Ο Νεομάρτυς Μητροπολίτης Μοσχονησίων Αμβρόσιος

13 Σεπτεμβρίου 2015

Την Κυριακή Προ Της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού εκάστου έτους, η Εκκλησία έχει ορίσει να τιμάται η οσία μνήμη των Νεομαρτύρων της αγίας γης της Ανατολίας, της Μικράς Ασίας και του Πόντου.

Επιφανεστέρα μορφή αυτών αποτελεί οπωσδήποτε ο μάρτυς Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, του οποίου το συγκλονιστικό μαρτύριο είναι πλέον γνωστό από πλήθος αυτοπτών μαρτύρων. στις φρικτές του λεπτομέρειες. Εκτός όμως από την αγία μορφή του Επισκόπου Σμύρνης, πλήθη ηρωικών μαρτύρων, κληρικών και λαϊκών, πότισαν με το τίμιο αίμα τους τα αλησμόνητα εδάφη των προγόνων μας, κατά τις τραγικές εκείνες μέρες του Ελληνισμού του 1922.

ieromamvrosios-mitropolitis-moshonision

Ξεχωριστή θέση στους αρχιερείς που δεν εγκατέλειψαν το ποίμνιό τους και συνέδεσαν τη μοίρα τους μαζί του, υπήρξε ο Μητροπολίτης Μοσχονησίων Αμβρόσιος. Αυτός καταγόταν από το Τριαντάρο της Τήνου, αλλά γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1872 όπου υπήρχε μια σημαντική παροικία Τηνίων. Ήταν ένας ιδιαίτερα μορφωμένος ιεράρχης, που είχε σπουδάσει στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα και στη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου. Υπηρέτησε σε πολλές ελληνικές κοινότητες της Κριμαίας (Θεοδοσίας, Συμφεροπόλεως, Σεβαστουπόλεως).

Το 1913 χειροτονήθηκε βοηθός επίσκοπος της Μητροπόλεως Σμύρνης με τον τίτλο Ξανθουπόλεως, ὐστερα από αίτημα του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου. Τον αναπλήρωσε μάλιστα κατά την εξορία του, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1919 ορίσθηκε ως πατριαρχικός έξαρχος στα Μοσχονήσια και το 1922 τοποθετήθηκε ως Μητροπολίτης Μοσχονησίων. Επειδή οι κάτοικοι είχαν ταλαιπωρηθεί από τα μέτρα της Κυβέρνησης το 1915 (εκτοπίσεις, τρομοκρατία κ.λπ.), η αρωγή και η φροντίδα του ανακούφισαν κατά πολύ το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής.

Κατά τη Μικρασιατική καταστροφή παρέμεινε στη θέση του, αποφασισμένος να ακολουθήσει τις τύχες του ποιμνίου του και εμψυχώνοντάς το. Σύμφωνα με μία εκδοχή, εκτοπίσθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1922 μαζί με 6.000 χριστιανούς και 12 Ιερείς και Μοναχούς στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας. Καθ’ οδόν αποφασίσθηκε η θανάτωσή του και οι δήμιοι του πρώτα τον πετάλωσαν κι υστέρα κόβοντας σιγά-σιγά τα μέλη του τον αποτελείωσαν. Σύμφωνα με άλλες πηγές,  τον έθαψαν ζωντανό σε ένα τάφο μαζί με άλλους εννέα Ιερείς σε λάκκο έξω από την πόλη των Κυδωνιών.