Η συμβολή της Εκκλησίας στην επαγγελματική καθοδήγηση των νέων

22 Ιουλίου 2016

Ο ρόλος της Εκκλησίας στην Επαγγελματική Ανάπτυξη και Καθοδήγηση των Νέων

Η Εκκλησία, ένας από τους σημαντικότερους φορείς της Αγωγής, μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην επαγγελματική ανάπτυξη[1] των Νέων, προσφέροντας επαγγελματική καθοδήγηση/διαπαιδαγώγηση (Careers Education) και διευκολύνοντας, κατά περίπτωση, την Ποιμαντική Συμβουλευτική ή Μέριμνα.

επαγγπροσ12

Τι σχέση μπορεί να έχει η Εκκλησία με τον Επαγγελματικό Προσανατολισμό των Νέων; Είναι ανάγκη να επισκοπήσουμε τις αρχές που υιοθετεί και ακολουθεί η διεθνής Επαγγελματική Συμβουλευτική στην επαγγελματική ανάπτυξη των νέων, και να τις συγκρίνουμε με αυτές που πρεσβεύει και αναπτύσσει η Εκκλησία, αιώνες τώρα, από την υπερδισχιλιετή καθίδρυσή της, και που όψιμα έρχεται η Επαγγελματική Βιβλιογραφία να επιβεβαιώσει.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ  ΚΑΙ  ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ

Εισαγωγικά

Διαπιστώνεται, κατά τη σύντομη αναδίφηση της σχετικής βιβλιογραφίας, ότι οι αρχές στις οποίες εστιάζει η σύγχρονη Επαγγελματική Συμβουλευτική, είναι η πραγματικότητα της πνευματικότητας(spirituality)[2], δηλαδή η ανακάλυψη -κάποιες φορές με τη διακριτική στήριξη του Επαγγελματικού Συμβούλου, -εσωτερικού νοήματος, το οποίο συνέχει και συγκροτεί το είναι του ατόμου – προσώπου και το επηρεάζει, αναγκαστικά, κατά τη διάρκεια επεξεργασίας και διαμόρφωσης του προσωπικού επαγγελματικού προγραμματισμού του.

Πράγματι, τα τελευταία 30 χρόνια η επαγγελματική βιβλιογραφία έχει εστιάσει, εκτός άλλων, στη σχέση της πνευματικότητας με την επαγγελματική σταδιοδρομία (Career), δηλαδή στην αξιοποίηση των πνευματικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων του ατόμου, ως αξιών, που καλλιεργούνται από το κοινωνικό και το προσωπικό περιβάλλον του, κατά τη λήψη επαγγελματικής απόφασης.[3]

Αλήθεια, πόσες φορές, αν ανατρέξουμε στα κατατόπια της προσωπικής επαγγελματικής μας ιστορίας, δεν διαπιστώσαμε κι εμείς μια φωνή εσωτερική, αυτή που διαμορφώνουν οι «κορυφαίες εμπειρίες» (peakexperiences), όπως θα έλεγε και ο Ψυχολόγος Abraham Maslow,[4] να κινεί και να συγκινεί την ψυχή μας, να δίνει νόημα στη ζωή μας και να χρωματίζει τις πράξεις και τα ενεργήματα της ζωής μας;

Πνευματικότητα και Επαγγελματικός Προσανατολισμός

Διάφορα κοινωνικά φαινόμενα, που εμφανίστηκαν στα μέσα του 1990 με το διαρκές κυνηγητό των υλιστικών επιδιώξεων, την εξάπλωση του εγκλήματος και της κοινωνικής βίας σε πολλά επίπεδα, τη βαθμιαία αποδόμηση των «καθιερωμένων» κοινωνικών και ηθικών αξιών, οδήγησαν στην υιοθέτηση της πνευματικότητας ως μέρους της επαγγελματικής σταδιοδρομίας και του συνολικού προγραμματισμού ζωής.

Αυτή η στροφή προς την πνευματικότητα, που αναγνωρίστηκε από μερικούς φωτισμένους επαγγελματικούς συμβούλους, έδωσε νόημα και σκοπό στη ζωή των ανθρώπων-πράγμα που είχε παραβιαστεί από την εκτροπή της κοινωνίας-προκάλεσε την αλλαγή  της επαγγελματικής νοοτροπίας, πέραν των υλιστικών επιδιώξεων, διαμορφώνοντας την επαγγελματική ταυτότητα του ατόμου και οδηγώντας το στο δικό του πνευματικό μονοπάτι ανάπτυξης.

Βέβαια, εύκολα υποψιάζεται κανείς τις δυσκολίες εμπλοκής τού παράγοντα της πνευματικότητας στη διαδικασία της επαγγελματικής λήψης απόφασης. Τέτοιες υποψίες, όμως, δεν εμπόδισαν μια μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου, όταν κλήθηκε από τον γράφοντα να αφηγηθεί προκαταβολικά την προσωπική επαγγελματική της ιστορία, [5] να νοηματοδοτήσει το επαγγελματικό της μέλλον ως εξής:

«…Ήμουν τόσο παθιασμένη με τη ζωγραφική που στην τάξη είχε γίνει το δεύτερο όνομά μου. Η αγάπη μου όμως άρχισε να φαίνεται και στο σχέδιο… αλλά δεν έχω βρει έναν άνθρωπο να μου μιλήσει για το σχέδιο[6]. Όποτε βρίσκω ελεύθερο χρόνο εξασκούμαι πάνω σ’αυτό. Και πράγματι το διασκεδάζω και δεν το βαριέμαι, έως τώρα δεν το έχω δει ως αγγαρεία…Με τις τωρινές δυνατότητές μου ελπίζω  στο μέλλον να γίνω μια πετυχημένη σχεδιάστρια μόδας… Ελπίζω να καταφέρω να κάνω ένα όνειρό μου πραγματικότητα. Το μέλλον μου θα είναι το όνειρό μου, αλλά αυτή τη φορά θα είναι πραγματικό»».

[Συνεχίζεται]

[1]«Επαγγελματική ανάπτυξη» (Career Development)  ονομάζεται η εξελικτική πορεία του ατόμου, μια μακρόχρονη αναπτυξιακή διαδικασία που συμβαδίζει με την ψυχολογική εξέλιξή του, όσον αφορά τον προσανατολισμό του  στο χώρο της εργασίας και τις αποφάσεις του για το επάγγελμα ή τα επαγγέλματα, που επιθυμεί ή επιδιώκει να ακολουθήσει. (Κάντας , Αριστ.,-Χαντζή , Αλ., σ. 1. 1991).

[2]Η πνευματικότητα προϋποθέτει μια υψηλότερη δύναμη έξω από κάποιον. Όπως αναφέρει η Sunny Hansen (σ.189), ο Yates (1983) ορίζει την πνευματικότητα ως «τον πυρήνα του προσώπου – το κέντρο από όπου προέρχονται το νόημα, ο εαυτός και η κατανόηση της ζωής». OBoorstein (1980) τη βλέπει ως «την εμπειρία της ένταξης και της ολότητας, ανεξαρτήτως των θρησκευτικών πεποιθήσεων».

[3]Fox, L. p. 167, 2003.

[4]Maslow, A., σελ. 108, 1995.

[5]Η επαγγελματική αφήγηση, όπως π.χ. και η Λογοθεραπεία που εισηγήθηκε ο VictorFrankl, είναι τρόποι ανακάλυψης προσωπικού νοήματος, δίνοντας πνευματική διάσταση στην ανθρώπινη ύπαρξη.

[6] Πρβ. «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω», (Ιω. ε΄, 7.)