Οι Διαπροσωπικές Σχέσεις στο Περιβάλλον της Επιχείρησης και της Εκκλησίας

7 Μαΐου 2018

Η Σημασία της Επικοινωνίας των Μελών της Επιχείρησης και της Εκκλησίας στη Διοίκηση του Μάνατζερ και του Ποιμένα.

Η επιτυχία μιας επιχείρησης εξαρτάται από το βαθμό επικοινωνίας μεταξύ των στελεχών της διοίκησης και των υπόλοιπων εργαζομένων της. Οι συνεχείς προσπάθειες που καταβάλλουν οι μάνατζερς προκειμένου να βελτιώνεται συνεχώς η ανταλλαγή των μηνυμάτων, που μεταβιβάζονται μεταξύ πομπού και δέκτη στα διάφορα επικοινωνιακά κανάλια της επιχείρησης, αναδεικνύονται σε σημαντικό παράγοντα λήψης αποφάσεων και υλοποίησης των επιχειρηματικών στόχων [84]. Η δυσπιστία του δέκτη στην αξιοπιστία της πηγής του μηνύματος, η λανθασμένη αποκωδικοποίηση του, τα πολλά επίπεδα διοικητικής ιεραρχίας, η διαστρεβλωμένη διάθεση αυτού που διαβιβάζει ή λαμβάνει ένα μήνυμα και ο τρόπος που αυτό διατυπώνεται, συνιστούν αναμφισβήτητα επικοινωνιακά εμπόδια, τα οποία πρέπει να προσπελαστούν προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της αποτελεσματικής επικοινωνίας.

Τα ίδια περίπου μπορούν να λεχθούν και για τον τρόπο με τον οποίο οι ποιμένες της Εκκλησίας επιχειρούν να θεμελιώσουν την ποιμαντική επικοινωνία με το ποίμνιό τους. Η επικοινωνία ως μέσο συνάντησης των ποιμένων με τους χριστιανούς κάθε εποχής συνιστά αποφασιστικής σημασίας παράγοντα για την εύληπτη προαγωγή του μηνύματος της σωτηρίας, που διαχρονικά κομίζει η Εκκλησία στο ποίμνιο του Χριστού. Η διαμόρφωση της γλώσσας της Εκκλησίας σε σχέση με τη δεκτική ικανότητα του παραλήπτη του λυτρωτικού μηνύματός Της μπορεί να διευρύνει τον επικοινωνιακό δίαυλο μεταξύ του ποιμένα και των ποιμαινομένων και να καταστήσει ικανοποιητική την επιτυχή μεταβίβαση των αλληλομεταδιδόμενων μηνυμάτων [85]. Οι δυσχέρειες που παρατηρούνται στην προσπάθεια εξεύρεσης της πιο κατάλληλης γλώσσας επικοινωνίας του ποιμένα με το ποίμνιό του, η διαφορετική δεκτικότητα των ανθρώπων, το διαφορετικό επίπεδο μόρφωσής τους, η αναγκαιότητα δημιουργίας διά της ποιμαντικής πράξης διαύλων επικοινωνίας μεταξύ της ποιμαίνουσας Εκκλησίας και των περιθωριοποιημένων ανθρώπων της κοινωνίας, αναδεικνύονται εξίσου σε επικοινωνιακά εμπόδια που μπορεί να διακόψουν ή να αναστείλουν εξολοκλήρου την ποιμαντική επικοινωνία. Με την επίλυση αυτών των επικοινωνιακών προβλημάτων, εκτός των άλλων, είναι επιφορτισμένος ο ποιμένας, όπως ακριβώς και ο μάνατζερ της επιχείρησης καλείται να επιλύσει τα αντίστοιχα επικοινωνιακά εμπόδια που ανακύπτουν στον χώρο της επιχείρησης που διοικεί.

Η Σύμπτωση του Ατομικού και Συλλογικού Συμφέροντος των Μελών της Επιχείρησης και Εκκλησίας.

Η αρχή της υποταγής του ατομικού συμφέροντος στο γενικό συνιστά μια θεμελιώδη αρχή διοίκησης μιας επιχείρησης. Η αρχή αυτή στηρίζεται στη λογική ότι το συμφέρον μιας επιχείρησης αποτελεί το μείζον, στο οποίο περιλαμβάνεται και το συμφέρον του εργαζομένου.

Στα πλαίσια της πνευματικής ζωής της Εκκλησίας, δεν μπορεί επίσης να υφίσταται καμία διχοτόμηση ανάμεσα στους στόχους της Εκκλησίας και τους στόχους των μελών Της. Η υλοποίηση των στόχων των μελών της Εκκλησίας, η οποία επιτυγχάνεται διά της ενεργούς συμμετοχής τους στη ζωή του σώματός Της, συνιστά ταυτόχρονα και υλοποίηση των στόχων της ίδιας της Εκκλησίας. Η Εκκλησία υπάρχει για τη σωτηρία των μελών Της [86]. Και τα μέλη της εντάσσονται και μετέχουν στη μυστηριακή ζωή της για τη σωτηρία τους. Η αυτονόμηση των στόχων ενός πιστού από τους στόχους της Εκκλησίας συνιστά πνευματική παρεκτροπή.

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

84. Τζωρτζάκης, Κ., Τζωρτζάκη, Α. Όπ. παρ. σ. 216.
85. Κορναράκης, Ι. 1998. Θέματα ποιμαντικής ψυχολογίας. Θεσσαλονίκη : Αφοί Κυριακίδη, σ. 192.
86. Γαλίτης, Γ. 2006. Αποκάλυψη και Εκκλησία. Εισηγήσεις στο θεολογικό συνέδριο της Ι. Μ. Ηλείας. σσ. 56 – 70.