«Νέα Ακρόπολη»: Πολιτιστικός/φιλοσοφικός οργανισμός ή αίρεση;-1

Ο πόλεμος με σκοπό τη διάβρωση της ορθόδοξης χριστιανικής αλήθειας συνεχίζεται ως τις ημέρες μας από τις διάφορες σύγχρονες αιρέσεις, όπως είναι οι Χιλιαστές-Μάρτυρες του Ιεχωβά, Αντβεντιστές  (της Έβδομης Ημέρας), η κίνηση της  Νέας Ακρόπολης, με την οποία και θα ασχοληθούμε  και πολλές άλλες.

Στην παρούσα μελέτη  θα γίνει μια μικρή αναφορά για την πολύ λίγο γνωστή κίνηση-αίρεση στο ελληνικό κοινό «Νέα Ακρόπολη». Η αίρεση αυτή  όπως ερευνήσαμε στην ελάχιστη ελληνική βιβλιογραφία που υπάρχει, είναι ένας διεθνής Πολιτιστικός και Φιλοσοφικός Οργανισμός που δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 55 χώρες. Οι οπαδοί της ανέρχονται στον αριθμό των 15.000 και άνω, ενώ οι εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι της εκφράζονται σε περισσότερες από 15 γλώσσες με τα καλλίτερα λόγια για την επικίνδυνη αίρεση αντιπροσωπεύοντας με αυτόν τον τρόπο ένα πλατύ φάσμα των θρησκευτικών της πεποιθήσεων, εθνικών προελεύσεων και πολιτισμών.

Στη συνέχεια γίνεται μια προσπάθεια εκθέσεως  των διάφορων στοιχείων που έχουν σχέση με την ίδρυση, την διδασκαλία και το στόχο της αίρεσης, καθώς επίσης τις κοινωνικές αντιλήψεις, τις πολιτικές απόψεις  και τις διάφορες τάξεις στις οποίες απευθύνεται και που τις αντιπροσωπεύει.

Η «Νέα Ακρόπολη» διατηρεί 11 γραφεία στην Ελλάδα, εκ των οποίων τα 9 αποκαλούνται πυρήνες και τα 3 είναι βοηθητικά. Στην χώρα μας επιπλέον υπάρχουν ελάχιστες προσφυγές στη δικαιοσύνη εναντίον της αίρεσης που οι περισσότερες απασχόλησαν τα αστικά δικαστήρια. Η Οργάνωση ως επικίνδυνη που είναι βρίσκεται σε άμεση  παρακολούθηση της ευρωζώνης, για πιθανά οικονομικά εγκλήματα και για παραβίαση των νόμων περί προσωπικών δεδομένων και ατομικών ελευθεριών. Η Εκκλησία της Ελλάδος την καταχωρεί ανάμεσα στις 20 πιο επικίνδυνες αιρέσεις – οργανώσεις που δρουν στην χώρα μας,  ενώ η θέση της στη λίστα ακολουθεί  αμέσως μετά την εκκλησία της Σαϊεντολογίας. Η Οργάνωση διαθέτει επίσης διεθνείς εκδόσεις και αρκετές από αυτές στα ελληνικά με τοπικό περιεχόμενο, ενώ συνεργάζεται με εκδοτικούς οίκους που εκδίδουν τα περιοδικά τους, έχοντας ως  θεματολογία του ενδιαφέροντός της καθώς επίσης διατηρεί και δημοφιλή ιστοσελίδα με ανάλογο περιεχόμενο.

Σε γενικές γραμμές, η «Νέα Ακρόπολη» είναι μία «αποκρυφιστική» ομάδα που διοργανώνει διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως θεατρικές παραστάσεις, κινητές μονάδες αιμοδοσίας, διάφορες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, όπως σε νοσοκομεία για τον πονεμένο άνθρωπο, εκδίδει βιβλία, προωθεί τον εθελοντισμό και την οικολογία με προκάλυμμα την ενότητα, την ειρήνη και την αγάπη μεταξύ των προσώπων με αρχικό σκοπό το ενδιαφέρον και την προσέλκυση νέων μελών στην οργάνωση. Η προώθηση ενός Ιδεώδους παγκόσμιας συναδελφοσύνης που βασίζεται στο σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, είναι ο άμεσος στόχος της αίρεσης πέρα από τις διαφορές φυλετικές, μορφωτικές, θρησκευτικές, κοινωνικές ή φύλου σχέσεις.

