«Ο Χριστός γεννάται κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό και περιμένει από εμάς να τον πάρουμε στην ζεστή αγκάλη μας»

Χθές τό ἀπόγευμα ἒλαβα, μέσω WhatsApp, ἀπό κληρικό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας ἓνα πολύ ὡραῖο καί συγκινητικό, ἀλλά καί συγκλονιστικό θά ἒλεγα, μικρό ἰταλικό χριστουγεννιάτικο βίντεο, τό κείμενο τοῦ ὁποίου μεταγλωτισμένο στήν ἑλληνική θεωρῶ ὃτι ἀποτελεῖ ἓνα πολύ καλό μήνυμα. Τό διδακτικό καί ἐπίκαιρο αὐτό κείμενο, στό ὁποῖο μιλάει ὁ ἲδιος ὁ Κύριος, ἒχει ὡς ἑξῆς:

«Πλησιάζουμε στήν ἡμερομηνία τῶν γενεθλίων μου. Ὃλα τά χρόνια γίνεται μία μεγάλη γιορτή πρός τιμήν μου. Καί πιστεύω ὃτι καί φέτος θά συμβεῖ τό ἲδιο. Αὐτές τίς μέρες ὁ κόσμος κάνει πολλά ψώνια. Ὑπάρχουν ἀγγελίες στό ραδιόφωνο, στήν τηλεόραση καί παντοῦ δέν γίνεται λόγος γιά ἂλλο πρᾶγμα. Εἶναι ἀλήθεια! Εἶναι εὐχάριστο νά ξέρεις ὃτι τουλάχιστον μία ἡμέρα τόν χρόνο ὑπάρχει κάποιος πού μέ σκέπτεται λίγο. Εἶναι ἐδῶ καί πολλά χρόνια πού γιορτάζονται τά γενέθλιά μου. Ὃμως κανείς δέν γνωρίζει τό γιατί αὐτοῦ τοῦ ἑορτασμοῦ. Ὁ κόσμος γελᾶ, διασκεδάζει πολύ, ὃμως δέν γνωρίζει περί τίνος πρόκειται.

Θυμᾶμαι τόν περασμένο χρόνο τήν ἡμέρα τῶν γενεθλίων μου. Ἒκαναν μιά μεγάλη γιορτή πρός τιμήν μου. Ὑπῆρχαν πολλά νόστιμα πράγματα στό τραπέζι, πολλά δῶρα καί ὃλα ἦταν διακοσμημένα. Ὃμως, ξέρεις ἓνα πρᾶγμα; Οὒτε κἂν μέ κάλεσαν. Ἐγώ ἒπρεπε νά ἦμουν ὁ τιμητικός καλεσμένος. Ἡ γιορτή ἒπρεπε νά εἶναι γιά μένα. Καί ὃταν ἒφθασε ἡ μεγάλη μέρα, μέ ἂφησαν ἒξω. Μοῦ ἒκλεισαν τήν πόρτα. Καί ἐγώ ἢθελα νά μοιρασθῶ τό τραπέζι μέ αὐτούς, ἀλλά ….. Ἀλήθεια, δέν ἐξεπλάγην, γιατί τά τελευταῖα χρόνια ὃλοι μοῦ κλείνουν τήν πόρτα. Καί καθώς δέν μέ προσκάλεσαν, συνέβη νά μπῶ χωρίς νά κάνω θόρυβο. Μπῆκα, παρέμεινα σέ μία γωνία, παρατηροῦσα ….. Ὃλοι τους ἒπιναν. Ὑπῆρχαν ἀκόμη καί μερικοί μεθυσμένοι, διηγοῦνταν ἀστοῖες ἱστορίες, γελοῦσαν μέχρι κρεπάλης. Μετά ἒφθασε ἓνας χονδρός γέρος ντυμένος στά κόκκινα μέ γένια ἂσπρα καί ὃλα τά παιδιά ἒτρεχαν πρός αὐτόν ἀποκαλῶντας τον «Παππού Νατάλε», ὡσάν ἡ γιορτή νά ἦταν πρός τιμήν του. Ἒφθασαν τά μεσάνυκτα καί ὃλοι τους ἂρχισαν νά ἀγκαλιάζονται καί νά ξέρεις, καί ἐγώ ἂπλωσα τά μπράτσα μου ἐλπίζοντας ὃτι κάποιος θά μέ ἀγκάλιαζε, ἀλλά κανένας δέν μέ ἀγκάλιασε. Ξαφνικά, ὃλοι ἂρχισαν νά μοιράζουν τά δῶρα, ἓνα-ἓνα τά ἂνοιγαν καί ἐγώ πλησίασα γιά νά ἰδῶ ἐάν τυχόν ὑπῆρχε ἓνα καί γιά μένα. Ὃμως ….. Πῶς θά αἰσθανόσουν, ἐάν τήν ἡμέρα τῶν γενεθλίων σου κανείς δέν θά σοῦ ἒκανε δῶρα.

