σελίδα ενός άτλαντα και προσκαλούν τον αναγνώστη σε έναν κόσμο άγνωστο, μυστηριώδη, που θα γίνει δικός του, προσφέροντάς του το κλειδί στην εγκυκλοπαιδική γνώση.

χάρτης 7

Περίτεχνοι και ιδιόμορφοι, οι χάρτες της συλλογής αποτυπώνουν την αρχαία και σύγχρονη γεωγραφία και ξεδιπλώνουν μία χαρτογραφική περιήγηση στην πορεία του Ελληνισμού διαμέσου των αιώνων, αναδεικνύοντας τις αέναες διασταυρώσεις του με τους λαούς της Εγγύς Ανατολής και τον πρωτεύοντα ρόλο της περιοχής της ανατολικής Μεσογείου στην ανάπτυξη του πολιτισμού της δυτικής Ευρώπης.

χάρτης 8

Ποια είναι όμως η ερμηνεία της λέξης χάρτης;

Είναι η γραφική απεικόνιση του συνόλου ή τμημάτων της γης επάνω σε επίπεδη ή σφαιρική  επιφάνεια η οποία δείχνει το μέγεθος και τη θέση φυσικών και άλλων χαρακτηριστικών, υπό καθορισμένη κλίμακα και προβολή.  Ο χάρτης λοιπόν, δεν έχει μόνο πολιτιστική αξία, δεν είναι μόνο ένα έργο τέχνης αλλά και ένα ιστορικό έγγραφο και αποτελεί ιστορική πηγή.  Πάντως οι πρώτες απόπειρες  δημιουργίας χαρτών φαίνεται πώς ανάγονται στην αρχαιότητα, αν και υπάρχουν και κάποια δείγματα χαρτών από προϊστορικούς πολιτισμούς στη βόρειο και κεντρική Αμερική.  Οι αρχαιότεροι χάρτες, σύμφωνα με πληροφορίες δημιουργήθηκαν γύρω στο 2300 π.Χ.  Βρέθηκαν στη Βαβυλώνα και σε τάφους της Αιγύπτου.  Σε ό,τι αφορά στην Αρχαία Ελλάδα, ο Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος θεωρείται ότι ήταν ο πρώτος που συνέταξε και σχεδίασε παγκόσμιους χάρτες, σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα και τις γνώσεις της εποχής του.