Η αγάπη για τη γνώση, το σύμπαν, τη φύση και τον άνθρωπο προωθείται    μέσα από τις συγκριτικές μελέτες των διαφόρων φιλοσοφιών, θρησκειών, επιστημών και τεχνών. Η αγάπη για τη γνώση και την αλήθεια ξεκινά από την ανάγκη του καθενός να κατανοήσει τον κόσμο του και τα περί του εαυτού του.
Τα καλύτερα στοιχεία που έχει μέσα του ο κάθε άνθρωπος χρειάζονται ανάπτυξη, ώστε να προωθούνται για τη βελτίωσή του και την ένταξή του στη φύση και στην κοινωνία, όχι ως απλό παρατηρητή αλλά ως ενεργό πολίτη που να συμμετέχει σε ένα κόσμο που χρήζει την άμεση βελτίωση.

Ίδρυση-διδασκαλία-στόχος-αντιλήψεις-πολιτικές απόψεις-διάφορες τάξεις-νέα φυλή-αγγελιαφόρος

Η αιρετική αυτή οργάνωση έγινε γνωστή στο ελληνικό κοινό από τον Γεώργιο Α. Πλάνα το 1981 φέρουσα την ονομασία «Φιλοσοφικό Κέντρο Νέα Ακρόπολη», αλλά όμως στην ουσία επρόκειτο για την οργάνωση που είχε ιδρύσει ο Αργεντινός Jorg Augel Livranga Rizzi (Αργεντινή 1957). Στην αίρεση αυτή ανήκει επίσης και μία άλλη οργάνωση έχουσα την ονομασία «Φυσικοθεραπευτικό Κέντρο Πρωτοποριακής Έρευνας Σέραπις» ή «Κέντρο Σέραπις».

Η διδασκαλία της αιρετικής αυτής οργάνωσης είναι ολοκληρωτικά επικίνδυνη για τον κάθε άνθρωπο. Σύμφωνα με τον π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο, η Νέα Ακρόπολη μας λέγει πως «θέλει  να κατασκευάσει ένα Νέο Άνθρωπο, μία Νέα και καλύτερη νοοτροπία για ένα Νέο και καλύτερο για όλους Κόσμο. Ο νέος κόσμος θα γίνει αφού δημιουργηθεί ο νέος άνδρας και η νέα γυναίκα που θα αρμόζουν στην εποχή του Νέου Αιώνα», θα είναι ο «Νέος Άνθρωπος, ο αληθινός άνθρωπος».

Η οργάνωση έχει ακόμη ως στόχο της «να δημιουργήσει τη νέα φυλή, την τάξη της εξουσίας». Στη διαδικασία αυτή φθάνει κάποιος με μια σειρά ενεργειών της αυτοεξέλιξης. Υποστηρίζουν πως στο «Νέο Κόσμο» ως πολίτες αυτού, θα αναγνωριστούν μόνο όσοι κατορθώσουν να εξέλθουν από την  άρρωστη πνευματική τους «νηπιότητα». Οι ευθύνες δε που θα αναλάβουν οι πολίτες θα είναι ανάλογες με το βαθμό της εσωτερικής εξέλιξης του κάθε ατόμου.

