Λουθηρανική Εκκλησία & παρεμβατικές αναπαραγωγικές τεχνικές

Τις πολλές δυνατότητες που προσφέρουν στα άτεκνα ζεύγη για την απόκτηση παιδιών οι παρεμβατικές αναπαραγωγικές τεχνικές καθώς και τα περίπλοκα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν από την εφαρμογή τους και χρειάζονται κριτική μελέτη, κατανοεί και η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία, η οποία θεωρεί καθήκον της να καθορίσει τη στάση της έναντι αυτών και να παρέχει πνευματική στήριξη και βοήθεια στα άτεκνα ζεύγη κατά τις συζητήσεις τους για τα θέματα αυτά.

Έτσι, αποδέχεται ως τεχνικές που δεν έρχονται σε αντίθεση με τις χριστιανικές ηθικές αξίες και δεν παραβιάζουν το θέλημα του Θεού την τεχνητή σπερματέγχυση και την εξωσωματική γονιμοποίηση, οι οποίες εφαρμόζονται με χρήση γεννητικού υλικού του ζεύγους χωρίς να υπάρχει δημιουργία και καταστροφή πλεοναζόντων εμβρύων μετά από αληθινή επιθυμία του ζεύγους για το παιδί και ετοιμότητα αυτού για να προσφέρει στο παιδί σωματικά, συναισθηματικά, πνευματικά, κοινωνικά. Aπορρίπτει όμως ως τεχνικές ύποπτες και ασυμβίβαστες με τη χριστιανική ηθική την τεχνητή σπερματέγχυση και την εξωσωματική γονιμοποίηση που εφαρμόζονται με χρήση γεννητικού υλικού δότη/τριας[1], επειδή με τη χρήση γεννητικού υλικού προερχόμενου από δότη/τρια δημιουργούνται πολλά ηθικά, συναισθηματικά και νομικά προβλήματα δια της εισαγωγής του/της δότη/τριας ανάμεσα στο ζεύγος και διαμορφώνονται νέες οικογενειακές δομές και σχέσεις.

Παράλληλα, απορρίπτει με ευρεία συναίνεση ως ασυμβίβαστη με τη χριστιανική ηθική την δωρεά των πλεοναζόντων εμβρύων της εξωσωματικής για την καταλήγουσα στην απώλεια της εμβρυικής ζωής επιστημονική έρευνα, διότι το έμβρυο στη περίπτωση αυτή χρησιμοποιείται ως μέσο για την επίτευξη ενός σκοπού[2] δίχως ν’ αναγνωρίζεται ότι σε κάθε φάση της ζωής του έχει εγγενή αξία και αξιοπρέπεια και δικαιούται να ζήσει και ν’ απολαμβάνει σεβασμό[3], αφού η σύλληψη και η ανάπτυξή του είναι έκφραση της θέλησης του Θεού να δημιουργήσει ένα ανθρώπινο ον και από τη στιγμή της σύλληψης υπάρχει σε σχέση με το Θεό ως εικόνα Του[4].

Ως πρακτική ασυμβίβαστη με τη χριστιανική ηθική αξιολογεί και κατά συνέπεια απορρίπτει και τη δωρεά των πλεοναζόντων εμβρύων της εξωσωματικής σε άλλα άτεκνα ζεύγη παρά τη διατύπωση στο χώρο της της άποψης ότι η δωρεά εμβρύων σε άτεκνα ζεύγη είναι πράξη βαθιάς χάριτος και αγάπης με μεγάλη ηθική αξία. Η απόρριψη της δωρεάς εμβρύων σε άτεκνα ζεύγη από την Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία, που ορίζει την οικογένεια ως μια σταθερή δομή σχέσεων, οφείλεται στο ότι στην περίπτωση αυτή αφενός μεν αποπροσωποποιείται το έμβρυο και χρησιμοποιείται ως μέσο για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του άτεκνου ζεύγους, αφετέρου δε διαταράσσονται η δομή της οικογένειας και οι οικογενειακές σχέσεις με την παρέμβαση ανάμεσα στο ζεύγος των προσώπων που δώρισαν το έμβρυο, τα οποία είναι δύσκολο να διαχωριστούν από το έννομο συμφέρον προς το παιδί.

Τη διαταραχή της δομής της οικογένειας και των οικογενειακών σχέσεων και τα σοβαρά προβλήματα που είναι δυνατόν να δημιουργηθούν σ’ όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα ακόμη και στο ίδιο το παιδί εκλαμβάνει η εν λόγω Εκκλησία ως σοβαρούς λόγους για να θεωρεί και την παρένθετη μητρότητα πρακτική μη ηθική και να την απορρίπτει[5].

Ωστόσο, στο χώρο της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας υπάρχουν λόγιοι που θεωρούν τις τεχνικές της παρεμβατικής γονιμοποίησης ασυμβίβαστες με τις Λουθηρανικές πεποιθήσεις και ηθικές αξίες. Σ’ αυτούς ανήκει και η Jennifer Lahl που αμφισβητεί ακόμη και τη δαπάνη χρημάτων για τις τεχνικές αυτές, καθώς θεωρεί ότι η διδασκαλία της Αγίας Γραφής για την ενότητα της συζυγικής πράξης και της αναπαραγωγής με την εφαρμογή των τεχνικών αυτών παραβιάζεται, στη διαδικασία της δημιουργίας του εμβρύου εμπλέκονται διαδικασίες ευγονικής προσβάλλουσες την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ανθρώπινη ζωή τερματίζεται με την κατάψυξη και την καταστροφή πλεοναζόντων εμβρύων κι εμπορευματοποιείται, όταν αγοράζονται ωάρια και σπερματοζωάρια και πληρώνονται παρένθετες μητέρες[6].