Εν τω Σταυρώ Ιησού μου ειργάσω την σωτηρίαν,
τη ζωηφόρω ταφή Σου εδωρήσω μοι αφθαρσίαν
και τη ενδόξω Σου Αναστάσει την θείαν υιοθεσίαν[1].
Οι πνευματικοί μας πατέρες μας δίδαξαν ότι η ένσαρκη παρουσία του Θεού Λόγου με τον Σταυρό και την Ανάσταση κατάργησε οριστικά το αιώνιο άγχος του ανθρώπου, ο οποίος για αιώνες έβλεπε την φθορά και τον θάνατο ως μονόδρομο. Ο Θεός επεμβαίνει δυναμικά στην ανθρώπινη ιστορία ανακόπτοντας την ορμή της φθοράς. Η παρέμβασή Του στον κόσμο μέσα από τη φανέρωσή του εν Χριστώ είναι ίσης ή και μεγαλύτερης δυναμικής με την εκ του μή όντος Δημιουργία[2].
Ο άνθρωπος αναγεννιέται και επανασυνδέεται με τον Θεό και τον συνάνθρωπό του. Ο Κενός Τάφος είναι η μόνη πηγή δύναμης για να αγαπήσει ο άνθρωπος τον «Άλλον» σαν εαυτό του. Όταν ο άνθρωπος υπερβαίνει την μέγιστη ανασφάλεια του θανάτου, τότε στους άλλους αναγνωρίζει τα χαρίσματα και τις δωρεές του Θεού και κατανοεί βιωματικά αυτό που έλεγε ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής ότι «Ο ένας στερείται πολλά, μα οι πολλοί τα έχουν όλα»[3]. Έτσι, στην Ανάσταση πορευόμαστε όχι ως άτομα, αλλά ως ανθρωπότητα και ως Εκκλησία.
Η Συντακτική Ομάδα της Πεμπτουσίας εύχεται σε όλους τους φίλους και αναγνώστες Καλή Ανάσταση!
[1] Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός, Σταυροαναστάσιμο Μεγαλυνάριο, https://www.pemptousia.gr/?p=139595 [2] Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός , Η Χριστιανική Ηθική μετά τη σάρκωση του Θεού Λόγου [1ο μέρος] https://www.pemptousia.gr/?p=59332 [3] Γέρων Ιωσήφ Ησυχαστής, Να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιός είσαι
