Η αγάπη ως κύριο συναίσθημα στο έργο του Γ. Βιζυηνού

17 Ιουλίου 2016
[Προηγούμενη δημοσίευση: http://bitly.com/29dUHYH]

Η αγάπη αναπτύσσεται. Ο Πασχάλης και η Κλάρα αγαπιούνται, ερωτεύονται αγνά: (Ο Πασχάλης) νέα (η Κλάρα) θελεν γάπην! Την δε Κλάραν την γάπων –, την γάπων -την λάτρευον, πως τον Θεόν μου! Καi δια τοτο σα ίσα δεν μποροσα ν’ σεβήσω προς ατήν, να την προσβάλω[493]. Ο φωτεινός και άσπιλος[494] αυτός έρωτας τον «πυρπολεί» συναισθηματικά και τον «εκτινάσσει» μέχρι τον θρόνο του Υψίστου[495]. Η αγάπη όμως δεν δρα λυτρωτικά, σε αντίθεση με την όπερα του Ιπτάμενου Ολλανδού[496] του Ρίχαρντ Βάγκνερ (Wilhelm Richard Wagner, 1813-1883 μ. Χ.) -η οποία αναφέρεται στο κείμενο[497]- όπου εκεί, στην τέχνη,  ο έρωτας, η αγάπη λειτουργεί σωτήρια για τους ήρωες.

βι12

Αγνότητα θεμέλιο της σχέσης. Η προηγούμενη σχέση του Πασχάλη με την ανάξια Ευλαλία τον κάνει να αισθάνεται μιαρός[498]. Προσπαθεί να απαλλαγεί από αυτό το «άγος», για να μπορέσει να προσφέρει τον εαυτό του «καθαρό» στην αγνή Κλάρα. Το επιδιώκει με όλες του τις δυνάμεις, σωματικές και ψυχικές. Δέεται στον Ύψιστο να του δοθεί νέα άσπιλη καρδιά[499]. Ατελέσφορο αποβαίνει και αυτό το εγχείρημά του.

Η εξομολόγηση γίνεται. Ο Πασχάλης γνωρίζει το μυστήριο της εξομολόγησης και της συγχώρεσης και ζητά από τον φίλο του να γίνει ο πνευματικός του, να τον ακούσει και να τον συγχωρέσει[450]. Του αποκαλύπτεται de profundis, εκ βαθέων. Ο πόνος και η αγωνία του μοιράζεται με τον εξομολογητή/φίλο του και, ενδεχομένως, μετριάζεται. Δεν οδηγεί όμως και στην κάθαρσή του.

[Συνεχίζεται]

[493]Γ.Μ. Βιζυηνός, όπ. παρ., σ.148.

[494]Γ.Μ. Βιζυηνός, όπ. παρ., σ.147.

[495]Γ.Μ. Βιζυηνός, όπ. παρ., σσ.145-146: «νόμιζον τι φερόμην μετέωρος, περθεν τν νεφν, περθεν το στερεώματος, φερόμην π τς πτέρυγας ορανίου Χε­ρουβείμ, μ πτσιν τόσον ταχεαν, τόσον δονικήν, στε α ασθήσεις μου συνήθως μέθυον κ τς δονς, λιγγίων κ το τάχους, σκοτίζοντο, λιποθύμουν, μ’ γκατέλειπον! Κα μόνον ψυχή μου ξηκολούθει τότε ν πετ, ς ν νείρ, ν πετ μετ το γγέλου, πάνω, πάνω, πάνω, μέχρι το θρόνου το ψίστου!».

[496]R. Wagner, «Introduction» στο Libretti Der Fliegende Holländer στην ηλεκτρονική διεύθυνση:                  http://www.rwagne.net/libretti/rhollander/e-holl-a1s1.html (ημερομηνία ανάκτησης: 24-5-2014).

[497] Γ.Μ. Βιζυηνός, όπ. παρ., σσ.142-144.

[498] Γ.Μ. Βιζυηνός, όπ. παρ., σ.147: «Ἡ καρδία, φ’ ς ρως τς Κλάρας κτινοβόλει, το χώρα λεηλατημένη, διηρπασμένη, ρημωμένη δι παντός!».

[499]Γ.Μ. Βιζυηνός, όπ. παρ., σ.146: «παρεκάλουν μετ δακρύων τν Θεν ν (…) μ δώσ μίαν καρδίαν, μίαν νέαν καρδίαν, μ τ μεταχείριστα ασθήματά της, μίαν καρδίαν καθαρν κα μόλυντον, ξίαν τς Κλάρας, ξίαν τς καλλονς κα τν ρετν τς Κλάρας!»

[450]Γ.Μ. Βιζυηνός, όπ. παρ., σ.139: «Κα μως, λλον πνευματικν δν χω δ πέρα. Πρέπει ν  γενς πνευματικός μου. (…)κουσε κα κρίνε».