Καταλαβαίνεις, λοιπόν, ὃτι περίσσευα σ’ αὐτή τήν γιορτή. Βγῆκα χωρίς νά κάνω θόρυβο. Ἒκλεισα τήν πόρτα καί ἀποσύρθηκα. Κάθε χρόνος πού περνᾶ καί χειρότερα. Ὁ κόσμος θυμᾶται μόνο τό τραπέζι, τά δῶρα, τίς γιορτές. Καί ἐμένα; Κανείς δέν μέ θυμᾶται. Ἐγώ ἐπιθυμῶ τά φετεινά Χριστούγεννα ἐσύ νά μοῦ ἐπιτρέψεις νά μπῶ στήν ζωή σου. Θά ἢθελα νά ἀναγνωρίσεις ὃτι περίπου 2.000 χρόνια πρίν ἐγώ ἦλθα σ’ αὐτόν τόν κόσμο γιά νά δώσω τήν ζωή μου γιά σένα πάνω στόν σταυρό καί δι’ αὐτοῦ νά σέ σώσω. Θέλω νά πιστεύσεις αὐτό μέ ὃλη τήν καρδιά σου. Σοῦ λέω ἓνα πρᾶγμα: Σκέφθηκα νά κάνω Ἐγώ μιά μεγαλοπρεπῆ γιορτή.  Κανείς δέν μπορεῖ νά τήν φαντασθεῖ. Μία γιορτή φαντασμαγορική. Κάνω τίς τελευταῖες προετοιμασίες. Στέλνω πολλές προσκλήσεις. Καί αὐτή τήν μέρα ἒχω μία πρόσκληση γιά σένα. Θέλω μόνο νά μοῦ πεῖς ὃτι θέλεις νά συμμετάσχεις. Θά σοῦ κλείσω μία θέση. Καί θά γράψω τό ὂνομά σου μέ χρυσά γράμματα στό μεγάλο βιβλίο μου τῶν καλεσμένων σ’ αὐτή τήν γιορτή. Θά πρέπει νά μείνουν ἒξω αὐτοί πού δέν θά ἀπαντήσουν στήν πρόσκλησή μου. Ἑτοιμάσου!!! Γιατί ὃταν ὃλα θά εἶναι ἓτοιμα, ἐγώ θά πραγματοποιήσω τήν γιορτή μου. Σύντομα! Ἰησοῦς».

Ἀδελφοί μου, νά μή γιορτάσουμε τήν Γέννα τοῦ Χριτοῦ ὃποως οἱ ἂλλοι, οἱ πολλοί! Μή γένοιτο! Μήν μείνουμε ἒξω τῆς Ἑορτῆς! Ἂς εὐτρεπίσουμε τήν φάτνη τῆς καρδιᾶς μας, ὣστε ἐπάξια νά δεχθεῖ τό βρέφος Ἰησοῦ. Δέν εἶναι ἓνα βρέφος ὃπως ὃλα τά ἂλλα. Εἶναι ὁ «ὑπερούσιος«, ὁ «προαιώνιος Λόγος«, «παιδίον νέον, ὁ πρό αἰώνων ὑπάρχων Θεός ἡμῶν«, γενόμενος ἂνθρωπος ἐκ Παρθένου, γιά νά καταστήσει τόν ἂνθρωπο Θεόν κατά χάριν. «Χριστός γεννᾶται τήν πρίν πεσοῦσαν ἀναστῆσον εἰκόνα«. Βέβαια, Χριστούγεννα δέν ἒχουμε μόνο κάθε 25 Δεκεμβρίου/7 Ἰανουαρίου. Ὁ Χριστός γεννᾶται κάθε μέρα, κάθε ὣρα, κάθε λεπτό καί περιμένει ἀπό ἐμᾶς νά τόν πάρουμε στήν ζεστή ἀγκάλη μας, ὃπως θά πέρναμε ὁ καθένας τό δικό μας βρέφος.

Ἀδελφοί, ἂς βροντοφωνήσουμε μαζί μέ τόν ἐπώνυμο τῆς Θεολογίας Γρηγόριο: «Χριστός γεννᾶται˙ δοξάσατε. Χριστός ἐξ οὐρανῶν˙ αἀπντήσατε. Χριστός ἐπί γῆς˙ ὑψώθητε. Ἂσατε τῷ Κυρἰῳ πᾶσα ἡ γῆ, καί ἐν εὐφρονύνῃ, ἀνυμνήσατε λαοί˙ ὃτι δεδόξασται«.

          «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου, ὁ δρακί τήν πᾶσαν ἒχων κτίσιν. Ῥάκει καθάπερ βροτός σπαργανοῦται, ὁ τῇ οὐσίᾳ ἀναφής.  Θεός ἐν φάτνῃ ἀνακλίνεται, ὁ στερεώσας τούς οὐρανούς πάλαι κατ’ ἀρχάς. Ἐκ μαζῶν γάλα τρέφεται, ὁ ἐν τῇ ἐρήμῳ μάννα ὀμβρίσας τῷ λαῷ. Μάγους προσκαλεῖται, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Δῶρα τούτων αἲρει, ὁ Υἱός τῆς Παρθένου. Προσκυνοῦμέν σου τήν Γένναν Χριστέ. Δεῖξον ἡμῖν καί τά θεῖά σου Θεοφάνεια«.

          Πανευφρόσυνα καί ἃγια Χριστούγεννα!

          Εὐλογημέρνο, εἰρηνικό καί δημιουργικό τό νέο πολιτικό ἒτος 2018!

          Καλά Θεοφάνεια!

          Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα!

          Χριστός ἐτέχθη! Ἀληθῶς ἐτέχθη!

          Μαδρίτη, Ἃγια Χριστούγεννα 2017

† ὁ Ἱσπανίας καί Πορτογαλίας Πολύκαρπος