Το πορτραίτο ως δημοφιλέστερη θεματογραφία της φωτογραφίας

12 Δεκεμβρίου 2015

Το πορτραίτο είναι αδιαμφισβήτητα η δημοφιλέστερη ιστορικά θεματογραφία που απασχόλησε τη φωτογραφία. Ως απρόσμενα ευκρινής και βολικά αναπαραγώγιμη εικόνα συνέβαλε, σε μια εποχή που ερχόταν στο προσκήνιο η έννοια της ατομικότητας, στη νεωτερική αυτοσυνειδησία του μέσου ανθρώπου, στη σταδιακή θεμελίωση από τον 19ο αιώνα της φωτογραφίας ως τέχνης και επαγγελματικής πρακτικής.

exoeso3

Η συμβολή αυτή έκτοτε αναβαθμίζεται μάλλον παρά φθίνει, αφού η δίψα αναπαράστασης του ανθρώπου αλλά και θέασης της εικόνας του αυξήθηκε εκθετικά με τον καιρό, είτε αυτό αφορά πρωταγωνιστή στην κεντρική σκηνή, είτε ανώνυμο πολίτη στην πίσω αυλή. Όμοια, η παράδοση του φωτογραφικού πορτραίτου ανανεώνεται και επαναπροσδιορίζεται, καθώς στο πέρασμα του χρόνου μεταβάλλονται οι άνθρωποι, το κοινωνικό περιβάλλον, οι ιδέες για την ίδια την προσωπογραφία και τη φύση της φωτογραφίας.
exoeso2
Ο August Sander οικοδόμησε, μέσα από μια τομή στην φωτογραφική προσωπογραφία, την αφανή κοινωνική πυραμίδα της Γερμανίας στο ταραγμένο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα. Μεταπολεμικά, ο Irving Penn, έκανε πορτραίτα επωνύμων και ανωνύμων σε ένα χώρο ανιστορικό, προκλητικά κενό πληροφοριών, στον οποίο ο καθένας καλούνταν να ξεδιπλώσει τη νεωτερική ή νευρωτική του ιδιαιτερότητα. Με τον ίδιο διάχυτο φωτισμό για όλους, πρόκρινε την ασκητική μοναχικότητα, εικονίζοντας ανθρώπους ευδιάκριτα σύγχρονους, χωρίς ρίζες.

exoeso4

Η ακαδημαϊκή ζωγραφική ανέδειξε κυρίως σημαίνοντα πρόσωπα στην ευημερούσα συνθήκη τους, ο Sander έφερε στην επιφάνεια την περίπλοκη κοινωνική διαστρωμάτωση ενώ ο Penn την ατομικότητα που φωτίζει τη μορφή πέρα από τα υλικά της ψιμύθια.

Ο Γράνης, σε μια εποχή ευδαιμονικά υλιστική, αναδεικνύει τη σύγχρονη υπαρξιακή συνθήκη στην οποία άνθρωποι και χώροι συνδέονται συχνά στενά με ένα μοναδικό αλγόριθμο, σφραγισμένο από ιδιαιτερότητες και εμμονές, περιγράφοντας έτσι στα έργα του περισσότερο βιωματικές, συχνά μοναδικές, σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους και τόπους.

exoeso5

Η μοναχικότητα δηλώνεται εδώ επίσης, καθώς οι άνθρωποι προβάλλουν συνήθως διακριτικά μόνοι ακόμη κι όταν τυπικά δεν είναι. Τα πορτραίτα αυτά αποδεικνύονται, τελικά, περίτεχνες φωτογραφίες ταυτότητας, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, επιχειρώντας να φωτίσουν ιδιαίτερους χαρακτήρες και ιδιοσυγκρασίες. Αναδύονται ακόμη ως στιγμές μακράς διάρκειας. Γιατί τι άλλο είναι ένα καλό φωτογραφικό πορτραίτο από μια ζωτική στιγμή στην οποία οι τροχιές δυο ανθρώπων τέμνονται σε μια ανταλλαγή ρητή και άρρητη, το ίχνος της οποίας εγγράφεται με διάρκεια στον, άυλο πλέον συνήθως, τόπο της εικόνας; Ίσως η μακρά αυτή διάρκεια της στιγμής να συνιστά παραμυθία προς το ευάλωτο της ανθρώπινης φύσης, τη θνητότητα που καραδοκεί. Από άλλη οπτική γωνία, τα πορτραίτα του Γράνη επιτρέπουν να αναλογιστεί κανείς τον κόσμο ως ένα παράξενο άθροισμα ασύμπτωτων μικρόκοσμων, πραγματικών και εννοιακών, που εκτείνονται, οριοθετούνται, αλληλοεισχωρούν.

exoeso6

Η ολίσθηση από μια εξασθενημένη, συγκεντρωτική συλλογικότητα προς μια επιβλητική, φυγόκεντρη ατομικότητα, συνιστά στα πορτραίτα αυτά ένα υπόγειο επίπεδο διαπραγμάτευσης του ερωτήματος της σύγχρονης ταυτότητας, και ένα από τα πιο ακανθώδη κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της εποχής.

Η έκθεση NNER OUT / ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΟ ΕΞΩ του Δημήτρη Γράνη θα διαρκέσει έως το Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016.

Ωράριο λειτουργίας:  Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 10:00-15:00,
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10:00-21:00.
Είσοδος ελεύθερη για το κοινό.