Η σύνδεση των Αγίων Αναργύρων με τους Διόσκουρους

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://bit.ly/2ffywWt]

Λέγεται ακόμη, πως και οι δύο ήσαν γιοι του Δία, αλλά ο Κάστωρ πέθανε πριν ο πατέρας τους τούς χαρίσει την αθανασία. Ο Δίας, τότε, επέτρεψε τα δύο αδέλφια να περνούν τις ημέρες τους εκ περιτροπής, μία στον ουρανό και μία κάτω από την γη. Ως ανταμοιβή για την αγάπη που διακατείχε τον έναν προς τον άλλον, ο Δίας τοποθέτησε τις μορφές τους ανάμεσα στα άστρα του ουρανού. Διακρίνονται στο στερέωμα ως ο αστερισμός των Διδύμων.

Όπως αρκετά αρχαιοελληνικά έθιμα ή αντιλήψεις συνέχισαν να υπάρχουν, με διαφορετικό βέβαια μανδύα, μέσα στον Χριστιανισμό, έτσι και οι Διόσκουροι, πέρασαν στην νέα θρησκεία, από τους Ελληνίζοντες χριστιανούς, ως οι Άγιοι Ανάργυροι. Σε αυτή την άποψη καταλήγει και ο Γερμανός φιλόλογος και θρησκειολόγος Λούντβιχ Ντόιμπνερ (1877-1946). Οι εκχριστιανισθέντες Έλληνες, απέδωσαν τις πεποιθήσεις τους γύρω από τις θεραπευτικές ιδιότητες των Διοσκούρων, στους ιατρούς Αγίους, οι οποίοι εθεράπευαν χωρίς αμοιβή, αποδίδοντας στον Θεό την ίαση που παρείχαν στους ανθρώπους. Μία καλή συμπλήρωση θα ήταν πως ο Χριστιανισμός, ως νέα θρησκεία, δεν εστράφη με πολεμικό τρόπο κατά των προηγουμένων παγανιστικών θρησκειών, αλλά επέλεξε να ενσωματώσει τα εκάστοτε φωτεινά – ορφικά στοιχεία, υπό νέο πρίσμα. Σε τούτο, συνέβαλλαν αποφασιστικά οι Πατέρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων, οι οποίοι αφ ενός διακατείχοντο από την θέρμη της ζωντανής αποκεκαλυμμένης αλήθειας, αφ ετέρου είχαν λάβει σπουδαία μόρφωση και είχαν έρθει σε επαφή με την ελληνική παιδεία, γνωρίζοντας τον πλούτο της, ο οποίος φυσικά, πάντοτε αναγνωριζόταν από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Χωρίς να υπάρχουν, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν, σκοτεινοί αιώνες για την καθ’ ημάς Ανατολή, όπου πάντοτε η κλασσική παιδεία κατείχε εξαίρετη θέση.

Εμείς, θα μπορούσαμε στο σημείο αυτό να προχωρήσουμε τον συλλογισμό μας, διακρίνοντας στην παραπάνω συσχέτιση μεταξύ Αναργύρων και Διοσκούρων, δύο παραλλήλους άξονες. Τόσο οι Άγιοι Ανάργυροι όσο και οι Διόσκουροι, εθεράπευαν τους ασθενείς, μέσω της δωρεάς του χαρίσματος αυτού, από μία ανώτερη δύναμη. Οι Διόσκουροι από τον Δία, οι Ανάργυροι, από τον Τριαδικό Θεό. Όμως, η λεπτή διαχωριστική γραμμή έγκειται στο εξής: Οι Διόσκουροι, αντλούν την θεραπευτική τους δύναμη από τον Δία ο οποίος είναι ο βιολογικός τους πατέρας. Άρα έχουμε συγγενική σχέση και εξάρτηση βιολογική. Οι Ανάργυροι, αντλούν την θεραπευτική τους δύναμη από τον Θεό, με τον οποίο δεν συνδέονται υλικά, βιολογικά, αλλά πνευματικά. Ως εκ τούτου, δεν έχουν συγγένεια μαζί του όπως οι Διόσκουροι, δηλαδή, ως απόγονοι οι οποίοι μοιράζονται με εκείνον κάποια ιδιότητα λόγω της σχέσεώς τους, ηθελημένα ή αθέλητα.

Οι Άγιοι Ανάργυροι απέκτησαν πνευματική σχέση με τον Θεό, λόγω της πίστεως και αγάπης προς το «Αγαθόν», έχοντας στραμμένο το βλέμμα προς εκείνον. Έτσι, η σχέση με τον Θεό, ξεφεύγει από τα ανθρώπινα και οδεύει προς μία δυσνόητη για τους Αρχαίους Έλληνες πραγματικότητα. Η δύναμη της πνευματικής επαφής, εξουδετερώνει την δύναμη της υλικής, που προέρχεται από την σχέση της σάρκας. Δεν είναι κακή, η σαρκική σχέση, αλλά αναγεννάται από την νέα, την άυλη, την πνευματική.