Η διάκριση μεταξύ αληθούς και ψευδούς πνευματικής εμπειρίας και οι σύγχρονες αιρετικές προκλήσεις

Ο σοφός Σολομών, στο  βιβλίο των Παροιμιών επισημαίνει ότι «ἔστιν ὁδός, ἣ δοκεῖ παρὰ ἀνθρώποις ὀρθὴ εἶναι, τὰ δὲ τελευταῖα αὐτῆς ἔρχεται εἰς πυθμένα ᾄδου» (Παροιμ. 14,12), δηλαδή, υπάρχει ένας δρόμος που δίνει την εντύπωση στους ανθρώπους, ότι είναι σωστός, στην πραγματικότητα  όμως οδηγεί στην απώλεια. Τα λόγια αυτά ισχύουν απόλυτα για  τις αιρετικές ομάδες και τους αρχηγούς τους, τους διάφορους ψευδοπροφήτες, των οποίων τα συνθήματα  αν και, ορισμένες φορές, δίνουν την εντύπωση ότι είναι σωστά όμως οδηγούν στην καταστροφή.   

Δυστυχώς, οι ψευδοπροφήτες  και ψευδομεσσίες βρίσκονται παντού, τώρα και πάντοτε, από την ίδρυση της Εκκλησίας έως σήμερα. Πέρα από τη λύση όλων των προβλημάτων, υπόσχονται την μοναδική ερμηνεία της Βίβλου, την αποκάλυψη του εσώτερου νοήματός της το οποία τάχα τους το αποκάλυψε ο Θεός. Όντας πλανεμένοι προσπαθούν να παρασύρουν στην πλάνη τους πιστούς. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είχε αποκαλύψει ότι πολλοί ψευδοπροφήτες, οι οποίοι θα καπηλεύονται το όνομα της αλήθειας, θα εμφανιστούν για να πλανήσουν τους πιστούς της Εκκλησίας: «ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς»( Ματθ.24, 24). Αντιμέτωποι οι πιστοί, με αυτή τη διαχρονική απειλή, ο ευαγγελιστής  Ιωάννης μάς συμβουλεύει: «Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον»(Α΄Ιωάν. 4,1).

  Ο απ. Παύλος επισημαίνει ότι «αὐτὸς ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός» (Β΄ Κορ. 11,14) και ως εκ τούτου η ορθόδοξη πνευματικότητα τονίζει την αναγκαιότητα της διακρίσεως των πνευμάτων. Θα επιχειρήσουμε λοιπόν να δείξουμε βασικά  κριτήρια  τα οποία πρέπει να έχουμε υπόψιν για να διακρίνουμε την αληθή από την ψευδή πνευματική εμπειρία. Οδηγός μας  οφείλει να είναι ο αιώνιος λόγος του Θεού και η αστείρευτη πνευματική παράδοση των Πατέρων της Εκκλησίας μας οι οποίοι, αντιμετωπίζοντας όμοιες αιρετικές προκλήσεις, προσπάθησαν να διαφυλάξουν το ποίμνιο τους από το ψεύδος.

