Η Πεντηκοστή της Εκκλησίας και η δική μας

Μετά την «εορτή των εορτών», την Ανάσταση του Χριστού, η Πεντηκοστή αποτελεί «την τελευταίαν και μεγάλην εορτήν», «επαγγελίας συμπλήρωσις και προθεσμίας».

Η ενανθρώπιση του Υιού του Θεού, η διδασκαλία και τα θαύματά Του, ο Σταυρός και η Ανάστασή Του, μαζί με την Ανάληψή Του, όλο το έργο δηλαδή που έκανε για τη σωτηρία του κόσμου, ολοκληρώνεται με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.

Το Πνεύμα το άγιο «εν είδει πυρίνων γλωσσών» έρχεται στους Μαθητές Του και τους αναδεικνύει «ουρανομύστας». Τους φωτίζει και τους αναδεικνύει Αποστόλους της οικουμένης «είς πάντας τους αιώνας».

Αυτό το Πνεύμα κατευθύνει την Εκκλησία «εις πάσαν την Αλήθειαν», τελειοποιεί τα μυστήρια με την παρουσία Του, φωτίζει κληρικούς και λαϊκούς, οδηγεί τον κόσμο στη σωτηρία, ζωογονεί «πάσαν την κτίσιν», γίνεται για όλους «ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός».

Ωστόστο, καμία χειροπιαστή απόδειξη δεν έχουμε που να βεβαιώνει την παρουσία Του. Κρύβεται στους σκληρούς και αποκαλύπτεται στους ταπεινούς τη καρδία. Μια άλλη αίσθηση της παρουσίας Του κυριαρχεί μέσα μας και γύρω μας, καθώς θα έλθει σε ώρα που δεν περιμένουμε και με τρόπο που δεν υπολογίζουμε.

Η παρουσία Του βεβαιώνει για την υιοθεσία μας από τον Πατέρα, πληροφορεί για την αγάπη-θυσία του Υιού, ενισχύει την αίσθηση της παρηγοριάς της Θεοτόκου και των αγίων.
Ο π. Παύλος (Βενέδικτος) Εγγλεζάκης θα πει: «Κανείς δε θα μπει στη Βασιλεία του Θεού απ’ όσους δεν ένιωσαν από τα βάθη του είναι τους ν’ ανεβαίνει προς το Θεό η φωνή, «Πατέρα»! Όποιος δεν άκουσε από το Πνεύμα τη μαρτυρία της υιοθεσίας του από τον Πατέρα, ποια θέση θα’χει στο πατρικό τραπέζι;».

Πέρα απ’ όποια «θρησκευτικά καθήκοντα» επιτελούμε με ζήλο, κι όποιες θυσίες κάνουμε για την πίστη μας, το Πνεύμα το άγιο, που «όπου θέλει πνει», έρχεται σε όποιους είναι ταπεινοί, δεκτικοί, ανοικτοί στο θέλημα του θεού. Σ’ όποιους μπορούν να πονέσουν για το κακό και τον πόνο που υπάρχει στον κόσμο, σ’ όποιους την αμαρτία των άλλων θεωρούν δική τους, σ’ όποιους αγαπούν χωρίς να οικτίρουν τους άλλους.

Η Εκκλησία, ως τρόπος ζωής του Τριαδικού Θεού, φανερώθηκε στον κόσμο την ημέρα της Πεντηκοστής. Από τότε και για πάντα το Πνεύμα το άγιο θα καθοδηγεί τα μέλη της, ώστε να ζήσουν, αν θέλουν, την εν Χριστώ κοινωνία των προσώπων, τη χαρά της Βασιλείας.

Το βάπτισμα, που ως Χριστιανοί δεχτήκαμε, είναι η είσοδός μας στη ζωή της Εκκλησίας. Το χρίσμα, που πήραμε την ημέρα της βάφτισής μας, είναι η προσωπική μας επιφοίτηση – Πεντηκοστή – που καλούμαστε να ενεργοποιήσουμε με τον αγώνα και την άσκηση, ώστε να χαρούμε «νυν και αεί» τη ζωντανή παρουσία του ζώντος Κυρίου μας.