Ψαλμός 23
«Και μέσα σε κοιλάδα σκιάς θανάτου αν περπατήσω, δεν θα φοβηθώ κακό· επειδή, εσύ είσαι μαζί μου· η ράβδος Σου και η βακτηρία Σου, αυτές με παρηγορούν.»
Στις Πύλες του Άδη
κατέβηκα Κύριε
μετά τη σταύρωσή Σου,
ακολουθώντας
το νεκρό σώμα Σου.
Τα βήματα μου
μετέωρα στάθηκαν
στο έρεβος της οδύνης.
Κύριε,
σε λειμώνες και ασφοδέλους
σε αναζήτησα, πέρα μακριά
απ’ την ομίχλη της νύχτας
που τύλιξε τα μάτια μου.
Η φωνή μου έσβησε
η καρδιά μου σκοτίστηκε.
Ρίγη θανάτου με διαπέρασαν
αντικρίζοντας τις ψυχές
των κεκοιμημένων δούλων σου.
Κύριε,
άκουσε το θρήνο μου,
για τα παιδιά της γης
που χάθηκαν σε έναν πόλεμο
παραδομένο μέσα στη ματαιότητα.
Πόσο άδικα έχασαν τις ζωές τους;
Κύριε,
Σε σένα
εμπιστεύομαι τις ψυχές τους.
Σε σένα
εναποθέτω την ελπίδα μου.
Μοναχός Παϊσιος Αγιορείτης ο Άγιος (+1994), μια Πολιτεία, που αφύπνισε το σύγχρονο ορθόδοξο κόσμο & τη νεοελληνική κοινωνική & δημόσια ζωή
Μέρος Α’. Πέρασαν τριάντα και πλέον χρόνια από την οσία κοίμηση του γέροντα Παϊσιου του Αγιορείτη, λες και σαν να ήταν χθες. Θυμάμαι για πρώτη φορά όταν πήγα προσκυνητής στο Άγιο Όρος, κι ήταν το Καλοκαίρι του 1981. Από τότε δημιουργήθηκε σαν ένας μαγνήτης, που θα με τραβούσε να βρίσκομαι, όλο και περισσότερο σε αυτόν […]