Καταρχάς, η άποψη των διαφόρων αιρετικών ότι ακολουθούν πιστά την Αγία Γραφή στερείται σοβαρών ερεισμάτων και αυτό διότι η ιδέα της πλάνης κατά την ερμηνεία των ιερών Γραφών, βασική στην Ορθόδοξη ασκητική διδασκαλία είναι παντελώς απούσα στις διάφορες αιρετικές ομάδες όπως στις προτεσταντικές όπου ο κάθε πιστός μπορεί να ερμηνεύει την Αγία Γραφή κατά το δοκούν, εκλαμβάνοντας αυτήν τη ερμηνεία ως  το  προσωπικό μήνυμα του Αγίου Πνεύματος προς τον πιστό! Μάλιστα  ο πεντηκοστιανός  Λούης Φέγγος,  θεωρούσε τη δική του  ερμηνεία επί των ιερών γραφών ως αξιοπιστότερη και μεγαλύτερη από την αυθεντία της Εκκλησίας! Όμως οι διάφορες αιρετικές ομάδες αγνοούν τη βασική αρχή της Ορθόδοξης πνευματικότητας ότι πολλές φορές «δαίμονες καθοδηγούν τους αρχάριους στην ερμηνεία των θείων Γραφών… παραπλανώντας τους βαθμιαία ώστε να μπορέσουν να τους οδηγήσουν στην αίρεση και τη βλασφημία», όπως μας διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Εντελώς ανυποψίαστοι οι οπαδοί τους ακολουθούν πιστά τόσο τις αυθαίρετες βιβλικές ερμηνείες των  αρχηγών τους όσο και τους δικούς τους  λογισμούς. Τοποθετούν τον εαυτό τους στον θρόνο των Αποστόλων και ερμηνεύουν αυθαίρετα το λόγο που μας έδωσε ο Κύριος. Είναι ανώφελο να αναφερθούμε διεξοδικά στην πρακτική των μαρτύρων του Ιεχωβά οι οποίοι όχι μόνο ερμηνεύουν το αγιογραφικό κείμενο αυθαίρετα αλλά και προχώρησαν σε φανερή παραποίηση του πρωτοτύπου κειμένου όπου μεταξύ των άλλων αντικατέστησαν τη λέξη «Θεός» με την αγιογραφικώς αμάρτυρη λέξη «Ιεχωβάς», αλλά και τη λέξη «Σταυρός» με τη λέξη «πάσσαλος» και «ξύλο βασανισμού», διότι αρνούνται το σημείο του Ζωοποιού Σταυρού. Επιδεικνύουν την παραποιημένη και δολίως παραχαραγμένη Αγία Γραφή ενώπιον  χριστιανών οι οποίοι, μερικές φορές, αν δεν έχουν κάποια στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση πέφτουν στην πνευματική τους παγίδα.

Μία άλλη μορφή πλάνης και  πιο θεαματική από την προηγούμενη   προκύπτει όταν ένα πρόσωπο μοχθεί για μια υψηλή πνευματική κατάσταση ή πνευματικά οράματα χωρίς να έχει πρώτα καθαρθεί από τα πάθη με την άσκηση,  την προσευχή, τη συμμετοχή στα Ιερά Μυστήρια. Σε αυτό το σημείο υπεισέρχεται η έπαρση και η υπερηφάνεια καθώς κοινό γνώρισμα σχεδόν όλων των αιρεσιαρχών είναι ότι αυτοτιτλοφορούνται ως «φορείς θείας αποκαλύψεως» και μάλιστα  το διατυμπανίζουν. Έτσι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ισχυρίζονται ότι ο ιδρυτής της αίρεσης, ο Κάρολος Ρώσσελ το 1878, μετά από έναν έκτακτο «φωτισμό» φανέρωσε στον κόσμο την αλήθεια και ότι γνώριζε το χρόνο της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου! Επίσης,   ο Στυλιανός Γιαννετάκης ισχυριζόταν ότι  «κατ’ αποκάλυψιν Θεού» ίδρυσε το 1959 την Χριστιανική οργάνωση ειρήνης (Χ.Ο.Ε.)  για να διδάξει την αλήθεια. Ο Josef Smith των αίρεσης των Μορμόνων υποστήριζε ότι ενώ προσευχόταν το 1820 σ’ ένα δάσος, του εμφανίστηκε ο Θεός Πατέρας και ο Θεός Υιός και του ανακοίνωσαν ότι είναι ο εκλεκτός τους και ότι θα αναλάμβανε την ανασυγκρότηση της αληθινής χριστιανικής Εκκλησίας. O Τζιμ Τζόουνς, ιδρυτής της χριστιανικής αίρεσης ο  «Ναός του Λαού», ενώ ξεκίνησε ως χαρισματικός θρησκευτικός ηγέτης και πολιτικός ακτιβιστής, έφτασε ψυχοπαθολογικά να πιστεύει ότι ήταν μετενσάρκωση, μεταξύ άλλων, του Ιησού, του Λένιν και του Βούδα.

(Συνεχίζεται)