Η Βιοηθική είναι από τη φύση της θεολογική

2 Αυγούστου 2016

METH_31_UPΗ Βιοηθική είναι από την ίδια της την φύση θεολογική, αφού το έσχατο νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης βρίσκεται στην επιδίωξη της θέωσης και της κοινωνίας του ανθρώπου με τον τριαδικό θεό.[1] Οι αρχές της Βιοηθικής προέρχονται από φιλοσοφικές αντιλήψεις ή εκκοσμικευμένες διατυπώσεις παραδοσιακών χριστιανικών θέσεων, που ανταποκρίνονται στη βαθύτερη φύση του ανθρώπου,  έτσι  μέσα από αυτήν την προοπτική μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως σημεία επαφής και να θεωρηθούν μέσα σε ορθόδοξη θεολογική και ανθρωπολογική προοπτική.[2]

Τα Βιοηθικά προβλήματα στην ορθόδοξη εκκλησία εντάσσονται μέσα στο πλαίσιο της χριστιανικής ηθικής, αυτό σημαίνει ότι οφείλουν να εξετάζονται πάνω στην ίδια βάση και μέσα από την ίδια προοπτική που εξετάζονται τα θέματα της ηθικής . Η διάκριση της ηθικής από την βιοηθική στο χώρο της εκκλησίας δεν έχει την έννοια της αυτονομήσεως και της αυτοτελούς θεώρησης της πρώτης από την δεύτερη αλλά της μεθοδολογικής μόνο διαφοροποιήσεως τους.[3]  Η Ορθόδοξη θεολογία δεν παρουσιάζει συγκεκριμένους ηθικούς κανόνες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινής ζωής, αλλά θέτει το προϋποθεσιακό πλαίσιο  και επισημαίνει τα βασικά κριτήρια που  πηγάζουν από την παράδοση και την  διδασκαλία της.[4] Έτσι λοιπόν η αντιμετώπιση των Βιοηθικών, όπως και των ηθικών θεμάτων οφείλει να στηρίζεται στην ορθόδοξη χριστιανική ανθρωπολογία και κοσμολογία. Οφείλει να βλέπει τα προβλήματα μέσα στην προοπτική της εν Χριστώ θεώσεως του ανθρώπου και της ανακαινίσεως του κόσμου. [5] Η Ορθόδοξη Βιοηθική « δεν είναι ηθική συνταγή αλλά θεολογικός λόγος, δεν είναι βιοηθική των φραγμών αλλά βιοηθική των αρχών».[6]

Ο κάθε άνθρωπος έχει την ελευθερία σαν μοναδικό όν, το οποίο έχει τη δική του πορεία, να αντιμετωπίσει αποκλειστικά προσωπικές καταστάσεις. Το σύστημα κανόνων επιλύει πρόσκαιρα τα προβλήματά του. Το θέμα είναι όμως ο ίδιος ο άνθρωπος, εν μέσω της τεχνολογικής ανάπτυξης να μπορεί να έχει νου Χριστού, για να μπορεί να διαχωρίζει τα πράγματα, χωρίς αδιακρίτως να τα ακολουθεί. Ο Απόστολος Παύλος αναφερόμενος στη μεταμόρφωση του νου μας διδάσκει: «Και μη συσχετίζεσθε τω αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθαι τη ανακαινώσει του νοός υμών, εις το δοκιμάζειν υμάς τι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον». (Ρωμ. 12:2)[7]

[1] Α. Γ. Κασελόπουλου, Εκ του Θανάτου εις την Ζωήν, Θεολογική Προσέγγιση στις προκλήσεις της Βιοηθικής, εκδόσεις Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη 2009, σελ.:52

[2] Γ. Ι. Μαντζαρίδη, Οδοιπορικό θεολογικής Ανθρωπολογίας, Ιερά Μέγιστη Μονή Βατοπαιδίου – Άγιο Όρος  2005, σελ.: 221

[3] Γ.Ι. Μαντζαρίδη , «Βιοηθική –  η ηθική της παγκοσμιοποιήσεως», περιοδικό Ινδικτός, τεύχος 14, Ιούνιος 2001,σελ.:29

[4] Α. Γ. Κασελόπουλου, Εκ του Θανάτου εις την Ζωήν, Θεολογική Προσέγγιση στις προκλήσεις της Βιοηθικής, εκδόσεις Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 52-53

[5] Γ.Ι. Μαντζαρίδη , «Βιοηθική –  η ηθική της παγκοσμιοποιήσεως», περιοδικό Ινδικτός, τεύχος 14, Ιούνιος 2001,σελ.:29

[6] Μητροπολίτης Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικόλαος Χατζηνικολάου, «Αρχές  Ορθόδοξου Βιοηθικού προβληματισμού : Αρχές και αξίες για την οικοδόμηση της Ευρώπης», Ξενοδοχείο Divani Caravel, Αθήνα, 4-6 Μαΐου, στο διαδικτυακό τόπο : http://www.bioethics.org.gr/013_Sinedriofr.html, ανακτήθηκε     09/01/15.                                        

[7]  Κ. Σκουτέρης, «Βιοηθική και το Ήθος της Ορθοδοξίας», Βιβλιοθήκη Πορφυρογέννητος στο διαδικτυακό τόπο : http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main /catehism/ heologia_zoi/themata.asp?contents=selides_katixisis/contents_Skouteris.asp&main=kat012&file=12.3.htm, ανακτήθηκε 11/12/2014


Παρατήρηση: το παρόν κείμενο αποτελεί τμήμα της Διπλωματικής Εργασίας “Βιοηθικά προβλήματα στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας” που εκπόνησε ο κ. Άγγελος Αλεκόπουλος, στο πλαίσιο του προγράμματος “Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία” της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ), με επιβλέποντα καθηγητή τον κ. Νικόλαο Κόιο και την οποία η Πεμπτουσία δημοσιεύει με τη μορφή σειράς άρθρων.

Δείτε το προηγούμενο άρθρο της σειράς κάνοντας κλικ εδώ