Η Φραγκοσυκιά
11 Ιανουαρίου 2018
Στη χώρα μας δυστυχώς ακόμα δεν υπάρχουν συστηματικές φυτείες φραγκοσυκιάς και συναντώνται μόνο αυτοφυή δένδρα διάσπαρτα σε περιοχές της νότιας Ελλάδας όπου το κλίμα είναι κυρίως ξηροθερμικό. Οι εδαφοκλιματικές συνθήκες αυτών των περιοχών ευνοούν την παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας καρπών που μπορούν να διατεθούν στις αγορές της Ευρώπης όπου η ζήτηση είναι αυξημένη.
Η φραγκοσυκιά (Opuntia ficus, οικ. Cactaceae) είναι κάκτος παχύφυτος, πολυετής, δενδρόμορφος με όρθιο βλαστό. Ο καρπός έχει σχήμα ωοειδές, με αγκάθια στο περίβλημα. Είναι σαρκώδης, κίτρινος, πράσινος ή κοκκινωπός με γλυκιά γεύση. Καταναλώνεται νωπός, αφού αποφλοιωθεί, και χρησιμοποιείται για την παρασκευή μαρμελάδας ή ποτού.
Η φραγκοσυκιά πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα, δηλαδή με κομμάτια των φυλλοκλαδίων που φυτεύονται απευθείας στο έδαφος.
Η φραγκοσυκιά είναι ανθεκτική στις υψηλές θερμοκρασίες αλλά πολύ ευαίσθητη στις χαμηλές. Ευδοκιμεί σε θερμές και ηλιόλουστες περιοχές στις οποίες η μέση θερμοκρασία το χειμώνα είναι μεγαλύτερη από +10°C και η ελάχιστη θερμοκρασία δεν κατέρχεται κάτω από τους +4°C.
Δεν έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις στο έδαφος αρκεί να μην είναι υγρό. Το ισχυρό ριζικό σύστημα του φυτού το καθιστά κατάλληλο για την αξιοποίηση προβληματικών εδαφών, δηλαδή αβαθών, πετρωδών, αμμωδών και φτωχών εδαφών, αλλά είναι και χρησιμότατο για την προστασία από τη διάβρωση των επικλινών εδαφών.
Η φραγκοσυκιά δεν χρειάζεται κλάδεμα διαμόρφωσης ή καρποφορίας ωστόσο απαιτείται έλεγχος της πυκνής βλάστησης για να εξασφαλιστεί επαρκής αερισμός του φυτού.
Οι καρποί ωριμάζουν κατά τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Η συλλογή γίνεται με καλύπτρα, γάντια ή μηχανικά μέσα.
Οι ποικιλίες που προωθούνται είναι: ΧΑ1, ΡΕ1, ΚΑ2 και ΡΟ2. Προωθούνται επίσης και τοπικές ποικιλίες που έχουν δοκιμασθεί και κρίνονται κατάλληλες, από τις κατά τόπους αρμόδιες Δ/νσεις Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων με τη σύμφωνη γνώμη του Ινστιτούτου Υποτροπικών και Ελαίας Χανίων.
Η καλλιέργεια προωθείται στους Νομούς της Νήσου Κρήτης, Λακωνίας, Αρκαδίας, Μεσσηνίας, Ηλείας, Πειραιώς (Τροιζηνία, Κύθηρα και Πόρο), Κυκλάδων, Δωδεκανήσου, Σάμου και Ευβοίας στις θερμότερες, υπήνεμες και ξηρικές περιοχές αυτών καθώς και σε άλλες περιοχές όπου υπάρχει καλλιεργητική εμπειρία και ενδείκνυνται σύμφωνα με τις κατά τόπους αρμόδιες Δ/νσεις Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων.
