Ο «πολύς θερισμός» στο έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Αυστρίας
6 Μαρτίου 2016[Προηγούμενη Δημοσίευση: http://bitly.com/1ON7ZWT]
ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ: Πόσες είναι οι ενορίες της Μητροπόλεως σας; Χτίζονται νέοι Ιεροί Ναοί;
ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ κ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Όπως γνωρίζετε, στην Αυστρία και την Ουγγαρία υπάρχουν ιστορικές κοινότητες των Ελλήνων. Οι κοινότητες και οι Ενορίες, που οι προπάτορες και οι πρόγονοί μας δημιούργησαν.
Στην Αυστρία υπάρχουν οι κοινότητες του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Τριάδος. Στην Ουγγαρία η Κοινότητα Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βουδαπέστης, όπου ο Ναός, δυστυχώς, τελεί υπό κατάληψη, από τους αδελφούς μας της Ρωσσικής Εκκλησίας. Επί πλέον, υπάρχουν Ενορίες στο Kecskemet, στο Szentes, στο Karcag, στον Μπελογιάννη, όπου τελείται ανελλιπώς η Θεία Λειτουργία καθώς και άλλες ιερές ακολουθίες.
Σήμερα γίνεται προσπάθεια να ενισχυθούν οι ήδη υπάρχουσες Ενορίες στο Graz, Linz, Kufstein, Innsbruck, Salzburg, Bregenz, Klagenfurtκαι Leoben, όπου πριν από ένα χρόνο, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός μας Πατριάρχης, κατά την επίσκεψή Του στην Αυστρία, παρέλαβε επισήμως ένα Ρωμαιοκαθολικό Ναό, που παραχωρήθηκε ευγενώς για τις λειτουργικές και πνευματικές ανάγκες των Ορθοδόξων της περιοχής. Ο Ναός αυτός πλέον ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Αυστρίας. Επίσης, από τη Ρ/Καθολική Εκκλησία παραχωρήθηκε μεγάλο οικόπεδο με σκοπό τη δημιουργία της πρώτης Ορθόδοξης Ιεράς Μονής, που θα λειτουργήσει ως πνευματικό καταφύγιο στην αναζήτηση των ανθρώπων και θα μαρτυρήσει το βίωμα του Ορθόδοξου Μοναχισμού.
Σκοπός μας, λοιπόν, είναι η επαύξηση της πνευματικής τροφής των ανθρώπων, δια των ιερών ακολουθιών, της δημιουργίας νέων ενοριών, και της διαρκούς διδαχής παντοιοτρόπως του λόγου του Θεού και του κηρύγματος του Ευαγγελίου.
Π.: Δεδομένου ότι το ελληνικό στοιχείο όπου κι αν βρεθεί κάνει τον κάθε τόπο να «μυρίζει» Ορθοδοξία και Ελλάδα, ποιος ο ρόλος των ελληνικών κοινοτήτων στην Αυστρία;
ΣΕΒ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Η Ρωμιοσύνη υπήρξε πάντοτε συνδεδεμένη με την Ορθοδοξία. Ρωμιός στην παράδοσή μας σημαίνει και Ορθόδοξος, σημαίνει και τηρητής της Παραδόσεως και φορέας του Ελληνικού Χριστιανικού Πνεύματος.
Οι πρόγονοί μας, όπου και εάν ευρέθηκαν, έκτισαν πρώτα Ιερούς Ναούς, δημιούργησαν Ενορίες, για να μεταλαμπαδεύσουν την Παράδοση, την Πίστη και το βίωμά τους στους νεώτερους. Έτσι το Ρωμαίϊκο πνεύμα, το χριστιανικό και Ορθόδοξο βίωμα μεταφερόταν από γενιά σε γενιά. Έτσι, λοιπόν, στη διασπορά ο Ναός συνυπάρχει με το σχολείο, με το πνευματικό κέντρο, με το χώρο συνάντησης και όλα αυτά γίνονται ένα. Ο άνθρωπος μετέχει της πίστεως, της παραδόσεως, και λαμβάνει όλα αυτά τα εφόδια, που θα του επιτρέψουν, με την ένταξή του στο κοινωνικό σύνολο της Χώρας που ζει, να διακρατήσει και διατηρήσει τα στοιχεία αυτά της ταυτότητος του και να παραμείνει στο φρόνημα και το ήθος του Ρωμιός Ορθόδοξος.
Μεταλαμπαδεύεται, λοιπόν, στις Ορθόδοξες Κοινότητες της Διασποράς αυτό το πνεύμα του Οικουμενικού Ελληνισμού που αγκαλιάζει με σεβασμό τον άνθρωπο που έχει καλή θέληση και του μεταφέρει τα ιδεώδη της ανθρωπιάς, της πίστεως και της παραδόσεως του Γένους μας. Ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, των Ιερών Μητροπόλεων του Οικουμενικού Θρόνου, των Ενοριών του και των Κοινοτήτων του είναι πολύ σημαντικός. Και ταυτόχρονα είναι πολύπτυχος. Πνευματικός, Πολιτιστικός, Κοινωνικός, Εθνικός και εν τέλει Οικουμενικός.
Π.: Κάθε ιεραποστολικό έργο έχει δυσκολίες. Εσείς ποιες συναντήσατε στο ξεκίνημα σας και ποιες θεωρείτε ότι δυσκολεύουν ακόμη το έργο σας;
ΣΕΒ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Σίγουρα κάθε ιεραποστολικό έργο έχει δυσκολίες. Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος, σε ένα εξαιρετικό θεολογικό του κείμενο που μας έστειλε για το εγκόλπιο Ημερολόγιο της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, αφιερωμένο στην ιεραποστολή, λέγει ότι «Εκκλησία χωρίς Ιεραποστολή, είναι Εκκλησία χωρίς αποστολή». Θεωρούμε, λοιπόν, ότι είναι καθήκον της Ορθόδοξης Εκκλησίας να έχει ιεραποστολικές ανησυχίες και προσανατολισμό. Να κηρύττει Χριστό και να απευθύνει κάλεσμα προς κάθε άνθρωπο να συναντήσει τον Κύριο της Δόξης, την Αλήθεια του Ευαγγελίου και να ζήσει από αυτή την επίγεια ζωή τη Βασιλεία του Θεού.
Δυσκολίες σίγουρα υπάρχουν, όμως, η ευλογία είναι μεγάλη και το έργο είναι του Θεού. Ο Αμπελώνας ανήκει σε Αυτόν και αν εμείς έχομε ζήλο, αν έχομε αγάπη και ενθουσιασμό, τότε τα προβλήματα υποχωρούν και η πνευματική χαρά της πνευματικής καρποφορίας μας ενισχύει και ενδυναμώνει. Υπάρχουν βεβαίως και πρακτικής φύσεως προβλήματα. Οι εργάτες είναι συχνά ολίγοι και ο θερισμός πολύς. Όμως, οι εργάτες, έστω και ολίγοι, δεν αποκάμνουν, αλλά με πίστη στον Χριστό, εργάζονται με αυταπάρνηση και φρόνημα θυσιαστικό.
Όπως αναφέραμε, το έργο δεν ανήκει σε εμάς, αλλά είναι έργο του Θεού. Και ακριβώς επειδή το έργο είναι ιδικό Του, εμείς έχομε τη βεβαιότητα ότι τις ιδικές μας αδυναμίες θα αναπληρώσει για να σώσει το πλάσμα Του και να μη στερήσει σε όποιον άνθρωπο θελήσει, τη χαρά της αιώνιας κοινωνίας μαζί Του.
[Συνεχίζεται]
Επιμέλεια Συνέντευξης: Ηρακλής Φίλιος