Σύμφωνα με την αντίληψη της αιρετικής κίνησης οι λαοί διευθύνονται από τα «σιδερένια αφεντικά της ιδεολογικής κατοχής» οι οποίοι έχουν «σάπια καρδιά». Όμως μέσα από αυτή τη σαπίλα θα βλαστήσουν οι νέοι βλαστοί μιας «Νέας Εποχής». Εδώ βλέπουμε και τις επιδράσεις που δέχεται από Νέα Εποχή  η οργάνωση. Δυστυχώς όμως η ίδια δεν αποκαλύπτει προς τα έξω ποιες είναι οι αληθινές και ύπουλες προθέσεις της. Στο βιβλίο τους «Εγχειρίδιο του Οδηγητού», που είναι απόρρητο και θεωρείται ως το ευαγγέλιο της κίνησης, ο Livranga αναφέρει: «Η προπαγάνδα πρέπει να προσφέρει εικόνα που να προσελκύει, εικόνα προσωπικής ευχαρίστησης, χωρίς να υποψιάζεται κάποιος πως οι άνθρωποι καλούνται ν’ αλλάζουν τρόπο ζωής και πως επιφορτίζονται με μεγάλες θυσίες ή προσπάθειες. Όταν δεθούν με την ομάδα, τότε μας κατανοούν και θεωρούν παράσημο τις θέσεις που προηγουμένως θα τους έφερναν φόβο». Για να φθάσουν λοιπόν οι άνθρωποι στο «Νέο Κόσμο» πρέπει να εξοντωθεί η δημοκρατία, που είναι η αράχνη και η «συνεχής πηγή δυστυχίας», δηλαδή να επικρατήσει η αναρχία. Ο «Νέος Κόσμος» θα κυβερνάται από ομάδα  «φιλοσόφων» υποστηρίζει η οργάνωση.

Σύμφωνα με το «Εγχειρίδιο του Οδηγητού», η εξουσία για να έχει επιτυχία πρέπει πάντα  να εκφράζεται από το πνεύμα της τελειοποίησης και της ολοκλήρωσης. Όσοι από τους ανθρώπους δεν κατέχονται από αυτή την επιθυμία, είναι βλάκες ή και ανόητοι Βούδες. Επιπλέον δε, όποιος δεν έχει μέσα του τη δύναμη να είναι οδηγητής των ανθρώπων, δεν πρέπει να εξοντώνεται, αλλά απεναντίας προτιμότερο είναι να γίνεται  υπηρέτης των άλλων συνανθρώπων του.

 Η αιρετική αυτή οργάνωση διαμορφώνει μέσα από τη διδασκαλία της διάφορες τάξεις, που φέρνουν την ονομασία, «Λόγοι». Έτσι λοιπόν η «τάξη της εξουσίας» αποτελείται από τους «Ανωτέρους Ανθρώπους», που οδηγούν τους «λιγότερο ικανούς». Είναι οι «κυβερνήτες» και οι «Ώριμοι πνευματικά Μύστες». Κατά την ομάδα αυτή οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους. Εκτός από την «τάξη της εξουσίας», υπάρχει και η τάξη ο «Λόγος» των «γυναικείων ταγμάτων». Στην κίνηση το αρσενικό είναι το σύμβολο που πάντα εξουσιάζει. Τέλος μια τρίτη «τάξη» είναι οι ταξιαρχίες των εργατών.

Αυτή η ρατσιστική οργάνωση δεν έχει πρόβλημα να εμφανίζεται προς τα έξω με νομοταγές προσωπείο, να προβάλλεται ως φλογερός υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών θεσμών. Όμως η πραγματική θέση και αξιολόγηση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών φαίνεται καθαρά στα έντυπά της που κυκλοφορεί και τα οποία  δεν διανέμονται στο ευρύτερο κοινό: Στην κορυφή του «Νέου Κράτους» θα είναι ο «Ένας», ο «περισσότερο δυνατός και έξυπνος». Το δημοκρατικό σύστημα  θα πάψει να υπάρχει, γιατί αυτό κυριαρχεί και ευδοκιμεί μόνο στους λαούς που βρίσκονται σε «υπεράνθρωπη κατάσταση». Εδώ έχουμε ένα επηρεασμό από τον υπεράνθρωπο του Νίτσε. Είναι ο «Αγγελιαφόρος της Νέας Ακρόπολης», εκείνος που διακηρύσσει: «εγώ είμαι ο σπόρος, ο άνθρωπος του 21^ου αιώνα είναι ο σπόρος…». Είναι ο πρόδρομος και ο Αγγελιαφόρος. Οι σπόροι δεν αναπτύσσονται πάνω σε πέτρες. Γι’ αυτό είναι εδώ να τους συνδράμει.