D-Day: Η απόβαση στη Νορμανδία (6 Ιουνίου 1944)

H D-Day προκαλούσε δέος ακόμη και στον Στάλιν. Ο ίδιος έγραψε στον Τσώρτσιλ ότι «ποτέ στα χρονικά του πολέμου δεν έχει αναληφθεί ένα τέτοιο εγχείρημα». Όλοι όσοι έλαβαν μέρος, στρατιώτες, ναύτες ή αεροπόροι, δεν θα το λησμονούσαν ποτέ.

Τίτλος: D-Day, Υπότιτλος: Η απόβαση στη Νορμανδία, Συγγραφέας – Συντελεστές: Beevor, Antony, Μετάφραση: Κοκκορόγιαννης, Κώστας, Εκδότης: Γκοβόστης, ISBN: 960-446-100-4, Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο, Σχήμα: 15χ23 εκ., Σελίδες: 700

Ποτέ δεν είχε επαναληφθεί ένα εγχείρημα σε τόσο μεγάλη κλίμακα και με τόσο ενδελεχή σχεδιασμό, όμως, παρότι τα προγεφυρώματα εξασφαλίστηκαν, σύντομα κατέστη σαφές ότι κατά το επόμενο στάδιο οι δυσκολίες θα ξεπερνούσαν κάθε πρόβλεψη. Οι φυσικοί φράκτες της Νορμανδίας με την πυκνή βλάστηση προσέφεραν ιδανική κάλυψη στον αμυνόμενο, και οι Γερμανοί, ιδίως οι μεραρχίες των Waffen-SS, πολέμησαν έξυπνα, άγρια και απεγνωσμένα. Οι βρετανικές, καναδικές και αμερικανικές δυνάμεις ενεπλάκησαν σε μάχες, των οποίων η βαναυσότητα συχνά ήταν ανάλογη με αυτή του Ανατολικού Μετώπου. Καθώς οι απώλειες αυξάνονταν ραγδαία, μεγάλωνε και η ένταση ανάμεσα στους κύριους διοικητές των δύο πλευρών.

Οι Γάλλοι άμαχοι υπέστησαν φοβερά δεινά. Ακόμη και την ώρα της Απελευθέρωσης η χαρά τους αμαυρώθηκε από άσχημες εμπειρίες. 0 πόλεμος στη Βόρεια Γαλλία σημάδεψε όχι μόνο μία γενιά ανθρώπων, αλλά ολόκληρο το μεταπολεμικό κόσμο, επηρεάζοντας βαθιά τις σχέσεις ανάμεσα στην Αμερική και την Ευρώπη. To D-DAY είναι η πιο γλαφυρή και τεκμηριωμένη ιστορική καταγραφή για τη μάχη της Νορμανδίας, καθώς περιλαμβάνει αχρησιμοποίητο αλλά και νέο υλικό από περισσότερα από τριάντα αρχεία έξι χωρών και προσφέρει μια νέα και σημαντική εξιστόρηση αυτών των γεγονότων. Όπως συμβαίνει και στα βιβλία Στάλινγκραντ και Βερολίνο-Η Πτώση 1945, μέσα από τη συναρπαστική αφήγηση του Antony Beevor αναβιώνει ολόκληρη η εποχή του πολέμου.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο:

ΑΚΤΗ ΑΠΟΒΑΣΗΣ OMAHA

Ο ΣΤΟΧΟΣ της 1ης και της 29ης Αμερικανικής Μεραρχίας Πεζικού ήταν η ακτή Omaha, μια μακριά, ελαφρώς καμπυλοειδής λωρίδα ακτογραμμής. Από τη θάλασσα, η ακτή φαινόταν να καταλήγει στα δεξιά σε πελώρια βράχια. Έξι χιλιόμετρα δυτικότερα βρισκόταν το ακρωτήριο Pointe du Hoc. Εκεί έπρεπε να αναρριχηθεί ένα τάγμα Rangers, για να εξουδετερώσει μια γερμανική πυροβολαρχία.

Το μεγαλύτερο τμήμα της ακτής κατέληγε σε ένα ψήλωμα με βότσαλα, που δημιουργούσε ένα φυσικό ανάχωμα. Πέρα από αυτό το ανάχωμα υπήρχε μια βαλτώδης έκταση καλυμμένη με αγριόχορτα, ενώ λίγο πιο πάνω υψώνονταν οι απόκρημνες αμμώδεις πλαγιές, που σκεπάζονταν με βρύα και λειχήνες. Αυτές οι πλαγιές, ύψους 30 έως 45 μέτρων, δέσποζαν σε ολόκληρο τον κόλπο. Κατά μήκος αυτής της κρημνώδους κατωφέρειας, από τα ανατολικά προς τα δυτικά, ήταν χτισμένα τα χωριά Colleville-sur-Mer, Saint- Laurent-sur-Mer και Vierville-sur-Mer. Πέντε απόκρημνα φαράγγια οδηγούσαν στις κορυφές των υψωμάτων. Αυτές ήταν οι μόνες περιοχές προς τις οποίες θα μπορούσαν να κινηθούν τα οχήματα από την παραλία, αλλά όλες οι προσβάσεις καλύπτονταν από γερμανικές θέσεις άμυνας και φωλιές πολυβόλων. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίον ο Λοχαγός Scott-Bowden είχε προειδοποιήσει τον Αντιστράτηγο Bradley ότι η Omaha ήταν μια τοποθεσία εντελώς ακατάλληλη για επιθέσεις.

