Ένας Αυτόνομος που μαρτύρησε για το Νόμο της Χάριτος

12 Σεπτεμβρίου 2014

Άγιος Ιερομάρτυρας Αυτόνομος ( 12 Σεπτεμβρίου)

 

Ο γενναίος αυτός αγωνιστής της ευσεβείας Αυτόνομος ήταν επίσκοπος στην Ιταλία την εποχή των συναυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού. Όταν ξέσπασε ο διωγμός κατά της Εκκλησίας του Χριστού (303), ο άγιος ιεράρχης εγκατέλειψε την πόλη του και μετέβη στο χωριό Σωρεοί της Βιθυνίας, δεξιά του κόλπου της Νικομήδειας. Εκεί τον φιλοξένησε κάποιος χριστιανός, ονομαζόμενος Κορνήλιος. Κατά την παραμονή του στους Σωρεούς ο άγιος έκτισε ναό προς τιμήν του αρχαγγέλου Μιχαήλ, όπου χειροτόνησε διάκονο τον Κορνήλιο. Του παρέδωσε έπειτα την φροντίδα του ναού και των πιστών και αναχώρησε στην Λυκαονία και Ισαυρία, για να κηρύξει τον λόγο του Θεού. Επιστρέφοντας στην Βιθυνία, χειροτόνησε τον Κορνήλιο ιερέα.

agios_autonom

Εκεί έμαθε ότι ο Διοκλητιανός στην Νικομήδεια, πνέοντας μένεα κατά των χριστιανών, αναζητούσε και τον ίδιο εξ αιτίας της δράσεώς του. Προκειμένου να αποφύγει τον πειρασμό μετέβη στο Μαντίνιο και στην Κλαυδιούπολι, κοντά στον Εύξεινο Πόντο, για να σπείρει και εκεί τον λόγο της αλήθειας. Κατά την επιστροφή του στους Σωρεούς χειροτόνησε τον Κορνήλιο επίσκοπο και ακούραστος συνέχισε την ιεραποστολική του δράση στα δυτικά μέρη της Μ. Ασίας, από όπου ξερρίζωσε την πλάνη της ειδωλολατρίας και εφύτευσε τον λόγο της πίστεως.

Επανερχόμενος πάλι στους Σωρεούς, επισκέφθηκε το γειτονικό χωριό Λίμνες, όπου με την διδασκαλία του οδήγησε τους περισσότερους κατοίκους στο φως της θεογνωσίας και τους βάπτισε. Βλέ­ποντας οι νεοφώτιστοι τους ειδωλολάτρες συγχωριανούς τους να συνεχίζουν τις θυσίες στα είδωλα, την ημέρα της εορτής κάποιου δαίμονος, γεμάτοι ζήλο και ιερή οργή, όρμησαν στο ειδωλείο και συνέτριψαν όλα τα αγάλματα. Από τότε οι ειδωλολάτρες καραδο­κούσαν να λάβουν εκδίκηση. Όταν δε ο αρχιερεύς του Θεού Αυτόνομος ήλθε στους Σωρεούς για να τελέσει την αναίμακτη θυσία, οπλισμέ­νοι με ξύλα και σίδερα εισέβαλαν ξαφνικά στον ναό, κτύπησαν όσους βρήκαν εκεί και φόνευσαν τον άγιο μπροστά στην αγία Τράπεζα την ώρα που λειτουργούσε, ώστε να προσφέρει την ίδια του την ζωή ως «θυσίαν ευάρεστον τω Θεώ», κατά μίμηση του Υιού και Λόγου του Θεού. Μετά το μαρτύριό του θεοφιλείς πιστοί ενταφίασαν με λαμ­πρότητα το ιερό του λείψανο και έκτισαν ναό επάνω στον τάφο του. Για πολλούς αιώνες το ιερό σκήνωμα του αγίου Αυτονόμου έμενε σώο και ακέραιο, διασώζοντας αδιάφθορο τον χαρακτήρα της μορ­φής και αυτές ακόμη τις τρίχες της κεφαλής και της γενειάδος.

 

(Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Σεπτέμβριος, εκδ. Ίνδικτος, σ.122-123)