Η αλλοτρίωση του σύγχρονου αθλητισμού

Με το παρόν σημείωμα θέλω να σκιαγραφήσω σε γενικώτατες και αδρές γραμμές πως αντιλαμβανόταν η αρχαία ελληνική σκέψη τον αθλητισμό, για να καταδειχθεί σαφώς η απόκλιση του συγχρόνου αθλητισμού από το αυθεντικό αρχαίο αθλητικό πνεύμα, όπως είναι εκπεφρασμένο οπό τούς αριστείς της αρχαίας ελληνικής διανοήσεως. Χάριν της ιστορίας να σημειώσουμε ότι οι αρχαίοι Ολυμπιακοί αγώνες ετελέσθησαν το πρώτον το 776 π.Χ. στην Ολυμπία της Ηλείας και καταργήθηκαν το 393 μ.Χ. από τον Μέγα Θεοδόσιο ως απάδοντες προς το πνεύμα του Χριστιανισμού.

 Όμηρος και αθλητισμός

Ήδη από τον Όμηρο, “τόν ἡγεμόνα τῆς ἑλληνικῆς παιδείας”, έχουμε την πρώτη νύξη για την ασχολία και επίδοση των Ελλήνων σε αθλητικές δραστηριότητες. Όμως, όπως σαφώς καταφαίνεται από την προσβλητική προς τον Οδυσσέα απάντηση του Ευρυάλου η αθλητική δραστηριότητα αντιδιαστέλλεται προς κάθε εμποροναυτική δραστηριότητα πού αποσκοπεί στην κτήση κέρδους: «Καί τοῦ ἀπάντησε τότε ὁ Εὐρύαλος μέ λόγια προσβλητικά: Ναί, ναί, ξένε, γιατί δέν μοιάζεις μέ ἄνθρωπο πού ἔχει ἐμπειρία στούς ἀγῶνες, πού ξέρει ὁ κόσμος, ἀλλά μοῦ φαίνεσαι ἕνας ἀπό κείνους, πού, περιπλανώμενοι μέ πολύκοπα πλοῖα, ἐπιβλέπουν τούς ναῦτες, πού εἶναι ἔμποροι καί καταγράφουν τά φορτία κι ὁ νοῦς τους εἶναι στά ἐμπορεύματα καί στά ἀποταμιευμένα κέρδη. Καθόλου δέν μοιάζεις μέ ἀθλητή».Τώρα κατά πόσον η όλη σύγχρονη αθλητική δραστηριότητα είναι αμέτοχη και δεν αποβλέπει σε χρηματικό κέρδος είναι ζήτημα εκτός πάσης συζητήσεως.