Ο Υποστράτηγος Leonard Τ. Gerow, διοικητής του 5ου Σώματος Στρατού, θεωρούσε ότι ήταν προτιμότερο να ξεκινήσει η επιχείρηση κατά τη διάρκεια της άμπωτης και υπό την κάλυψη του σκότους. 0 Ρόμελ είχε διατάξει την κατασκευή ενός φοβερού συστήματος υποθαλάσσιων εμποδίων κατά των αποβατικών σκαφών, που περιελάμβανε ναρκοθετημένους πασσάλους, «εχίνους» («σκαντζόχοιρους») από ατσάλινα δοκάρια και ορθογώνιες κατασκευές που ήταν γνωστές ως «βελγικές πύλες».

…

«Όταν ο καταπέλτης έπεσε, αρχίσαμε να δεχόμαστε πυρά κατευθείαν μέσα στο σκάφος μας», έγραψε ένας στρατιώτης του 116ου Συντάγματος στο δυτικό τμήμα της Omaha. «Οι τρεις ομαδάρχες μπροστά μου, καθώς και άλλοι, χτυπήθηκαν. Κάποιοι άνδρες πήδηξαν από τα πλαϊνά του αποβατικού σκάφους. Δύο ναύτες πυροβολήθηκαν. Εγώ έπεσα μέσα στο νερό, που μου έφθανε έως τον αστράγαλο. Προσπάθησα να τρέξω, αλλά η στάθμη του νερού ανέβηκε έως τη μέση μου απότομα. Προσπάθησα έρποντας να κρυφτώ πίσω από ένα ατσάλινο εμπόδιο που υπήρχε στην ακτή. Οι σφαίρες εξοστρακίστηκαν πάνω του και διαπέρασαν το σακίδιό μου χωρίς να με πετύχουν. Όμως. άλλες σφαίρες πέτυχαν τους περισσότερους από τους συναδέλφους μου».

…

Ένας στρατιώτης, που πήδηξε μέσα σε νερό βάθους ενάμισι μέτρου, θυμόταν ότι «σφαίρες εξαπολύονταν από όλα τα σημεία του ορίζοντα κι έπεφταν μέσα στο νερό, ακριβώς δίπλα μου και μπροστά μου. Τότε αναλογίστηκα όλα τα αμαρτήματά μου και προσευχήθηκα με κατάνυξη, όπως ποτέ άλλοτε στη ζωή μου».29 Ένας άν- δρας του 1ου Τάγματος του 116ου Συντάγματος Πεζικού είδε από κοντά το τέλος ενός ευλαβούς υπαξιωματικού, του λοχία «Pilgrim» Robertson. Αυτός «είχε μια ανοιχτή πληγή ψηλά στο δεξί μέρος του μετώπου του και βάδιζε σε κατάσταση αλλοφροσύνης μέσα στο νερό χωρίς να φορά το κράνος του. Έπειτα άρχισε να προσεύχεται γονυπετής κρατώντας το ροζάριο στα χέρια του. Εκείνη τη στιγμή τα θανατηφόρα διασταυρούμενα πυρά των Γερμανών τον έκοψαν στη μέση».

Ο ANTONY BEEVOR σπούδασε στο Winchester και το Sandhurst. Ως μόνιμος Αξιωματικός της της Ίλης Ουσάρων υπηρέτησε στη Γερμανία και την Αγγλία μέχρι που παραιτήθηκε από το στρατό μετά από πέντε χρόνια υπηρεσίας. Είναι παντρεμένος με την Artemis Cooper, σε συνεργασία με την οποία έγραψε το Paris after the Liberation, 1944-1949. Και οι δύο έχουν ανακηρυχθεί Chevalier de Γ Ordre des Arts et des Lettres από τη Γαλλική Κυβέρνηση.
Έχει εκδώσει αρκετά μυθιστορήματα, ενώ στα έργα του περιλαμβάνονται τα: Κρήτη-Ή Μάχη και η Αντίσταση (βραβείο Runciman), Βερολίνο-Ή Πτώση 1945 (βραβείο Longman-History Today Trustees), Στάλινγκραντ (βραβείο Samuel Johnson, βραβείο Ιστορίας Wolfson και βραβείο Λογοτεχνίας Hawthornden), To μυστήριο της Όλγας Τσέχοβα, Ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος, 1936-1939 και Ένας Συγγραφέας στον Πόλεμο-0 Βασίλι Γκρόσμαν με τον Κόκκινο Στρατό. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε τριάντα γλώσσες και έχουν πουλήσει περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα.