Διδασκαλία και «υπερτροφία» των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων

[Προηγούμενη δημοσίευση:https://www.pemptousia.gr/?p=171236]

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η διδασκαλία των δικαιωμάτων του ανθρώπου πρέπει να είναι (weinbrenner)

Διδασκαλία περί των δικαιωμάτων του ανθρώπου (οι μαθητές πρέπει να μάθουν τι είναι τα δικαιώματα του ανθρώπου, ποια είναι τα δικά τους δικαιώματα και τα δικαιώματα των άλλων)

Διδασκαλία για τα δικαιώματα του ανθρώπου (οι μαθητές πρέπει να αποκτήσουν βούληση και ικανότητα να εφαρμόζουν και προασπίζουν τα ΑΔ)

Διδασκαλία μέσα στα ανθρώπινα δικαιώματα (η εκπαίδευση πρέπει να γίνεται μέσα σε ένα περιβάλλον που αντικατοπτρίζει ευαισθησία και ενδιαφέρον για τα ΑΔ στα πλαίσια μιας σχολικής κοινότητας που αποτελεί χώρο έμπρακτου σεβασμού τους.)

Στα σχολικά εγχειρίδια πρέπει η διδασκαλία των ΑΔ να είναι σε τρία επίπεδα (UNESCO)

• Πρέπει να παρουσιάζεται η ιστορία τους, οι διακηρύξεις, οι διεθνείς οργανισμοί κτλ.
• Να περιγράφεται η σημερινή κατάσταση των ΑΔ, οι πρόοδοι στην πραγμάτωσή τους και οι καταπατήσεις τους
• Να συζητούνται συγκεκριμένες δυνατότητες για ευαισθητοποίηση και στράτευση όλων (και ιδιαίτερα των μελών της σχολικής κοινότητας) στον αγώνα για τα δικαιώματα του ανθρώπου

Επισημάνσεις

• Θετική προσπάθεια στα ελληνικά σχολικά εγχειρίδια. Απαιτείται εμπλουτισμός με αναφορές στο επίπεδο των δράσεων. Επιμόρφωση εκπ/κων
• Το πνεύμα των ΑΔ να διαπερνά όλα τα μαθήματα
• Στα σχολικά εγχειρίδια είναι θετικό ότι γίνεται σύνδεσης ΑΔ –Ειρήνης
• Πρέπει να γίνει σύνδεση ΑΔ με ανθρωπιστικές παραδόσεις του λαού μας

ΜΕΡΟΣ Δ

Απορίες των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕΝΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ

Η οικουμενικότητα των δικαιωμάτων του ανθρώπου αποτελεί σήμερα σημείο αμφιλεγόμενο. Ενώ η οικουμενική διακήρυξη προβάλλει τις οικουμενικές διαστάσεις των ΑΔ ως κοινό ιδανικό, οι μη δυτικοί πολιτισμοί τα θεωρούν καθαρά δυτική ιδέα που είναι σε αντίθεση με την ποικιλία των πολιτισμών.

Όμως, Τα ανθρώπινα δικαιώματα γεννήθηκαν μέσα από εμπειρίες καταρράκωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που είναι κοινές σε όλους τους ανθρώπους.

ΓΕΝΕΕΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

• 1^η: Τα κλασσικά ατομικά και πολιτικά δικαιώματα (σταθερά φιλελευθερισμού). Πρόκειται για αμυντικά δικαιώματα που απαιτούν από το κράτος στάση αποχής.
• 2^η :Τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά (σοσιαλιστική σταθερά(. Πρόκειται για δικαιώματα που αναδύθηκαν μετά τη βιομηχανική επανάσταση με το εργατικό κίνημα όπου το κράτος καλείται να όχι να απέχει αλλά να παρεμβαίνει στον κοινωνικό βίο κατά τρόπο συστηματικό και αποτελεσματικό (ίση αμοιβή, κοινωνική ασφάλιση, συνδικαλιστική δράση κτλ.)
• 3η :Τα δικαιώματα αλληλεγγύης φορείς των οποίων είναι κυρίως λαοί ή ομάδες. (δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, στην ανάπτυξη, στο καθαρό περιβάλλον κτλ.)

Επισήμανση

• ο λόγος περί γενεών δεν σημαίνει πως τα δικαιώματα κάθε γενεάς διαδέχονται ή υποκαθιστούν ή είναι πιο σημαντικά από αυτά της προηγούμενης.
• Το δικαίωμα στην ανάπτυξη είναι ασαφές καθώς δεν είναι καθορισμένος ο φορέας, το περιεχόμενο και ο αποδέκτης του αιτήματος

ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΑ ΤΩΝ ΑΔ

Ο μεγαλύτερος εσωτερικός κίνδυνος για τα δικαιώματα του ανθρώπου είναι η ευδαιμονιστική ερμηνεία τους. Με τον τρόπο αυτό η έννοια των δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι ασαφής και κάθε διεκδίκηση από την ικανοποίηση στοιχειωδών  ατομικών επιδιώξεων μέχρι τη βοήθεια σε φυσικές καταστροφές να ονομάζεται δικαίωμα του ανθρώπου.

Απαιτείται λοιπόν σωστή κατανόηση του νοήματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

• Ανθρώπινα δικαιώματα : Χρέος και όχι εξασφαλισμένη πραγματικότητα
• Οικουμενικό ήθος της ειρήνης, θεμέλιο συμβίωσης, Παγκόσμιο ανθρωπιστικό αξιολογικό κριτήριο
• Οι διατυπώσεις των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων προκύπτουν από Φαινόμενα κρίσης, δεν υπάρχει κατάλογος ΑΔ με αιώνια ισχύ
• Υπερβολική επέκταση των δικαιωμάτων του ανθρώπου
• Διαχωρισμός των ΑΔ από την ιδιωτικοποίηση και τον ατομικισμό. Πρέπει να προβληθούν από τη δύση πιο πειστικά
• Τελικός στόχος πρέπει να είναι η ειρήνη που επιτυγχάνεται με αέναο αγώνα και μέγιστη δραστηριοποίηση
• Η σχέση Χριστιανισμού – ΑΔ είναι σχέση συνέχειας και ασυνέχειας. Για την ορθοδοξία ισχύει ότι η μόνη σωστή στάση απέναντι στο κίνημα των δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι ο κριτικός διάλογος
• Δεν υπάρχει παγκόσμια ειρήνη δίχως την ειρήνη μεταξύ των θρησκειών