Συρρικνώνεται επικίνδυνα ο μεγάλος κοραλλιογενής ύφαλος

8 Οκτωβρίου 2012

Ο μεγάλος κοραλλιογενής ύφαλος – Great Barrier Rief (φωτ. NASA)

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, από το 1985 μέχρι σήμερα, ο μεγαλύτερος κοραλλιογενής ύφαλος του κόσμου, που βρίσκεται στις ανατολικές ακτές της Αυστραλίας, έχει χάσει περισσότερα από το μισά κοράλλια του.

Ο μεγάλος κοραλλιογενής ύφαλος (Great Barrier Reef – GBR) είναι ένα από τα πιο σημαντικά φυσικά δώρα της Αυστραλίας και έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Εκτείνεται σε μήκος 2.600 χιλιομέτρων και καταλαμβάνοντας έκταση 344.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και είναι ο μεγαλύτερος κοραλλιογενής ύφαλος στον κόσμο. Περιέχει μια απίστευτη ποικιλία θαλάσσιας ζωής, περιλαμβάνει δε πάνω από 3.000 επιμέρους συστήματα και κοραλλιογενείς υφάλους, με έκταση από 1 έως 10.000 εκτάρια, κοραλλιογενείς νήσους και εκατοντάδες γραφικά τροπικά νησιά με μερικούς από τους κόσμους πιο όμορφες ηλιόλουστες, χρυσαφένιες παραλίες.

Οι Αυστραλοί διαφημίζουν το Great Barrier Reef ως ένα από τα επτά θαύματα του φυσικού κόσμου και αν το δείτε από κάποια απόσταση θα μπορέσετε να καταλάβετε γιατί. Είναι μεγαλύτερο από το Σινικό Τείχος της Κίνας και το μόνο πράγμα στη γη που αποτελείται από ζωντανούς οργανισμούς και είναι ορατό από το διάστημα.

Ωστόσο η κλιματική αλλαγή, η ρύπανση, ένα είδος αστερία (Acanthaster planci), η υπεραλίευση, αλλά και τα ναυτικά ατυχήματα, διαρροές πετρελαίου, και τροπικοί τυφώνες έχουν θέση σε κίνδυνο το μοναδικό αυτό οικοσύστημα του οποίου η κάλυψη μειώθηκε από 28% σε 13,8%, σύμφωνα με τους ερευνητές του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Επιστήμης της Αυστραλίας (Australian Institute of Marine Science – AIMS) που υπολογίζουν ότι κάθε χρόνο o GBR μειώνεται κατά 3,38%.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκτίμηση των ειδικών επιστημόνων ότι από τις απειλές που αναφέρθηκαν σημαντικότατο μέρος της ευθύνης για τη μείωση αυτή έχουν οι τυφώνες (48%) και ο αστερίας Acanthaster planci (42%) που τρέφεται με τη «σάρκα» των κοραλλιών, και κατάφερε να εξαπλωθεί εύκολα τις τελευταίες δεκαετίες, εξαιτίας της αύξησης των θρεπτικών ουσιών της θάλασσας, που προέρχονται από διάφορα λύματα, τα οποία καταλήγουν στον ωκεανό. Μικρότερο μέρος της ευθύνης για τη μείωση του υφάλου έχει η λεύκανση των κοραλλιών (10%).

«Δεν μπορούμε να σταματήσουμε τις καταιγίδες, και την αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών (που είναι η κύρια αιτία της λεύκανσης των κοραλλιών) τις κρίσιμες επιπτώσεις της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής», λέει ο διευθύνων σύμβουλος της AIMS, John Gunn. «Ωστόσο, μπορούμε να δράσουμε για να μειωθούν οι επιπτώσεις από τον Acanthaster planci» συνέχισε ο κ. Gunn και κατέληξε λέγοντας: «Η μελέτη δείχνει ότι σε περίπτωση απουσίας του Acanthaster planci, η κοραλλιογενής κάλυψη θα αυξάνεται κατά 0,89% ανά έτος, έτσι ώστε ακόμη και με απώλειες που οφείλονται σε κυκλώνες και λεύκανση θα υπάρξει αργή ανάκαμψη.»

Πηγές: www.aims.gov.au, wikipedia