Ένα θαύμα στη ζωή μου! Ένα θαύμα η ζωή μου!

της Σταυρούλας Κουμενίδου

Πόσο ήθελε να ζήσει ένα θαύμα ο Αλέξανδρος!

 Ήταν ένα εννιάχρονο παιδί δυνατό, υγιέστατο, έξυπνο. Άκουγε από τους γονείς του διηγήσεις για τη ζωή του Χριστού και ενθουσιαζόταν. Πρόσεχε στη λειτουργία τις ευαγγελικές περικοπές και την ερμηνεία τους από τον πατέρα Θεόδωρο, τον ιερέα της ενορίας του, και θαύμαζε! Πώς ο Χριστός θεράπευσε τον παράλυτο, τον τυφλό, τη συγκύπτουσα! Πώς ανέστησε την κόρη του Ιάειρου και τον γιο της χήρας από τη Ναΐν! Πώς διέταξε την τρικυμία και ηρέμησε και γαλήνεψε η θάλασσα! Πώς χόρτασαν χιλιάδες άνθρωποι με δυο ψάρια και πέντε ψωμιά! Πόσο ήθελε να ζούσε τότε που ο Χριστός ζούσε στη γη ανάμεσα στους ανθρώπους και τους μιλούσε και τους φερνόταν με τόση αγάπη και μ’ ένα άγγιγμά Του έφευγαν οι αρρώστιες και τα τραύματα των ανθρώπων! Πριν κοιμηθεί κάθε βράδυ έκανε την προσευχή του, σταύρωνε το μαξιλάρι του κι έλεγε: «Κάνε και σε μένα, Χριστέ μου, ένα θαύμα!».

Οι μέρες και οι νύχτες περνούσαν κι ο Χριστός δε φαινόταν ν’ απαντά στην επιθυμία του Αλέξανδρου. Όλα στη ζωή του ήταν φυσιολογικά, συνηθισμένα, καθημερινά…

Σήμερα στο σχολείο ήρθε να τους μιλήσει ένας μελισσοκόμος. Τους κάνει μια προβολή σχετική με την κυψέλη και τη ζωή των μελισσών. Έχει φέρει μαζί του και μια κερήθρα. Όλα τα παιδιά θαυμάζουν την τέλεια οργάνωση της κυψέλης, τη σοφία με την οποία λειτουργούν αυτά τα μικρά πλασματάκια, την ακούραστη προσπάθειά τους. Πώς καταλαβαίνουν πού θα βρουν τη γύρη, πώς φτιάχνουν τα κελιά μεγάλα ή μικρά ανάλογα αν θα βγάλουν βασίλισσες ή εργάτριες, πώς πετούν έξω από την κυψέλη τους κηφήνες, πώς φτιάχνουν το νέο μελίσσι!

Για τον Αλέξανδρο αυτό το μάθημα είναι μια αποκάλυψη. Είναι η αποκάλυψη του θαύματος που τόσον καιρό προσδοκούσε. Ρουφάει κάθε λέξη του μελισσοκόμου και τυπώνει στο μυαλό του κάθε εικόνα που βλέπει. Είναι σαν ν’ ανοίγει ο ουρανός και του δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση: «Εδώ είναι το θαύμα, Αλέξανδρε! Είναι συνεχώς μπροστά σου!».

Από εκείνη τη στιγμή ο μικρός Αλέξανδρος αναζητεί παντού το θαύμα. Και το βρίσκει. Κάθε μέρα μια απίστευτη αποκάλυψη στα παιδικά του ματάκια και στην αθώα του ψυχή.

Βρίσκει το θαύμα στο μικρό του αδελφάκι που γεννήθηκε πριν λίγο καιρό κι η μανούλα του τού εξηγεί πώς ενώθηκαν δυο απειροελάχιστα κύτταρα κι έφτιαξαν όλο αυτό το σωματάκι που τα έχει όλα τόσο όμορφα συνταιριασμένα! Δεν είναι κι αυτό μια ανάσταση σαν εκείνη στη Ναΐν και στο σπίτι του Ιάειρου!

Βρίσκει το θαύμα στους καρπούς που τρώει, στο νόστιμο μήλο, στο ζουμερό πορτοκάλι, στην μπανάνα, στα καρύδια και στα μύγδαλα. Όλα τα πήραν απ’ τα δέντρα που ποτίστηκαν με το ίδιο νερό κι όμως έγιναν αυτά τα υπέροχα φρούτα που είναι τόσο διαφορετικά στη γεύση και τόσο ωφέλιμα και χορταστικά και του θυμίζουν τον Κήπο της Εδέμ!

Βλέπει το θαύμα το βράδυ στον ουρανό που είναι γεμάτος άστρα ή στην καταιγίδα που έρχεται τρομακτικά με βροντές και αστραπές κι ύστερ’ από λίγη ώρα όλα καταπαύουν και ηρεμούν και του θυμίζουν τη γαλήνη που έφερε ο Χριστός στην Τιβεριάδα!

Το βρίσκει στη ζωή των ζώων από τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα. Πώς το κάθε είδος μεγαλώνει και ξέρει να φυλάγεται από τους εχθρούς του και να αναζητά την τροφή του και να φτιάχνει τη φωλιά του!

Βρίσκει το θαύμα στον ίδιο του τον εαυτό που είναι ένα γερό και εύρωστο παιδί και μεγαλώνει και χαίρεται! Κι η ψυχούλα του γεμίζει χαρά κι ευγνωμοσύνη.

«Σ’ ευχαριστώ, Χριστέ μου!»λέει κάθε βράδυ στην προσευχή του, «Σ’  ευχαριστώ   που ζω μέσα σ’ ένα θαύμα!».

Αφήγηση: Κατερίνα Σαββοπούλου, δασκάλα